Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Ενταξει, λοιπον κυριοι της..''Αριστερας'';


Η λαικη ετυμηγορια εκφραστηκε, οπως αναμενοταν στις 25 του μηνα, ετσι στις 26 εφερε- οχι αναπαντεχα και με μεγαλη μαλιστα πλειοψηφια- τον Αλεξη Τσιπρα, ως νεο πρωθυπουργο, στου Μαξιμου, παρα την πολυσυζητημενη απροθυμια του Σαμαρα να παραδωσει τα ηνια. ''Ψιλα γραμματα'', θα πει κανεις, απο ατομα και κυβερνησεις που εκτελουσαν διαταγες. 

Μετα τα πρωτα πανηγυρια των Συριζαιων και των ΑΝΕΛ, φυσικα, ως κομμα συνεργασιας, κατι που, απ ο τι φαινεται, ειχε ηδη συμφωνηθει προεκλογικα, αναρρωτιεται κανεις για το αν ολη αυτη η ..φιλολογια των ημερων με τα περισσοτερα καναλια και τις εφημεριδες να πιεζουν προεκλογικα το ΚΚΕ για δηθεν  ''ανοχη'', ειχε καποιο απωτερο σκοπο, γιατι οι καιροι ειναι πονηροι και οσοι εχουμε εμπειρια και απο πολιτικη αλλων χωρών, φανηκε ως μια αρκετα γνωριμη τακτικη οπορτουνιστικου κομματος.

Το γιατι ψηφισε ο Ελληνικος λαος σε ενα τετοιο ποσοστο τον Συριζα εχει διχως αλλο να κανει με την αγανακτηση μιας μεγαλης μεριδας του λαου απεναντι στη πολιτικη λιτοτητας και τα μνημονια των προηγουμενων κυβερνησεων, τα οποια μνημονια, απ ο τι καταλαβαινουμε, σε ο τι ονομα και να να αλλαξουν, δεν θα παψουν να υπαρχουν, εφ οσον συνεχιζει η χωρα και μεσω της νεας κυβερνησης να διαβεβαιωνει για τη συμμετοχη της σε ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Ειναι λυπηρο, παντως, οτι ενα μεγαλο ποσοστο πολιτων παραμενουν εγκλωβισμενοι σε παλιες τακτικες, οταν και παλιοτερα, ως μαλθακοι πολιτες-ψηφοφοροι, πιστεψαν στην..Αλλαγη του Ανδρεα, τοτε, αγνοωντας και παλι τις σειρηνες του ΚΚΕ, που εδω και χρονια ελεγε και συνεχιζει να λεει οτι ο λαος μπορει να τα καταφερει χωρις ''σωτηρες'', με μια αλλη, βεβαια, πολιτικη που θα εχει τον εργαζομενο σε πρωτη μοιρα και οχι το κεφαλαιο, οπως γινεται σημερα, κατι που θα εξακολουθησει να γινεται και επι κυβερνησης Τσιπρα. Δεν χρειαζεται να ειναι κανεις..μαντης, βεβαια, για να καταλαβει τι σημαιναν ολα εκεινα τα ταξιδια και οι επαφες που ειχε ο τωρινος πρωθυπουργος σε συγκεκριμενα διεθνη κεντρα προωθησης δραστηριοτητων του κεφαλαιου.

Πως πειστηκε, ομως, ενας κοσμος να φερει στην εξουσια ενα πρωην μικρο κομμα της ταξης του 4,6% (εκλογες 2009) χωρις καμμια ιστορια, οπως πχ το ΚΚΕ, που ειναι το μακροβιότερο από τα πολιτικά κόμματα που δρουν στην Ελλάδα. Πως ειχε πειστει και με το Πασοκ, τοτε, στα 1980; 

Ενας γνωστος προσπαθουσε τις αλλες να εξηγησει με τον δικο του τροπο πως εφτασε ο ΣΥΡΙΖΑ να γινει κυβερνηση. Αρκει να σκεφτουμε, ελεγε οτι αν και ο πολιτικος λογος του ΚΚΕ εχει μεγαλυτερη φερεγγυοτητα, θιγοντας τα μεγαλα συμφεροντα και τα κακως κειμενα στη χωρα, για τον μεσο, ομως, (και αμαθο, σε κινητοποιησεις) πολιτη, αυτο μεταφραζεται σε ''ενεργη συμμετοχη σε αγωνες και κινητοποιησεις'', ενω του Συριζα ο λογος που πλασαρεται (ισως και εσκεμμενα απο τα media) με μια ''επαναστατικη ετικεττα'', συνοπτικα ενσαρκωνεται στο ''Aφηστε την υποθεση στα χερια μας''. Μ αυτη τη λογικη δεν ειναι ''αναμενομενο'', ρωτησε, οτι επωφελουνται κυριως οσοι ...υποσχονται να τακτοποιησουν τα πραγματα και οχι οσοι παρακινουν σε εγρηγορση και προσωπικη συμμετοχη σε αγωνες;
Το ΚΚΕ σιγουρα δεν ''χαιδευει αυτια'', ειπε ο φιλος και ο κοσμος σημερα επειδη περναει ασχημα σε εποχη κρισης νοιωθει συχνοτερα ισως την αναγκη να του..ωραιοποιησουν τη πραγματικοτητα!

Μα συνεχιζει να θελει να του λενε ψεμματα, ρωτησαμε εκπληκτοι; 
Θελει να μην του θυμιζουν τη κατασταση, να μην τον αρπαζουν απ τα μουτρα, θελει να τον αφησουν να ζει οπως ζουσε, με τις ψευδαισθησεις του και τοτε, ως πολιτης, γιατι ποιος αντεχει μια ασχημη πραγματικοτητα, ποιος θελει να καταθλιβεται συνειδητα και υποσυνειδητα, διαβαζοντας για ανεργια σε Ευρωπη και Αμερικη, για απολυσεις, για καθημερινες μαχες και σφαγες στον κοσμο, για μωρα που πεθαινουν απο το κρυο στη Παλαιστινη, στη Συρια, για πεινα και αρρωστειες στην Αφρικη που στα 2015 μας διαλυει και μονο η σκεψη ανθρωπων που πεθαινουν απο πεινα σημερα οταν τα ...ταξιδια στο διαστημα γινονται το χομπυ πολλων εκατομμυριουχων! 

Ναι, αλλα υπαρχουν βασικες διαφορες στα δυο κομματα, ειπαμε, δεν ειναι το ιδιο Συριζα με ΚΚΕ! Δεν το βλεπει αυτο ο μεσος πολιτης;

Δεν το καταλαβαινει; Οχι, μας απαντησε, νομιζετε οτι ο μεσος πολιτης, ο εργαζομενος, ο συνταξιουχος εχει τη διαθεση να διαβασει, να συγκρινει; Πως ενημερωνεται; Η πλειοψηφια του κοσμου ειπε και μιλαμε για μεγαλυτερες ηλικιες, δυστυχως ακουει και βλεπει ειδησεις απο τα καναλια ακομη, τα οποια παιζουν το γνωστο τροπαρι: ''Οπου φυσαει ο ανεμος'' και ο ανεμος φυσαει εκει που τα περισσοτερα συμφεροντα συμπιπτουν, σημερα, οποτε ετσι εξηγειται η ...μαζικη προτιμηση  υπερ του Συριζα, ειπε. Υπαρχουν φυσικα και οσοι λενε, ας περιμενουμε να δουμε και τι θα κανει..Τι μπορει ομως να κανει ενα κομμα εφ οσον ηδη εχει δεσμευτει να ακολουθησει πιστα τον ιδιο δρομο με τις κυβερνησεις του κεφαλαιου, ισως οχι τοσο ξεκαθαρα στην αρχη, για να μη ξενισει, αλλα ειναι σιγουρη η πολιτικη πορεια του με γνωμονα το κεφαλαιο.

Kατα τα αλλα, μας ειπε, οι εφημεριδες και τα καναλια θα συνεχισουν να γραφουν οτι ''Οι Έλληνες κατόρθωσαν να στείλουν την πρώτη Αριστερή κυβέρνηση στην Ευρωζώνη'', οτι ο ''Τσιπρας τιμησε την Αριστερα πηγαινοντας στη Καισαριανη, οπου εκεί είχαν εκτελεστεί 200 «αριστεροί»'' , ενω η αληθεια ειναι οτι  οπως λεει και στο αρθρο του o Μπογιοπουλος «Εκεί, κύριοι της ΝΕΡΙΤ είχαν εκτελεστεί 200 κομμουνιστές. Που το μεταξικό καθεστώς τους παρέδωσε στην Γκεστάπo και οι χιτλερικοί τους πήραν από την Ακροναυπλία και την Ανάφη, τους πήγαν στο Χαϊδάρι και από εκεί στην Καισαριανή. Και τους εκτέλεσαν. Τους εκτέλεσαν γι΄αυτό που ήταν. Τους εκτέλεσαν γιατί ήταν κομμουνιστές. Εντάξει κύριοι της ΝΕΡΙΤ;»

Πειτε τουλαχιστον τα ιστορικα γεγονοτα, οπως ειναι. Ενταξει, λοιπον κυριοι της....''Αριστερας''; 

Δείξε μου τον ... συνεργάτη σου, να σου πω τι είσαι !

 
 
Το νέο κυβερνητικό σχήμα αλλά και οι στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα είναι πλέον γνωστά. 

Εχει όμως ένα ενδιαφέρον να σταθούμε λίγο περισσότερο σε μερικά πρόσωπα που έχουν τη δική τους ...πολιτική -και όχι μόνο- ιστορία. 

Οπως για παράδειγμα, ο δικηγόρος Σπύρος Σαγιάς, που είναι γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Ο Σπ. Σαγιάς έχει διατελέσει ειδικός σύμβουλος του υπουργού Τουρισμού Δ. Λιβανού, στα μέσα της δεκαετίας του '90 επί ΠΑΣΟΚ. 

Το όνομά του έχει καταγραφεί στα πρακτικά μιας ενδιαφέρουσας συζήτησης στη Βουλή. 

Συζήτηση που αφορούσε την υπόθεση παθητικής δωροδοκίας, προκειμένου να δώσει άδεια ίδρυσης και λειτουργίας καζίνο στο Φλοίσβο, για την οποία -όλοι θυμόμαστε- είχε κατηγορηθεί ο υπουργός του ΠΑΣΟΚ. 

Στο γραφείο του Σπύρου Σαγιά εμφανίζεται -σύμφωνα με τα πρακτικά της Βουλής- να έχει υπογραφεί το αγοραπωλητήριο συμβόλαιο ακινήτου, που φέρεται να είναι προϊόν δωροδοκίας.

Ακόμα, το όνομα του Σπύρου Σαγιά φέρεται να είναι πολύ γνωστό σε κύκλους έμπειρων μηχανικών επιχειρηματικών ομίλων που έχουν αναλάβει την κατασκευή δημοσίων έργων στη χώρα μας και στο εξωτερικό. 

Αλλωστε, στο βιογραφικό του που έχει δοθεί στη δημοσιότητα από τον ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρεται ότι «ειδικεύεται σε θέματα δημοσίων συμβάσεων, δημόσια έργα, συμβάσεις παραχώρησης, επενδυτικά σχέδια». 

Βέβαια, από αυτό το βιογραφικό λείπει μια μικρή λεπτομέρεια. 

Ο Σπ. Σαγιάς είναι νομικός σύμβουλος της COSCO, ενώ έχει συμβάλει και στη διαμόρφωση του «φιλικού διακανονισμού» μεταξύ ΟΛΠ και COSCO.

Άρχισαν τα "όργανα" στο Υπουργείο Ναυτιλίας



Σήμερα το πρωί:


«Θα αναθεωρηθεί η συμφωνία με την Cosco»
Δρίτσας: Θα σταματήσουμε την πώληση του λιμανιού του Πειραιά

Αθήνα


Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα σταματήσει την πώληση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών του ΟΛΠ που ξεκίνησε η προηγούμενη κυβέρνηση, δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων Reuters ο αναπληρωτής υπουργός Ναυτιλίας Θοδωρής Δρίτσας.
«Δεν θα πουλήσουμε την πλειοψηφία των μετοχών στο λιμάνι του Πειραιά. Η συμφωνία με την Cosco θα αναθεωρηθεί προς όφελος του ελληνικού λαού» είπε ο κ. Δρίτσας.

Η ελληνική κυβέρνηση είχε προκρίνει πέρσι την κινεζική Cosco και τέσσερις ακόμη «μνηστήρες» ως πιθανούς αγοραστές του 67% των μετοχών του ΟΛΠ στο πλαίσιο του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων που συμφωνήθηκε με τους δανειστές.
Δεσμευτικές προσφορές για την πώληση του μεριδίου αναμένονται μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου.
Απόψε:
Θοδωρής Δρίτσας: Τέλος η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ - Ισχύει η σύμβαση της COSCO για ΣΕΜΠΟ...
Έριξε τους τόνους μετά την κάθετη τοποθέτηση του για την παρουσία της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά ο Θεόδωρος Δρίτσας, μιλώντας κατά την διάρκεια παράδοσης-παραλαβής του υπουργείου Ναυτιλίας.

Ο αναπληρωτής υπουργός Ναυτιλίας, δήλωσε την Τρίτη ότι η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ σταματά εδώ. ο Θ. Δρίτσας εμφανίστηκε πιο διαλλακτικός στο θέμα της έναρξης νέων συζητήσεων για την συμφωνία παραχώρησης του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων:

«Κάθε τι που έχει εγκατασταθεί με σύμβαση στη χώρα μας είναι σεβαστό. Όσον αφορά στην παραχώρηση του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων στην COSCO στεκόμαστε με πολύ σοβαρότητα απέναντι στις συμβατικές υποχρεώσεις του ελληνικού κράτους.
Πέρα από τη συζήτηση που θα ανοίξουμε για αυτή την συμφωνία, το πρώτιστο ζήτημα είναι να εντάσσονται στην αναβάθμιση διακρατικών σχέσεων. Θέλουμε ανοιχτούς ορίζοντες για την αναβάθμιση των σχέσεων με την Κίνα».
Για την ακτοπλοΐα ο Θοδωρής Δρίτσας είπε ότι θα δοθούν βιώσιμες λύσεις ώστε να ενισχυθούν και οι τοπικές κοινωνίες, ενώ κάλεσε σε συστράτευση όλους τους φορείς, επιχειρηματικούς και εργασιακούς, ώστε να μην αποξενωθεί η ναυτιλία από την ελληνική κοινωνία και να αντιμετωπιστεί η ανεργία των ναυτικών.
Επίσης ξεκαθάρισε ότι η αυτοτέλεια του υπουργείου Ναυτιλίας είναι δεδομένη και η ένταξή του στο υπερυπουργείο Οικονομίας εντάσσεται σε μια ευρύτερη λογική αναβάθμισης του ρόλου και των σχέσεων της ελληνικής ναυτιλίας με την ελληνική οικονομία και την ελληνική κοινωνία. Ιδιαίτερη μνεία έγινε για τη σημασία που έχει το Λιμενικό Σώμα για το υπουργείο Ναυτιλίας και υπήρξε δέσμευση για την αναβάθμισή του.
Τέλος ο υπουργός Γιώργος Σταθάκης ξεκαθάρισε ότι «ήρθαμε για να λύσουμε και όχι να δημιουργήσουμε προβλήματα. Θα υπάρχει διάλογος και συζήτηση για τα θέματα της Ναυτιλίας, από την οποία προέρχεται το ένα στα τρία ευρώ του γενικού συναλλάγματος. Θα δώσουμε ιδιαίτερη βαρύτητα στην αναβάθμιση της ναυτικής εκπαίδευσης, των εργασιακών σχέσεων ενώ θα εξεταστεί και το θέμα των μισθών».

Ο «σύντροφος» Καμμένος... και η ξεφτίλα ορισμένων.




Η ξεφτίλα ορισμένων δεν περιγράφεται! Δείτε τι έγραψε προκειμένου να δικαιολογήσει τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: «Λέω "σύντροφο" τον Πάνο (εδώ και πολλά χρόνια), διότι απ' όταν ήταν υπουργός Ναυτιλίας, τον έβγαζαν βόλτα στα τσιπουράδικα και στα κουτούκια του Πειραιά οι κουκουέδες ναυτεργάτες και τον χάλασαν». 
Όχι μόνο πρόκειται για μύθευμα του κ. Στάθη Σταυρόπουλου στην ιστοσελίδα «Ενικός», αλλά για «ιστορία» βγαλμένη απ' το στομάχι του. Θα προτείναμε στον κ. Σταυρόπουλο, όταν μιλάει για το ΚΚΕ, να μην κοιτάει στον καθρέφτη. Θυμίζουμε απλώς ότι ο Καμμένος, ως υφυπουργός Ναυτιλίας, υπηρέτησε επάξια τα εφοπλιστικά συμφέροντα, τόσο που οι ναυτεργάτες τον είχαν χαρακτηρίσει «ατζέντη των εφοπλιστών». Τι να πρωτοπεί κανείς; Για τις γενναίες αυξήσεις στις επιδοτήσεις των ακτοπλόων εφοπλιστών, την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα των ναυτεργατών, όπως αυτών του Αγούδημου που ήταν επί μήνες απλήρωτοι, ή την κάλυψη που παρείχε στην εταιρεία «ΛΟΥΗΣ» με το ναυάγιο του κρουαζιερόπλοιου «SEA DIAMOND» με δύο αγνοούμενους;

Επίσης, είναι γνωστές οι θέσεις των Ανεξάρτητων Ελλήνων υπέρ των εφοπλιστών. Ενδεικτικά, να θυμίσουμε πως οι ΑΝΕΛ έχουν προτείνει την «άμεση μείωση του κόστους διατήρησης της ελληνικής σημαίας», και τη χορήγηση κινήτρων για την εγγραφή των πλοίων στο ελληνικό νηολόγιο. Επίσης, τη δημιουργία «ελληνικής ναυτιλιακής πόλης», όπου το Δημόσιο θα παραχωρήσει δωρεάν στους εφοπλιστές για 99 χρόνια τα σχετικά οικόπεδα, και θα συμμετάσχει κατά 40% στο κόστος κατασκευής των απαραίτητων υποδομών.Προφανώς, προσπαθούν να δικαιολογηθούν και στους εαυτούς τους, γιατί π.χ. ο Δ. Παπαδημούλης έγραφε για το κόμμα του Πάνου Καμμένου στο Twitter, τον Απρίλη του 2012: «Η διαδρομή και οι θέσεις του Πάνου Καμμένου τον τοποθετούν δεξιότερα της ΝΔ».
 Το ΚΚΕ και τους κουκουέδες, όμως, να μην τους πιάνουν στο στόμα τους!

ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ


Την επόμενη των εκλογών με τη νίκη στις εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι την αυτοδυναμία του, ορκίζεται, με πολιτικό όρκο, ο αρχηγός της Α. Τσίπρας πρωθυπουργός, σχηματίζοντας κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ (που στο καταστατικό τους περιλαμβάνεται η «Διαφύλαξη της Ορθοδοξίας, αναγνωρίζοντας την προσφορά της στο Έθνος»). Ο νέος πρωθυπουργός μετά το προεδρικό μέγαρο μεταβαίνει στο μνημείο πεσόντων στην Καισαριανή για να αποτίσει φόρο τιμής στους εκτελεσθέντες του Σκοπευτηρίου, όπου πολίτες τον χειροκροτούν φωνάζοντας συνθήματα για τον ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Συμπέρασμα, όταν μεταβάλλονται οι κοινωνικές συνθήκες μια σειρά από δευτερεύοντα πια ιδεολογικά στοιχεία φθίνουν και ατονούν, ακριβώς για να εξακολουθεί να λειτουργεί ο σκληρός πυρήνας των ενσταλαγμένων από την κυρίαρχη ιδεολογία αντιλήψεων.

Από τις εκλογές του 2012 η αναδειχθείσα αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ άσκησε ένα δημόσιο λόγο που στηριζόταν στην αναπαράσταση ενός προτύπου, ενός ιδεώδους, δικαιωμένου στο συλλογικό υποσυνείδητο των λαϊκών στρωμάτων, του κομμουνιστικού, όπως εκφράστηκε στη ματωμένη δεκαετία του ’40. Μ΄ αυτήν την αναπαράσταση δημιούργησε ελπίδες για ανατροπή της τωρινής πολιτικοοικονομικής κατάστασης, χωρίς όμως να θιγεί καμιά σταθερά του συστήματος. Και είναι αξιοπερίεργο πως σαράντα χρόνια από τη μεταπολίτευση το είδωλο του παρελθόντος που κατασκευάστηκε συστηματικά με την επιλεκτική ανάγνωση της ιστορίας από το ΠΑΣΟΚ αντέχει ακόμα, έστω και χωρίς εκείνη την προ τριακονταετίας ορμή του. Ξανά και ξανά κινητοποιείται μια παραφθαρμένη μνήμη σχετικά με την πάλη του ελληνικού λαού για να γίνουν αποδεκτές επιλογές τωρινές που επιτρέπουν την ψευδαίσθηση, σε ένα συμβολικό επίπεδο, της επανάληψής της. Η μίμηση ενός ριζοσπαστικού λόγου μετατρέπει σε θέατρο τον πολιτικό αγώνα με την απαίτηση της εμπλοκής όλων σε ψευδαισθήσεις που θεμελιώνουν ένα ιδεολογικό φανταστικό. Μ’ αυτόν τον τρόπο αποκρύπτεται το πραγματικό περιεχόμενο των σύγχρονων πολιτικών δράσεων κι επιδιώκεται να διατηρηθεί το πάθος τους, αποπροσανατολισμένο όμως, σχετικά ψηλά, αντλώντας ένταση από την παραπομπή στο ιστορικό παρελθόν.

Όλος ο προεκλογικός αγώνας κινήθηκε από τη μεριά της Ν.Δ στην κινητοποίηση του φόβου για τους κομμουνιστές, γνωρίζοντας πως αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ, ενισχύοντας όμως έτσι την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να καταλάβει εκλογικά και το χώρο της κομμουνιστικής αριστεράς. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ είχε το πρότυπο του ΠΑΣΟΚ του ’80 για να κινηθεί καλλιεργώντας κοινωνικές και πολιτικές προσδοκίες, χωρίς όμως να φοβίσει με ρήξεις και συγκρούσεις. Τα δυο χαρακτηριστικά της πολιτικής του έχουν εντοπιστεί ήδη στην προεκλογική του εκστρατεία. Απόκρυψη της πραγματικότητας που δηλώνεται μεν σαν δύσκολη, σκληρή κλπ. αλλά γίνεται θολά αντιληπτή κρυμμένη πίσω από το μοντέλο που επιστρατεύτηκε, μιας αόριστης σύγκρουσης και συμβολικής πάλης που παραπέμπει γενικά σε αγώνες λαϊκούς, προσαρμοσμένους βέβαια στα μέτρα μας, κι από την άλλη συντήρηση της αποδοχής και της κατάφασης στις επιλογές και τις δράσεις του με το να εξυμνούνται σαν νέοι αγώνες συνέχεια των παλιών οι ενέργειές του και να εκθειάζονται εξιδανικεύοντας τα και μετουσιώνοντάς τα καθήκοντα των νέων κυβερνώντων. Η επίσκεψη του Α. Τσίπρα στο σκοπευτήριο της Καισαριανής είναι ενδεικτική γι’ αυτό. Μεταμφιέζεται το παρόν με προσωπεία από το παρελθόν κι είναι αυτός ένας τρόπος για να πάρουν φανταστικοί αγώνες τη θέση των πραγματικών.

Εξάλλου, σε όλη την τελευταία πενταετία των μνημονίων δεν έλειψαν οι προτάσεις και οι υποσχέσεις για οργάνωση αγώνων στο πρότυπο του ΕΑΜ, από τον Α. Τσίπρα που έχει δηλώσει ότι «Από ιστορική άποψη, μας εμπνέει το παράδειγμα του ΕΑΜ» μέχρι και από δεξιούς σχηματισμούς όπως του Π. Καμένου που μιλούσε στα πρώτα χρόνια της κρίσης για κοινό εκλογικό μέτωπο των αντιμνημονιακών για «ένα μέτωπο αντίστασης, ένα νέο ΕΑΜ». Κι αυτή η πρόθεση για ιστορική επανάληψη που διακηρύττεται καταλαμβάνοντας τη θέση του πρωτότυπου αγώνα και δίνοντας εγγυήσεις για την ορθή και πιστή αντιγραφή του, δεν οδηγεί παρά στον εκφυλισμό και στην εκμηδένιση κάθε πνεύματος αντίστασης. Η οικειοποίηση του αγωνιστικού παρελθόντος και η επίκληση της αριστεράς ιδεολογίας, με τους συνεχείς εκβιασμούς μάλιστα του ΚΚΕ να συμμετάσχει σε κυβερνητικά σχήματα, από ένα μεγάλο φάσμα πολιτικών δυνάμεων του αστικού κόσμου δεν είναι παρά ένας τρόπος να εξουδετερώνονται οι αντίπαλοί του και να διευρύνεται ο χώρος δράσης του και επιρροής του.
Γιατί το οικονομικοπολιτικό σύστημα κυριαρχίας έχει τη ελαστικότητα να προσαρμόζεται στις μεταβαλλόμενες συνθήκες όταν δεν θίγονται οι βασικές δομές του. Η απορροφητικότητά του και η ικανότητα ένταξης και αφομοίωσης στοιχείων έξω από τις τάξεις του είναι αξιοσημείωτη για να φοβηθεί συμβολισμούς και λεκτικές ακροβασίες …αριστερού χρωματισμού.

Ίσως η επιτομή αυτής της ικανότητας του συστήματος να αποτυπώνεται από τη μια στη συνέντευξη της Γ. Αγγελοπούλου στον alphaκαι από την άλλη στη φωτογραφία που κυκλοφόρησε της κατοικίας του Α. Τσίπρα στην Κυψέλη. Η Γ. Αγγελοπούλου, μια μικροαστή από την Κρήτη που με τις κατάλληλες προσωπικές διασυνδέσεις κατάφερε να εισβάλλει στη μεγαλοαστική τάξης της χώρας από τη μια και ο μικροαστός Α. Τσίπρας από την άλλη που ακριβώς η μικροαστική του κατοικία προβάλλεται ως εχέγγυο αριστεράς συνείδησης, που εκλέγεται να διαχειριστεί το πολιτικό σύστημα. Η προσφορά της δυνατότητας ανόδου που διαθέτουν οι κυρίαρχες κοινωνικές δυνάμεις είναι ισχυρότατο όπλο για την ισοπέδωση των αντιθέσεων. Ο λόγος της Αγγελοπούλου, με αυτοκρατορικό ύφος ίσως στα όρια της αφέλειας, μεταμφιέζεται σε αριστερό θέλοντας να δείξει ριζικά μετασχηματισμένο τον εαυτό της και ό,τι εκπροσωπεί, χρησιμοποιώντας αριστερές αοριστολογίες, με τη μορφή του προοδευτικού που εντοπίζεται στη σύγκρουση παλιού με νέου. Ο αριστερός λόγος του Α. Τσίπρα πάλι επιστρατεύεται για να πλαισιώσει και να στηρίξει τις θεμελιακές δομές του συστήματος.

Και κάπως έτσι εξαφανίζονται από τη οπτική των εξαθλιωμένων εργαζομένων οι ταξικές συγκρούσεις και αποσπάται η συναίνεσή τους, για να έρθει η ελπίδα

Αντιπολίτευση στη... σάτιρα κάνει η ΝΔ


Οργισμένη ανακοίνωση-απάντηση σε σατιρικό δημοσίευμα εξέδωσε η Νέα Δημοκρατία, πέφτοντας στη φάκα του δημιουργού της.

Ειδικότερα, το κόμμα της Συγγρού ξεγελάστηκε από ένα χιουμοριστικό άρθρο, που δημοσιεύτηκε στη στήλη "ΜούφαNET", στην ιστοσελίδα protagon.gr.
Το άρθρο αναφέρεται στα ευτράπελα της παράδοσης του μεγάρου Μαξίμου, με απόντα τον Αντώνη Σαμαρά, και αναφέρει, μεταξύ άλλων:
  • Ότι οι συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα βρήκαν: "ένα ηλεκτρονικό καντήλι (από το οποίο είχαν αφαιρεθεί οι μπαταρίες τύπου ΑΑ) και το σύνθημα "This is MESINIAAA" γραμμένο με μαρκαδόρο στη μέσα μεριά της πόρτας της τουαλέτας".
  • Ότι ο διευθυντής του γραφείου του Αλέξη Τσίπρα, μόλις μπήκε στο έρημο Μέγαρο Μαξίμου είδε "το κομμάτι που έλειπε από τον πίνακα του Θεόδωρου Βρυζάκη "Ελλάς Ευγνωμονούσα", μπροστά στον οποίο συνήθιζε να ποζάρει ο πρώην Πρωθυπουργός".
Ούτε το γεγονός ότι η φωτογραφία του άρθρου -που ντύνει και το δικό μας θέμα- είναι φανερά επεξεργασμένη, χωρίς να αφήνει αμφιβολίες για τις χιουμοριστικές προθέσεις του δημιουργού της, φαίνεται να έπεσε στην αντίληψη των Νεοδημοκρατών.
Έτσι, η Νέα Δημοκρατία θεώρησε ότι όφειλε να απαντήσει σε υψηλούς τόνους, μέσω ανακοίνωσης του Γραφείου Τύπου, στις "αθλιότητες του ΣΥΡΙΖΑ": 
"Η Νέα Δημοκρατία δεν πρόκειται να ανεχθεί άλλο τη συνεχιζόμενη αθλιότητα που κατασκευάζεται από το ΣΥΡΙΖΑ και ειδικότερα από το γραφείο του κ. Αλ. Τσίπρα και κατευθύνεται στα φερέφωνά τους. Μετά τα όσα παραπλανητικά διέδωσαν για το θέμα της παράδοσης-παραλαβής, κατασκεύασαν και διέδωσαν ισχυρισμούς ότι δήθεν σκίστηκε ο πίνακας “η Ελλάς Ευγνωμονούσα” του Θ. Βρυζάκη, που ο ίδιος ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνης Σαμαράς επανατοποθέτησε εκεί. Απέναντι στην αθλιότητα και τις ανεκδιήγητες μεθοδεύσεις του περιβάλλοντος του κ. Αλ. Τσίπρα θα σταθούμε με όλα τα νόμιμα μέσα υπερασπιζόμενοι την αλήθεια και την ηθική στο δημόσιο βίο". 
Η συγκεκριμένη αντίδραση θα μπορούσε κάπως να δικαιολογηθεί, αν το εν λόγω σατιρικό άρθρο δεν τελείωνε με τον εξής τρόπο: 
"Σημείωση: Το κείμενο αυτό και η φωτογραφία που το συνοδεύει, αποτελούν προϊόν επινόησης με στόχο τη σάτιρα και σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Καταναλώστε τα υπεύθυνα".
Το άρθρο που εξόργισε τη Νέα Δημοκρατία, εδώ.

Liberation: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πάνω σε ένα σύννεφο, νομίζοντας πως η Ευρώπη είναι στο πλευρό του

liberation proto-thema

Για τους ΑΝΕΛ γράφει ο Γάλλος δημοσιογράφος: «Πρόκειται για ένα κόμμα τυχοδιωκτών, χωρίς συγκεκριμένη ιδεολογία της ανώτερης μεσαίας τάξης» - «Σκιάχτρο του νεοναζισμού» η Χρυσή Αυγή

«Με ταχύτητα - αστραπή ο ηγέτης της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, Αλέξης Τσίπρας σχημάτισε κυβέρνηση με τους Ανεξάρτητους Ελληνες, ένα λαϊκίστικο ακροδεξιό κόμμα», υποστηρίζει σε άρθρο του ο ανταποκριτής της Liberation στις Βρυξέλλες, Ζαν Κατρμέρ.

Για τον Γάλλο δημοσιογράφο, πρόκειται για μία εύθραυστη συνεργασία των δύο κομμάτων. «Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κατάφερε μια σημαντική νίκη στις εκλογές αυξάνοντας κατά 9 μονάδες την εκλογική του δύναμη από το 2012 , ωστόσο είναι "πολύ μακριά" από το να σχηματίσει "ένα παλιρροϊκό κύμα" που θα τα σάρωνε όλα στο πέρασμά του», σχολιάζει ο Γάλλος δημοσιογράφος και κάνει λόγο για «κατάρρευση» της Νέας Δημοκρατίας, επισημαίνοντας ταυτόχρονα την τρίτη θέση της Χρυσής Αυγής την οποία χαρακτηρίζει «σκιάχτρο του νεοναζισμού».

Δεν παραλείπει επίσης, να αναφέρει ότι για πρώτη φορά από το 1949, δεν υπάρχει στο κοινοβούλιο κανένα μέλος της οικογένειας Παπανδρέου. «Ο Παπανδρέου βγήκε από την ιστορία από την μικρή πίσω πόρτα, η απελπισμένη επιλογή του κατάφερε ως επί το πλείστον να αποδυναμώσει περαιτέρω ό,τι είχε απομείνει από το ΠΑΣΟΚ».

"Πρώτο Θέμα"

Καμμένε μου α-πα-πα-δημούλη! Αλλού τα τιτιβίσματα κι αλλού γελούν οι κότες...

Α γεια σου, ρε Παπαδημούλη...
 
Τα «tweets» του Παπαδημούλη για τον Καμμένο
Για το κόμμα του κ. Καμμένου και τις θέσεις του, που φλερτάρουν ανοιχτά με τον εθνικισμό, μπορεί να γράψει και να πει κανείς πολλά. Το σίγουρο είναι πως πρόκειται για κόμμα που κανείς δεν θα χαρακτήριζε «ριζοσπαστικό», «αριστερό» ούτε καν «προοδευτικό».
 
Για την ώρα, όμως, ας μην κάνουνε εμείς άλλα σχόλια. Ας αφήσουμε να τα πει όλα ο κ. Παπαδημούλης με τα «τιτιβίσματά» του στο Twitter.
Έγραφε στις 27 Απρίλη του 2012:
  • «Δεν υπάρχει καμία δυνατότητα κυβερνητικής σύμπραξης με τον Πάνο Καμμένο ανήκει στην πολυκατοικία της δεξιάς».
  • «Μια αριστερή - αντιμνημονιακή κυβέρνηση που θα εξαρτάται απ’ την ψήφο του Πάνου Καμμένου είναι αδύνατο να σταθεί».
  • «Η διαδρομή και οι θέσεις του Πάνου Καμμένου τον τοποθετούν δεξιότερα της ΝΔ».
  • «Μην ανησυχείτε. Ο Καμμένος είναι τόσο δεξιός που δεν υπάρχει περίπτωση να έδινε ανοχή, σε μια κυβέρνηση συνεργασίας της αριστεράς».
Και στις 13 Σεπτέμβρη του 2012:
  • «Αντί να στέλνει τουίτς στα… ελληνικά στον Ομπάμα ο κ. Καμμένος, θα ήταν προτιμότερο να έχει σαφές μέτωπο απέναντι στους ναζί της ΧΑ».

Αριστερά, όπως μπαίνεις ή όπως βγαίνεις;

 
 
 
Αναδημοσίευση από το περιοδικό Ατέχνως

Τα δελτία ειδήσεων μεταδίδουν πως στην Ευρώπη προκάλεσε αίσθηση ο πολιτικός αρραβώνας μεταξύ Σύριζα και ΑΝΕΛ και η κυβερνητική σύμπραξη ενός κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς με ένα άλλο της ευρωσκεπτικιστικής Δεξιάς.

Σταματάς λίγο, παίρνεις μια ανάσα και σκέφτεσαι όσα διάβασες. Ως ριζοσπαστική αριστερά λογίζεται η πλήρης σύμπλευση με το Μάαστριχτ και τον ευρωμονόδρομο, ενώ συντηρητική δεξιά ο ευρωσκεπτικισμός των ΑΝΕΛ –που ούτε καν αυτό δεν είναι, αλλά ας το δεχτούμε ως υπόθεση εργασίας. Θαυμάζεις την οργουελική διπλή γλώσσα του κυρίαρχου δημόσιου λόγου και τη δύναμή του να αντιστρέφει τις έννοιες, και συνεχίζεις παρακάτω.

Ο επικεφαλής του «ακραίου κέντρου» (ψηλό προς το κοντό, φιλελεύθερο προς το φασίζον, δεξιό προς το αριστερό) κατηγορεί τον πετεινό των ΑΝΕΛ για ακροδεξιό (επι)κεφάλα. Ενώ ο Δελαστίκ της… άκρας αριστεράς, που το 89’ είχε φύγει από το ΚΚΕ, διαφωνώντας από τα αριστερά με την κυβέρνηση Τζανετάκη, τώρα υποδέχεται με θερμά, διθυραμβικά σχόλια την κυβερνητική συνεργασία των Σ-ΑΝΕΛ, και το σχηματισμό μιας γνήσια αντιμνημονιακής κυβέρνησης.


Χτες ανακοινώθηκε και η σύνθεση του νέου υπουργικού συμβουλίου, που είναι πολυσυλλεκτικό και περιέχει από παλιούς «ΝΑΡίτες» (Κοτζιάς, Βαλαβάνη), μέχρι γκεσέμια του εκσυγχρονισμού (όχι απλά κάποια τυχαία πασοκογενή στελέχη) και βαμμένους δεξιούς, σα διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας: SYRIZA connecting people.
Και ενώ περιμέναμε να δούμε πρώτη φορά μετά από σαράντα χρόνια μια κυβέρνηση χωρίς τη συμμετοχή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δεν προλάβαινε να μετράει κανείς παλιούς Πασόκους και Νεοδημοκράτες στο νέο κυβερνητικό σχήμα.

Ήδη πολλοί κάνουν λόγο για δεξιά στροφή. Που μπορεί να την περάσεις και για αριστερή, αναλόγως που στέκεσαι και με τι θα τη συγκρίνεις. Με τη μνημονιακή Τζάκρη ή με τους ΑΝΕΛ, που, αν και ακροδεξιάς κοπής, έχουν πιο ριζοσπαστικές θέσεις για το χρέος από τον αριστερό ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό ακριβώς είναι το βασικό πρόβλημα με τις «γεωγραφικές έννοιες», που συσκοτίζουν την πολιτική ουσία.

Μήπως όμως έτσι χαρίζουμε τον όρο «αριστερά» σε εκείνους που τον δυσφημούν; Μήπως υποτιμάμε τα βιώματα και τη συνείδηση των απλών ανθρώπων που νιώθουν και δηλώνουν αριστεροί;

Ας σημειώσουμε καταρχάς πως δεν χαρίζουμε τίποτα. Κι αντιστρόφως, τίποτα δεν χαρίζεται· τα πάντα κατακτιούνται, με οργάνωση και αγώνα. (Εξαιρείται μόνο ο… χαρισματικός ηγέτης του «χαρίζω οικόπεδα, χαρίζω χρέη, (…)» και πάνω απ’ όλα άφθονο γέλιο σε δύσκολους καιρούς). Κι αυτό είναι ένα ασφαλές πολιτικό κριτήριο για κάθε απλό αριστερό, για να καταλάβει το ποιόν όσων του τάζουν εύκολες, κυβερνητικές λύσεις από τα πάνω, χωρίς αγώνες και… εξαλλοσύνες.

Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα. Η κριτική που κάνουν οι κομμουνιστές σε κάποια έννοια ή κάποια ιστορική περίοδο, δε σημαίνει πως την χαρίζουν στον πολιτικό τους αντίπαλο (που μπορεί να έρθει φορώντας προβιά φίλου).
Η κριτική εξέταση της στρατηγικής του ΕΑΜ πχ και των λόγων που οδήγησαν σε ήττα ένα τόσο σπουδαίο κίνημα με παλλαϊκό χαρακτήρα, απέχει πολύ από μια συλλήβδην απόρριψή του ή τον παραλληλισμό με τη σημερινή κυβέρνηση και τον Καμμένο στο ρόλο του Ζέρβα.

Όπως σημειώνει εύστοχα ο ιστορικός Γ. Μαργαρίτης:
Τα μέτωπα που προτείνονται ελάχιστα μοιάζουν με εκείνα του παρελθόντος, παρά τη συχνή επίκληση του ΕΑΜ. Το ΕΑΜ πολεμούσε το φασισμό κάτω από την πολιτική καθοδήγηση της εργατικής τάξης και του κόμματός της, του ΚΚΕ. Η νίκη επί του φασισμού συνοδευόταν από το αίτημα για Λαοκρατία. Ας μην πω Λαϊκή Εξουσία –για λόγους που καταλαβαίνετε. Αλήθεια, η διαχείριση των υποθέσεων και των συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ελλάδα του 2014, όπως έστω τη φαντάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει οποιαδήποτε συγγένεια με τη Λαοκρατία του ΕΑΜ; Ας αφήσουν στην Κουμουνδούρου ήσυχες τις παρακαταθήκες του ελληνικού εργατικού και λαϊκού κινήματος. («Ο φασισμός στο χτες και το σήμερα», Θέματα Παιδείας, τ. 51-52, σ. 14)

Αντιστοίχως, η κριτική που γίνεται στους όρους διαμόρφωσης της ΕΔΑ και την πολιτική ουράς που κατέληξε να ακολουθεί απέναντι στην Ένωση Κέντρου, δεν την εξισώνει με τη σημερινή κυβερνώσα αριστερά. Ας μην ξεχνάμε πως η ΕΔΑ χαρακτήριζε πχ την τότε ΕΚΑΧ ως «λάκκο των λεόντων» για τους λαούς κι όχι ως ευκαιρία για την ανάπτυξη της ευημερίας τους, ευνοϊκό πεδίο ταξικής πάλης και αδιαπραγμάτευτο πλαίσιο για τη διακυβέρνησή τους.

Σήμερα κάποιες λέξεις είναι πολυφορεμένες, σκουριάζουν από την ανούσια χρήση τους και χάνουν το νόημά τους. Η Αριστερά που τόσο πολύ δυσφημίστηκε και ως ένα βαθμό εκφυλίστηκε ως έννοια στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, δεν είναι παρά ένας γεωγραφικός όρος, που περιγράφει την πλευρά των εδράνων που κατέλαβε κάθε παράταξη στο κοινοβούλιο, επί Γαλλικής Επανάστασης. Τότε δηλ που καθιερώθηκε και ο διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους, ως ώριμη ανάγκη κατάργησης των αναχρονιστικών κατάλοιπων της φεουδαρχίας. Κάτι που αποτελεί ταμπού όμως για τη σημερινή εκδοχή της σοσιαλδημοκρατίας, σχεδόν δυόμισι αιώνες μετά.


 Μια «Αριστερά» που αρκείται στον πολιτικό όρκο, αλλά αρνείται να συγκρουστεί με το εκκλησιαστικό κατεστημένο. Αρνείται να αμφισβητήσει το πλαίσιο ένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, περιμένοντας να αλλάξουν στη Δευτέρα Παρουσία (να κι ένα ακόμα κοινό σημείο αναφοράς με την Εκκλησία). Και καθιστά έτσι απόλυτα αναγκαίο κι επίκαιρο έναν άλλο διαχωρισμό: των κομμουνιστών απ’ ό,τι έχει επικρατήσει να ονομάζεται «Αριστερά», γενικά κι αόριστα στην χώρα μας. Και το οποίο μόνο βαλμένο σε εισαγωγικά μπορεί να σταθεί.


Γιατί η Αριστερά είναι αρκετά θολός και πολυφορεμένος όρος, που μπορεί να μη λέει τίποτα από μόνος του, όταν μιλάμε για έναν πολιτικό σχηματισμό. Αλλά εξακολουθεί να έχει νόημα για πολλούς αριστερούς (χωρίς εισαγωγικά), που δεν πρόκειται να τους χαρίσουμε στη σοσιαλδημοκρατική σκουριά της κυβερνώσας «αριστεράς» και των εναλλακτικών γενόσημών της.

Πανηγύρια...


Οι πανηγυρισμοί στη χτεσινή «Αυγή» δεν έχουν προηγούμενο. Μέσα στην παραζάλη, λοιπόν, του ενθουσιασμού τους γράφουν: «Οι αστοί δεν τρομάξανε. Την εμπιστεύτηκαν (σ.σ. την αριστερά), κάνοντας ένα βήμα που μπορεί ν' αποδειχθεί πολύ μεγάλο. Που ενδέχεται να σημάνει, επιτέλους, το τέλος του εμφυλίου»!

Ετσι είναι ακριβώς. Οι αστοί δεν τρομάξανε. 

Αλλωστε, ένας επιφανής εκπρόσωπος της τάξης τους, ο μεγαλοβιομήχανος Τζ. Ανιέλι, το αφεντικό της FIAT, δήλωνε σε ανύποπτο χρόνο, για τους «αριστερούς» Ντ' Αλέμα και Πρόντι (ο τελευταίος τα έχει μέλι - γάλα με τον ΣΥΡΙΖΑ): «Το προσόν της Αριστεράς είναι ότι πολύ συχνά κάνει αυτό που δεν είχε πετύχει πριν απ' αυτή η Δεξιά»
Όσο για τον «εμφύλιο», δηλαδή την ταξική πάλη, η κυρία που υπογράφει το άρθρο θα πρέπει να ξέρει ότι δεν τελειώνει, όσο και αν προσπαθήσουν. Το κεφάλαιο, του οποίου οι εκπρόσωποι έχουν σπεύσει να δώσουν τις ευλογίες τους στη νέα κυβέρνηση, θα συνεχίζει να ζητά το ξεζούμισμα των εργαζομένων και αυτοί θα συνεχίζουν να παλεύουν μέχρι να τελειώσουν για πάντα με το κεφάλαιο. Αυτό θα είναι το έργο μιας κυβέρνησης της εργατικής - λαϊκής εξουσίας και τότε θα έχουν κάθε λόγο να τρομάξουν οι αστοί!

Στη διπλανή σελίδα, άλλο άρθρο πανηγυρίζει που «έχουμε κυβέρνηση της Αριστεράς», που «πετάξαμε από πάνω μας το άγος της χειρότερης κυβέρνησης», που «απαλλαχθήκαμε, επιτέλους, από το κόμμα - εταιρεία που λέγεται ΠΑΣΟΚ» (ίσως όταν τα έγραφε να μη γνώριζε ότι στην κυβέρνησή του εκπροσωπείται δεόντως και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν μπορεί να μην πήρε χαμπάρι ότι όλο το κόμμα του είναι το ΠΑΣΟΚ σε νέα συσκευασία...)!

Πανηγυρίζει ότι η κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου με ολίγον ΔΗΜΑΡ και μπόλικο ΠΑΣΟΚ, που εγγυάται τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, της κυβέρνησης που δεν τρομάζει τους αστούς, αλλά την εμπιστεύονται, είναι -άκουσον, άκουσον- το ...όραμα για το οποίο έδωσαν τη ζωή τους εκείνοι που «έλιωσαν στις φυλακές και τα ξερονήσια, που στήθηκαν στους τοίχους της Καισαριανής και της Κοκκινιάς», όραμα που τάχα ευοδώνεται και γι' αυτό «..."στο τραπέζι της χαράς της πρώτης/στη νίκη, στης ελπίδας τη γιορτή/ο Μπελογιάννης θα ν' πανηγυριώτης..."»


Το αίσχος τους δεν έχει όριο!

Επιτέλους, η ενότητα των αντιμνημονιακών δυνάμεων έγινε πράξη!



 
 
Το όνειρο και ο καημός κάθε αριστερού και κάθε αγωνιστή επιτέλους υλοποιήθηκε!
Άνοιξε ο δρόμος της ανατροπής! Η ώρα της… αριστεράς (με ολίγη από δεξιά και αεροψεκασμούς) κοντοζυγώνει!!!
Η Κρήτη δείχνει το δρόμο!! Και για να σοβαρευτώ λίγο, διαβάστε την είδηση:
 «Σημαντική επιτυχία σημείωσε το ψηφοδέλτιο που στηρίχθηκε από το ΠΑΜΕ στις εκλογέςγια την ανάδειξη ΔΣ στο Σωματείο Εργαζομένων στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ). (…) Οι παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είχαν σημαντικές απώλειες τόσο σε ψήφους όσο και έδρες, ενώ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Ανεξάρτητοι Έλληνες κατέβηκαν σε ένα κοινό ψηφοδέλτιο.»
Τα πολλά σχόλια περιττεύουν… το σίγουρο είναι πως δεν μας ψεκάζουν!!

Το ΠΑΣΟΚ είναι πάντα εδώ...


Δεν είναι αστείο: Στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, το ΠΑΣΟΚ μετρά δύο στους δέκα «υπερ» - υπουργούς και δύο υφυπουργούς.

Θέση υπουργού καταλαμβάνουν οι Π. Κουρουμπλής (στο Υγείας), τρεις φορές βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας εκλεγμένος με το ΠΑΣΟΚ, και Ν. Κοτζιάς (στο Εξωτερικών), στενός συνεργάτης παλαιότερα του Γ. Παπανδρέου στο υπουργείο Εξωτερικών και πρόεδρος του Ινστιτούτου Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών (ΙΣΤΑΜΕ).
Θέση υφυπουργού πήραν οι Π. Σγουρίδης (ήταν στο Επικρατείας των ΑΝΕΛ), επί είκοσι χρόνια βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, και ο Ν. Τόσκας, βασικός συντάκτης του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ για την Αμυνα, στις εκλογές του 2009, αλλά και επικεφαλής του Γραφείου του υπουργού Αμυνας του ΠΑΣΟΚ Π. Μπεγλίτη, στη διετία 2009 - 2011.

Η ΝΔ τα πήγε λίγο χειρότερα...
Μόνο ένας πρώην υφυπουργός της έχει θέση υπουργού στη νέα συγκυβέρνηση, ο Π. Καμμένος. Ωστόσο, είδε να υφυπουργοποιούνται η Ελενα Κουντουρά, βουλευτής της από το 2004 έως το 2007, και η Αναστασία Κόλλια - Τσαρουχά, βουλευτής της στις εκλογές στα 2000, 2004, 2007 και 2009.