Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Θέλω να πάθω ελπίδα και ο ΣΥΡΙΖΑ δε μ’ αφήνει



Γράφει η Μαρία Καραπιπέρη //

Την Πέμπτη στις 26 του Φλεβάρη, κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία του Εμπορίου καθώς και σωματεία αυτοαπασχολούμενων, συναντήσαμε τον υπουργό Γιώργο Σταθάκη, καταθέτοντας το αίτημά μας που είναι Κυριακή υποχρεωτική αργία για όλα τα καταστήματα, για όλο το χρόνο, δηλαδή νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής αργίας.

Πριν ακόμα την προκαθορισμένη συνάντηση με τον κο Υπουργό το κλίμα έξω από το Υπουργείο Ανάπτυξης κάθε άλλο παρά ελπιδοφόρο ήταν. Δηλαδή η «Ελπίδα» μάς άφησε (σαν άλλοτε) να περιμένουμε με τις ώρες.

Διαπραγματεύσεις γίνονταν ανάμεσα στα κατώτερα κλιμάκια και τα ανώτερα, αν το ραντεβού ήταν συνάντηση, αν ήταν παρέμβαση, αν υπήρχε e-mail. Όλη αυτή την ώρα έβρεχε αλλά, δε βαριέσαι, εμείς απλά εκπροσωπούμε μερικές χιλιάδες εργαζόμενους στον κλάδο του Εμπορίου. Εργαζόμενους που έχουμε υποστεί τη συρρίκνωση του μεροκάματου, τις εργασιακές σχέσεις λάστιχο, την απλήρωτη εργασία, τα ωράρια λάστιχο, τη φοροληστεία, δηλαδή έναν κυκεώνα αντιλαϊκών, αντεργατικών μέτρων που μάς ρημάζει τη ζωή. Δεν μάς λες και Θεσμό…

Εντελώς δε «αυθόρμητα» και «τυχαία» μια κυρία που δεν έχει ανάγκη από δουλειά και χρήματα, και καλύπτει πλήρως τις ανάγκες της με «αξιοπρέπεια» και «Εθνική υπερηφάνεια», βγήκε μέσα στον κατακλυσμό (χωρίς πανωφόρι και ομπρέλα, χωρίς τσάντα, να έτσι πέρασε να ποτίσει το παρτέρι της στην οδό Νίκης) για να μάς λούσει με κοσμητικά επίθετα και απειλές περί ξεμαλλιάσματος. Ενοχλήθηκε η κυρία γιατί κατά την γνώμη της τώρα μάς ήρθε να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας. Τον Σαμαρά τον είχαμε στα όπα όπα…

Ελλιπής ενημέρωση φαντάζομαι, δεν πάει ο νους μου στο κακό. Δεν γνωρίζει φαίνεται πόσες απεργίες, συλλαλητήρια, κινητοποιήσεις σε Υπουργεία έχουν γίνει για τη Νομοθετική Κατοχύρωση της Κυριακής Αργίας. Και επειδή δεν προκάνω να τις αναφέρω όλες παραθέτω την ηλεκτρονική διεύθυνση του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας για του λόγου το αληθές: http://emporoipalliloi.blogspot.gr/ «Ελπίζω» δε να βελτιωθούν οι «πρώτοι φορά αριστεροί» στις μεθόδους προβοκάτσιας, μιας και το ταξικό κίνημα έχει μεν ανάγκη να ξανά γεννηθεί αλλά η πρωτοπορία του δεν διάγει σε νηπιακή ηλικία… Θα υπάρξει βελτίωση είμαι βεβαία, σε αυτό έχω πάθει Ελπίδα.

Επί της ουσίας όμως, ο Υπουργός υποδέχτηκε την αντιπροσωπεία με χαμόγελο, ευγένεια, χιούμορ· τα είχε όλα. Όλα τα χαρίσματα που επιβάλλεται να έχει κάθε Έμπορος που σέβεται τον εαυτό του· και τους πελάτες του. Τι εμπορεύεται ο κ. Σταθάκης; Μα τι άλλο, Ελπίδα!

Μόνο που εμείς δεν είμαστε πελάτες. Κι έτσι η Ελπίδα ίσως ήρθε για κάποιους αλλά όχι για τον κλάδο του Εμπορίου. Ο κ. Υπουργός ως καθώς πρέπει έμπορος άρχισε τα παζάρια…. Δεν βγαίνω με Νομοθετική Κατοχύρωση και καμία Κυριακή δουλειά. Είναι και οι «προμηθευτές» στη μέση (βλπ ΕΣΕΕ. ΣΕΛΠΕ). Να το κάνουμε μωρέ 5 αντί για 7 που ισχύει τώρα; Συμφωνούν και τα αφεντικά μας διεμήνυσε (πότε τα ’πανε πότε τα συμφώνησαν, 20 μέρες συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;) Κι εγώ δεν έπαθα Ελπίδα.

Άκουγα και τη σχεδόν μονότονη φωνή της προέδρου του ΣΕΑ να επιμένει: Καμία Κυριακή του χρόνου για δουλειά! ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ. Άκουγα και τον κ. Σταθάκη να φλυαρεί για τις «τοπικές κοινωνίες» και τις τουριστικές περιοχές κλπ κλπ. (όπως τα Λιόσια πχ που είχαν ψηφίσει να λειτουργούν τα καταστήματα τις Κυριακές). Και εξακολουθούσα να μην μπορώ να πάθω Ελπίδα.

Όταν ο κ. Σταθάκης δήλωσε άγνοια και ρώτησε: Καλά πώς δουλεύατε ως τώρα 2 Κυριακές το χρόνο; Τότε αποφάσισα πως δεν θα πάθω Ελπίδα. Μιας και ο «αριστερός» Υπουργός δεν γνωρίζει ότι καταπατούν δεκαετίες εθιμοτυπικά το δικαίωμά μας στην αργία της Κυριακής. Δικαίωμα που καθιερώθηκε έναν αιώνα πίσω (Η αργία της Κυριακής καθιερώθηκε το 1914).

Η κυβέρνηση Σαμαρά λοιπόν μας γύρισε έναν αιώνα πίσω με τον Νόμο για τις 7 Κυριακές, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τις 5 Κυριακές (2 λιγότερες) υπολογίστε σε ποια χρονολογία του προηγούμενου αιώνα θα μας διατηρήσει. Δεν είμαι καλή στα μαθηματικά…

Και δεν έπαθα Ελπίδα…

Αποφάσισα λοιπόν να διατηρήσω την Ελπίδα που έχω κατακτήσει με την εμπειρία των ανυποχώρητων αγώνων, των διεκδικήσεων. Να συμμετέχω στις αγωνιστικές και μαχητικές δράσεις που θα ξεδιπλώσει ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας σε συνεργασία με τα υπόλοιπα ταξικά σωματεία του κλάδου πανελλαδικά. Να διεκδικήσω πίσω τη ζωή που μάς στερούν, τον ελεύθερο χρόνο με την οικογένεια το δικαίωμα στην ξεκούραση, στην διασκέδαση, στην υγεία.

Αποφάσισα λοιπόν να μην πάθω Ελπίδα ΣΥΡΙΖΑ. Βλάπτει σοβαρά την ταξική πάλη, την διεκδίκηση, τα εργασιακά δικαιώματα. Βλάπτει σοβαρά την αξιοπρέπεια και τη νοημοσύνη… 

Από (παρένθεση) σε {αγκύλη}, και αγκύλωση στον εγκέφαλο

 

"Μήπως κάποιοι βιάζονται υπερβολικά;" αναρωτιέται κάποιος στο Βαθύ Κόκκινο ,σε ένα κείμενο που μάλλον σαν ειρωνεία ή τρολάρισμα διαβάζεται. Αλλά έχει τα βασικά στοιχεία της λογικής των απολογητών της Νέας Βάρκιζας.

Παραθέτω σε μορφή διαλόγου:
"Εντάξει δεν τον λες και θρίαμβο, όμως μια καλή αρχή έγινε, το καταλάβανε και οι φίλοι μας, το δείχνουν τα άρθρα και οι αναλύσεις του παγκόσμιου τύπου, το υπολογίζουν τα χρηματιστήρια, αυτή η Κυβέρνηση διαπραγματεύεται και βάζει όρια, έστω πιο πίσω από τα αρχικά, μετά από πέντε και πλέον χρόνια απλά εφαρμογής εντολών και αυτό είναι αρκετό για αρχή."
Το λες καλή αρχή, Ραγιά μου, το να ξεκινήσεις, όχι πια όρθιος με λεονταρισμούς, αλλά γονατιστός με παρακάλια, την ψευτοδιαπραγμάτευση με τους δυνάστες σου (δανειστές και άλλους) και να καταλήξεις με ταπεινωτική συνθηκολόγηση; Ή μήπως αστειεύεσαι;

"Εκτός αν κάποιοι θέλουν να πάμε στα άκρα, δηλαδή στο μονόδρομο που οδηγεί εκτός Ευρωζώνης και ίσως Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτι που όμως δεν έχει εκφραστεί πλειοψηφικά για να γίνει πράξη και δεν έχουν αποτυπωθεί ακριβώς οι συνέπειες."
Θεωρείς ότι θα "πάμε στα άκρα ",  Ραγιά μου, το να πάρουμε το μονόδρομο έξω απ' την ΕΕ, όταν ήδη  "έχουν αποτυπωθεί ακριβώς οι συνέπειες" της παραμονής μέσα σ' αυτήν με τόσο ακραία ωμότητα, με τόσο ωμή ακρότητα. Και πιστεύεις ότι αν η κυβέρνηση είχε τη θέληση και το σθένος να το κάνει τώρα δεν θα είχε την πλειοψηφία του λαού πίσω της;

"Γράφαμε προχθές ότι τώρα αρχίζει ο αγώνας, έτσι είναι, δύσκολες διαπραγματεύσεις αλλά και λειτουργία ενός κακομαθημένου κράτους και αλλοπρόσαλλων απόψεων που πρέπει να συγκεραστούν, να μπουν φραγμοί στην ασυδοσία των ισχυρών, των μπαταχτσήδων, των λαθρέμπορων, των εκμεταλλευτών της μαύρης εργασίας, όσων κλέβουν τον ΦΠΑ και τις εισφορές στα Ταμεία, όσων λαδώνονται, να αποδοθεί δικαιοσύνη, ισονομία και ισότητα παντού, προστασία των αδυνάτων, τόσα που πρέπει να γίνουν, τόσα που είχαν αφεθεί στην τύχη τους και στα χέρια των επιτήδειων, χρόνια τώρα."
Το λες δικαιοσύνη, ισονομία και ισότητα παντού, Ραγιά μου, το να γίνονται οι πολλοί φτωχότεροι και οι λίγοι πλουσιότεροι μέρα με τη μέρα; Το λες φραγμό στην ασυδοσία των ισχυρών το να πληρώνονται τοκογλύφοι που απαιτούν αίμα, δάκρυα και ιδρώτα για λεφτά που έφαγε το σινάφι αρπακτικών, που δεν συνίσταται μόνο από επιτήδειους μπαταχτσήδες, λαθρεμπόρους, κλέφτες  και διεφθαρμένους, αλλά και από νόμιμους εκμεταλλευτές της εργασίας (μαύρης και λευκής ή οπουδήποτε χρώματος);

"Τουλάχιστον μπήκε φρένο στα νέα μέτρα που μας περίμεναν, το τετράμηνο που ακολουθεί θα κριθούν όλα."
Το βρίσκεις αστείο, Ραγιά μου,να μας λες πως πάτησαν  "φρένο στα νέα μέτρα" την ώρα που πατάνε γκάζι για νέα μέτρα; Τι άλλο περιμένεις να κριθεί σε τέσσερις, ή εκατόν τέσσερις μήνες;


"Είναι άδικο να συντάσσονται άνθρωποι μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ, έστω χωρίς υστεροβουλία, με αυτούς που έχουν βαρύτατες ευθύνες για την κατάντια της χώρας, που απογυμνωμένοι καθημερινά για τα πεπραγμένα τους, «σκούζουν» τάχα ότι αναλαμβάνονται νέες δεσμεύσεις τη στιγμή που αυτοί ήταν έτοιμοι να μας απαλλάξουν από τα δεινά, που οι ίδιοι μας έφεραν."
Και γιατί τάχα, Ραγιά μου, να μην "συντάσσονται" οι νέοι με τους παλιούς όταν αμφότεροι κάνουν τα ίδια;


"Και ενώ αυτοί έχουν ήδη αποδοθεί στην κρίση της Ιστορίας, έρχονται οι από μέσα φίλοι στο μήνα επάνω από την εκλογική νίκη, να θέσουν όλα τα ζητήματα και κάνουν πως αγνοούν τα εμπόδια που είχαν στηθεί, μέσα και έξω, ότι τελειώνοντας ο Φλεβάρης είχαν φροντίσει να μην υπάρχει Ευρώ στα Ταμεία, με μόνο επιχείρημα ότι η πρόσφατη λαϊκή εντολή ενέκρινε το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ."

Πίστεψες ποτέ, Ραγιά μου, πως θα έκαναν αυτά που υποσχέθηκαν χωρίς εμπόδια; Η μήπως τα εμπόδια είναι πρόσχημα για να μπορείς να λες πως τάχα μου είχες πρόθεση να κάνεις κάτι διαφορετικό απ' αυτό που έκανες;


"Μα και οι άλλοι δεκαοκτώ συνέταιροι-δανειστές, με εκλογές έχουν εκλεγεί και εκπροσωπούν τις χώρες τους και υπερασπίζονται τα συμφέροντα πρώτα του δικού τους λαού, στον οποίο και λογοδοτούν."
Είσαι σοβαρός, Ραγιά μου, όταν λες πως, επειδή έχουν εκλεγεί  εκπροσωπούν τα συμφέροντα του λαού τους; Πως δηλαδή; Όπως ο εκλεγμένος Σαμαράς πριν από σας; Και πως λογοδοτούν; Όπως εσείς τώρα;

"Όταν όλοι είναι εναντίον και είναι και οι δανειστές, το πως και το γιατί είναι γνωστά πλέον, περιμένει κανείς ότι μπορείς να βάζεις ακόμα και αυτονόητους όρους και αυτοί να τους δέχονται χωρίς αντίδραση;"
Αυτό να το έλεγες πριν, Ραγιά μου, τότε που ήσουν κράχτης φτηνού εμπορεύματος ελπίδων.


"Η επιτυχία και αν θα καταφέρει αυτή η Κυβέρνηση να ανακουφίσει την ταλαιπωρημένη μας χώρα και το λαό, θα φανεί στην πορεία και θα εξαρτηθεί κατά πόσο θα απομακρυνθεί από την Αριστερή ηθική, αυτή την ηθική που κράτησε και κουβαλά τόσα χρόνια, άσβεστη τη φλόγα που θα αναμετρηθεί με την σαγήνη της εξουσίας."
   
Εχουν ήδη απομακρυνθεί από όποια (αριστερή και βαλε) ηθική, Ραγιά μου, συνουσιάζονται ηδη με τη σαγηνευτική εξουσία των μεγαπωλίων"


"Μη βιάζεστε λοιπόν, έχουμε δρόμο, το ταξίδι μόλις άρχισε. 
 Η μέρα φαίνεται απ' το πρωί, Ραγιά μου. Και αν εσύ δεν βιάζεσαι, χαράμισε όσο χρόνο θέλεις. Αλλά μη ζητάς να περιμένουμε.

 "Η παρένθεση έγινε ήδη αγκύλη."
Το να περνάς  "από παρένθεση σε αγκύλη" και να είσαι ευχαριστημένος είναι σύμπτωμα αγκύλωσης στον εγκέφαλο, Ραγιά μου.


red rock views

Από (παρένθεση) σε {αγκύλη}, και αγκύλωση στον εγκέφαλο

"Μήπως κάποιοι βιάζονται υπερβολικά;" αναρωτιέται κάποιος στο Βαθύ Κόκκινο ,σε ένα κείμενο που μάλλον σαν ειρωνεία ή τρολάρισμα διαβάζεται. Αλλά έχει τα βασικά στοιχεία της λογικής των απολογητών της Νέας Βάρκιζας.

Παραθέτω σε μορφή διαλόγου:
"Εντάξει δεν τον λες και θρίαμβο, όμως μια καλή αρχή έγινε, το καταλάβανε και οι φίλοι μας, το δείχνουν τα άρθρα και οι αναλύσεις του παγκόσμιου τύπου, το υπολογίζουν τα χρηματιστήρια, αυτή η Κυβέρνηση διαπραγματεύεται και βάζει όρια, έστω πιο πίσω από τα αρχικά, μετά από πέντε και πλέον χρόνια απλά εφαρμογής εντολών και αυτό είναι αρκετό για αρχή."
Το λες καλή αρχή, Ραγιά μου, το να ξεκινήσεις, όχι πια όρθιος με λεονταρισμούς, αλλά γονατιστός με παρακάλια, την ψευτοδιαπραγμάτευση με τους δυνάστες σου (δανειστές και άλλους) και να καταλήξεις με ταπεινωτική συνθηκολόγηση; Ή μήπως αστειεύεσαι;
"Εκτός αν κάποιοι θέλουν να πάμε στα άκρα, δηλαδή στο μονόδρομο που οδηγεί εκτός Ευρωζώνης και ίσως Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτι που όμως δεν έχει εκφραστεί πλειοψηφικά για να γίνει πράξη και δεν έχουν αποτυπωθεί ακριβώς οι συνέπειες."
Θεωρείς ότι θα "πάμε στα άκρα ",  Ραγιά μου, το να πάρουμε το μονόδρομο έξω απ' την ΕΕ, όταν ήδη  "έχουν αποτυπωθεί ακριβώς οι συνέπειες" της παραμονής μέσα σ' αυτήν με τόσο ακραία ωμότητα, με τόσο ωμή ακρότητα. Και πιστεύεις ότι αν η κυβέρνηση είχε τη θέληση και το σθένος να το κάνει τώρα δεν θα είχε την πλειοψηφία του λαού πίσω της;
"Γράφαμε προχθές ότι τώρα αρχίζει ο αγώνας, έτσι είναι, δύσκολες διαπραγματεύσεις αλλά και λειτουργία ενός κακομαθημένου κράτους και αλλοπρόσαλλων απόψεων που πρέπει να συγκεραστούν, να μπουν φραγμοί στην ασυδοσία των ισχυρών, των μπαταχτσήδων, των λαθρέμπορων, των εκμεταλλευτών της μαύρης εργασίας, όσων κλέβουν τον ΦΠΑ και τις εισφορές στα Ταμεία, όσων λαδώνονται, να αποδοθεί δικαιοσύνη, ισονομία και ισότητα παντού, προστασία των αδυνάτων, τόσα που πρέπει να γίνουν, τόσα που είχαν αφεθεί στην τύχη τους και στα χέρια των επιτήδειων, χρόνια τώρα."
Το λες δικαιοσύνη, ισονομία και ισότητα παντού, Ραγιά μου, το να γίνονται οι πολλοί φτωχότεροι και οι λίγοι πλουσιότεροι μέρα με τη μέρα; Το λες φραγμό στην ασυδοσία των ισχυρών το να πληρώνονται τοκογλύφοι που απαιτούν αίμα, δάκρυα και ιδρώτα για λεφτά που έφαγε το σινάφι αρπακτικών, που δεν συνίσταται μόνο από επιτήδειους μπαταχτσήδες, λαθρεμπόρους, κλέφτες  και διεφθαρμένους, αλλά και από νόμιμους εκμεταλλευτές της εργασίας (μαύρης και λευκής ή οπουδήποτε χρώματος);
"Τουλάχιστον μπήκε φρένο στα νέα μέτρα που μας περίμεναν, το τετράμηνο που ακολουθεί θα κριθούν όλα."
Το βρίσκεις αστείο, Ραγιά μου,να μας λες πως πάτησαν  "φρένο στα νέα μέτρα" την ώρα που πατάνε γκάζι για νέα μέτρα; Τι άλλο περιμένεις να κριθεί σε τέσσερις, ή εκατόν τέσσερις μήνες;

"Είναι άδικο να συντάσσονται άνθρωποι μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ, έστω χωρίς υστεροβουλία, με αυτούς που έχουν βαρύτατες ευθύνες για την κατάντια της χώρας, που απογυμνωμένοι καθημερινά για τα πεπραγμένα τους, «σκούζουν» τάχα ότι αναλαμβάνονται νέες δεσμεύσεις τη στιγμή που αυτοί ήταν έτοιμοι να μας απαλλάξουν από τα δεινά, που οι ίδιοι μας έφεραν."
Και γιατί τάχα, Ραγιά μου, να μην "συντάσσονται" οι νέοι με τους παλιούς όταν αμφότεροι κάνουν τα ίδια;

"Και ενώ αυτοί έχουν ήδη αποδοθεί στην κρίση της Ιστορίας, έρχονται οι από μέσα φίλοι στο μήνα επάνω από την εκλογική νίκη, να θέσουν όλα τα ζητήματα και κάνουν πως αγνοούν τα εμπόδια που είχαν στηθεί, μέσα και έξω, ότι τελειώνοντας ο Φλεβάρης είχαν φροντίσει να μην υπάρχει Ευρώ στα Ταμεία, με μόνο επιχείρημα ότι η πρόσφατη λαϊκή εντολή ενέκρινε το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ."

Πίστεψες ποτέ, Ραγιά μου, πως θα έκαναν αυτά που υποσχέθηκαν χωρίς εμπόδια; Η μήπως τα εμπόδια είναι πρόσχημα για να μπορείς να λες πως τάχα μου είχες πρόθεση να κάνεις κάτι διαφορετικό απ' αυτό που έκανες;

"Μα και οι άλλοι δεκαοκτώ συνέταιροι-δανειστές, με εκλογές έχουν εκλεγεί και εκπροσωπούν τις χώρες τους και υπερασπίζονται τα συμφέροντα πρώτα του δικού τους λαού, στον οποίο και λογοδοτούν."
Είσαι σοβαρός, Ραγιά μου, όταν λες πως, επειδή έχουν εκλεγεί  εκπροσωπούν τα συμφέροντα του λαού τους; Πως δηλαδή; Όπως ο εκλεγμένος Σαμαράς πριν από σας; Και πως λογοδοτούν; Όπως εσείς τώρα;
"Όταν όλοι είναι εναντίον και είναι και οι δανειστές, το πως και το γιατί είναι γνωστά πλέον, περιμένει κανείς ότι μπορείς να βάζεις ακόμα και αυτονόητους όρους και αυτοί να τους δέχονται χωρίς αντίδραση;"
Αυτό να το έλεγες πριν, Ραγιά μου, τότε που ήσουν κράχτης φτηνού εμπορεύματος ελπίδων.

"Η επιτυχία και αν θα καταφέρει αυτή η Κυβέρνηση να ανακουφίσει την ταλαιπωρημένη μας χώρα και το λαό, θα φανεί στην πορεία και θα εξαρτηθεί κατά πόσο θα απομακρυνθεί από την Αριστερή ηθική, αυτή την ηθική που κράτησε και κουβαλά τόσα χρόνια, άσβεστη τη φλόγα που θα αναμετρηθεί με την σαγήνη της εξουσίας."
   
Εχουν ήδη απομακρυνθεί από όποια (αριστερή και βαλε) ηθική, Ραγιά μου, συνουσιάζονται ηδη με τη σαγηνευτική εξουσία των μεγαπωλίων"

"Μη βιάζεστε λοιπόν, έχουμε δρόμο, το ταξίδι μόλις άρχισε. 
 Η μέρα φαίνεται απ' το πρωί, Ραγιά μου. Και αν εσύ δεν βιάζεσαι, χαράμισε όσο χρόνο θέλεις. Αλλά μη ζητάς να περιμένουμε.
 "Η παρένθεση έγινε ήδη αγκύλη."
Το να περνάς  "από παρένθεση σε αγκύλη" και να είσαι ευχαριστημένος είναι σύμπτωμα αγκύλωσης στον εγκέφαλο, Ραγιά μου.


red rock views

Θέλω να πάθω ελπίδα και ο ΣΥΡΙΖΑ δε μ’ αφήνει



Γράφει η Μαρία Καραπιπέρη //

Την Πέμπτη στις 26 του Φλεβάρη, κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία του Εμπορίου καθώς και σωματεία αυτοαπασχολούμενων, συναντήσαμε τον υπουργό Γιώργο Σταθάκη, καταθέτοντας το αίτημά μας που είναι Κυριακή υποχρεωτική αργία για όλα τα καταστήματα, για όλο το χρόνο, δηλαδή νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής αργίας.

Πριν ακόμα την προκαθορισμένη συνάντηση με τον κο Υπουργό το κλίμα έξω από το Υπουργείο Ανάπτυξης κάθε άλλο παρά ελπιδοφόρο ήταν. Δηλαδή η «Ελπίδα» μάς άφησε (σαν άλλοτε) να περιμένουμε με τις ώρες.

Διαπραγματεύσεις γίνονταν ανάμεσα στα κατώτερα κλιμάκια και τα ανώτερα, αν το ραντεβού ήταν συνάντηση, αν ήταν παρέμβαση, αν υπήρχε e-mail. Όλη αυτή την ώρα έβρεχε αλλά, δε βαριέσαι, εμείς απλά εκπροσωπούμε μερικές χιλιάδες εργαζόμενους στον κλάδο του Εμπορίου. Εργαζόμενους που έχουμε υποστεί τη συρρίκνωση του μεροκάματου, τις εργασιακές σχέσεις λάστιχο, την απλήρωτη εργασία, τα ωράρια λάστιχο, τη φοροληστεία, δηλαδή έναν κυκεώνα αντιλαϊκών, αντεργατικών μέτρων που μάς ρημάζει τη ζωή. Δεν μάς λες και Θεσμό…

Εντελώς δε «αυθόρμητα» και «τυχαία» μια κυρία που δεν έχει ανάγκη από δουλειά και χρήματα, και καλύπτει πλήρως τις ανάγκες της με «αξιοπρέπεια» και «Εθνική υπερηφάνεια», βγήκε μέσα στον κατακλυσμό (χωρίς πανωφόρι και ομπρέλα, χωρίς τσάντα, να έτσι πέρασε να ποτίσει το παρτέρι της στην οδό Νίκης) για να μάς λούσει με κοσμητικά επίθετα και απειλές περί ξεμαλλιάσματος. Ενοχλήθηκε η κυρία γιατί κατά την γνώμη της τώρα μάς ήρθε να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας. Τον Σαμαρά τον είχαμε στα όπα όπα…

Ελλιπής ενημέρωση φαντάζομαι, δεν πάει ο νους μου στο κακό. Δεν γνωρίζει φαίνεται πόσες απεργίες, συλλαλητήρια, κινητοποιήσεις σε Υπουργεία έχουν γίνει για τη Νομοθετική Κατοχύρωση της Κυριακής Αργίας. Και επειδή δεν προκάνω να τις αναφέρω όλες παραθέτω την ηλεκτρονική διεύθυνση του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας για του λόγου το αληθές: http://emporoipalliloi.blogspot.gr/ «Ελπίζω» δε να βελτιωθούν οι «πρώτοι φορά αριστεροί» στις μεθόδους προβοκάτσιας, μιας και το ταξικό κίνημα έχει μεν ανάγκη να ξανά γεννηθεί αλλά η πρωτοπορία του δεν διάγει σε νηπιακή ηλικία… Θα υπάρξει βελτίωση είμαι βεβαία, σε αυτό έχω πάθει Ελπίδα.

Επί της ουσίας όμως, ο Υπουργός υποδέχτηκε την αντιπροσωπεία με χαμόγελο, ευγένεια, χιούμορ· τα είχε όλα. Όλα τα χαρίσματα που επιβάλλεται να έχει κάθε Έμπορος που σέβεται τον εαυτό του· και τους πελάτες του. Τι εμπορεύεται ο κ. Σταθάκης; Μα τι άλλο, Ελπίδα!

Μόνο που εμείς δεν είμαστε πελάτες. Κι έτσι η Ελπίδα ίσως ήρθε για κάποιους αλλά όχι για τον κλάδο του Εμπορίου. Ο κ. Υπουργός ως καθώς πρέπει έμπορος άρχισε τα παζάρια…. Δεν βγαίνω με Νομοθετική Κατοχύρωση και καμία Κυριακή δουλειά. Είναι και οι «προμηθευτές» στη μέση (βλπ ΕΣΕΕ. ΣΕΛΠΕ). Να το κάνουμε μωρέ 5 αντί για 7 που ισχύει τώρα; Συμφωνούν και τα αφεντικά μας διεμήνυσε (πότε τα ’πανε πότε τα συμφώνησαν, 20 μέρες συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;) Κι εγώ δεν έπαθα Ελπίδα.

Άκουγα και τη σχεδόν μονότονη φωνή της προέδρου του ΣΕΑ να επιμένει: Καμία Κυριακή του χρόνου για δουλειά! ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ. Άκουγα και τον κ. Σταθάκη να φλυαρεί για τις «τοπικές κοινωνίες» και τις τουριστικές περιοχές κλπ κλπ. (όπως τα Λιόσια πχ που είχαν ψηφίσει να λειτουργούν τα καταστήματα τις Κυριακές). Και εξακολουθούσα να μην μπορώ να πάθω Ελπίδα.

Όταν ο κ. Σταθάκης δήλωσε άγνοια και ρώτησε: Καλά πώς δουλεύατε ως τώρα 2 Κυριακές το χρόνο; Τότε αποφάσισα πως δεν θα πάθω Ελπίδα. Μιας και ο «αριστερός» Υπουργός δεν γνωρίζει ότι καταπατούν δεκαετίες εθιμοτυπικά το δικαίωμά μας στην αργία της Κυριακής. Δικαίωμα που καθιερώθηκε έναν αιώνα πίσω (Η αργία της Κυριακής καθιερώθηκε το 1914).

Η κυβέρνηση Σαμαρά λοιπόν μας γύρισε έναν αιώνα πίσω με τον Νόμο για τις 7 Κυριακές, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τις 5 Κυριακές (2 λιγότερες) υπολογίστε σε ποια χρονολογία του προηγούμενου αιώνα θα μας διατηρήσει. Δεν είμαι καλή στα μαθηματικά…

Και δεν έπαθα Ελπίδα…

Αποφάσισα λοιπόν να διατηρήσω την Ελπίδα που έχω κατακτήσει με την εμπειρία των ανυποχώρητων αγώνων, των διεκδικήσεων. Να συμμετέχω στις αγωνιστικές και μαχητικές δράσεις που θα ξεδιπλώσει ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας σε συνεργασία με τα υπόλοιπα ταξικά σωματεία του κλάδου πανελλαδικά. Να διεκδικήσω πίσω τη ζωή που μάς στερούν, τον ελεύθερο χρόνο με την οικογένεια το δικαίωμα στην ξεκούραση, στην διασκέδαση, στην υγεία.

Αποφάσισα λοιπόν να μην πάθω Ελπίδα ΣΥΡΙΖΑ. Βλάπτει σοβαρά την ταξική πάλη, την διεκδίκηση, τα εργασιακά δικαιώματα. Βλάπτει σοβαρά την αξιοπρέπεια και τη νοημοσύνη…