Την Τετάρτη, 17 Απρίλη,ψηφίζουν οι φοιτητές και οι σπουδαστές. Η ψήφος τους θα έχει σημασία για την επόμενη μέρα, όχι μόνο όσον αφορά τα όσα συμβαίνουν στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, αλλά και συνολικότερα. Είναι μια ευκαιρία να στείλουν μήνυμα ενάντια στις αναδιαρθρώσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση, αλλά και γενικά ενάντια στη βάρβαρη πολιτική, που εξαθλιώνει καθημερινά αυτούς και τις οικογένειές τους.
Οι φοιτητές και οι σπουδαστές θα είναι οι αυριανοί εργαζόμενοι, που το σύστημα θέλει να τους ετοιμάσει σα μια νέα μάζα προς εκμετάλλευση, με μισθούς λίγων εκατοντάδων ευρών, χωρίς δικαιώματα, με λίγα λόγια χωρίς μέλλον. Υπάρχει, επίσης, μια μεγάλη μερίδα φοιτητών και σπουδαστών που δεν είναι οι αυριανοί εργαζόμενοι, αλλά οι σημερινοί, αφού αναγκάζονται να δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους. Μαζί με τον αγώνα για επιβίωση, που έτσι κι αλλιώς δίνουν, χρειάζεται να οργανωθούν συλλογικά, να διεκδικήσουν όλα όσα τους ανήκουν, χωρίς «εκπτώσεις».
Αγώνας για μόρφωση
Δεν είναι «πολυτέλεια» μέσα στην κρίση ο αγώνας για τη μόρφωση. Αντίθετα, είναι απαραίτητος. Πρώτα απ' όλα, πρέπει να εξασφαλιστούν οι στοιχειώδεις συνθήκες για να μπορεί ο σπουδαστής να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Σε όλες τις λέσχες σίτισης έχουν αυξηθεί εκείνοι που καταθέτουν αιτήσεις για δωρεάν φαγητό κι αυτό είναι επόμενο, αφού οι λαϊκές οικογένειες «ματώνουν», για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και έχουν δει τα τελευταία χρόνια το εισόδημά τους να μειώνεται δραματικά, αν όχι να εξαφανίζεται.
Μια άλλη βασική ανάγκη είναι η στέγαση και οι δωρεάν εστίες με ευθύνη του κράτους, ώστε να μπορούν να μένουν οι σπουδαστές από επαρχία και να μην αναγκάζονται να δουλέψουν για να πληρώσουν το νοίκι και τα έξοδά τους. Δωρεάν πρέπει να είναι και η μετακίνηση και στις πόλεις που σπουδάζουν, αλλά και στα μέσα μεταφοράς προς τις πόλεις που κατάγονται.
'Εξω οι επιχειρήσεις απ' τις σχολές
Τα παραπάνω, ειδικά την περίοδο που ζούμε, δεν είναι «περιττά», έχουν να κάνουν άμεσα με τις συνθήκες μόρφωσης των φοιτητών και των σπουδαστών. Είναι αιτήματα άρρηκτα δεμένα με το αίτημα για μια δημόσια και δωρεάν Παιδεία, με πτυχία που θα έχουν αξία και δε θα εξαρτώνται απ' τα «ευκαιριακά» κέφια των επιχειρήσεων. Τα τελευταία χρόνια, με το νόμο - πλαίσιο και συνολικά τις αναδιαρθρώσεις επιδιώκεται να κατασκευαστεί το πανεπιστήμιο ΑΕ, δηλαδή πανεπιστήμια και ΤΕΙ, που θα αυξήσουν τα «πάρε - δώσε» με τις επιχειρήσεις και θα λειτουργούν σαν επιχειρήσεις.
Παράλληλα, οι προϋπολογισμοί των ιδρυμάτων και με κούρεμα των καταθέσεων με το PSI έχουν οδηγήσει σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ «φαντάσματα», που δεν μπορούν να λειτουργήσουν στοιχειωδώς, γεγονός που από μόνο του υποβαθμίσει τις σπουδές των φοιτητών και των σπουδαστών. Ειδικά στα ΤΕΙ, η κατάσταση είναι εκρηκτική: Λίστες αναμονής στα εργαστήρια, αίθουσες που οι σπουδαστές δε χωράνε, ελλείψεις καθηγητών (πολλοί είναι έκτακτοι), κόστος αυξημένο για τα αναλώσιμα, τα οποία πληρώνουν απ' την τσέπη τους οι σπουδαστές, πρακτική άσκηση πολλές φορές χωρίς χρήματα ή με ελάχιστο αντίτιμο.
Οι μόνοι που «τρίβουν» τα χέρια τους με αυτήν την κατάσταση είναι οι επιχειρήσεις που εισβάλουν η μια μετά την άλλη στα ιδρύματα. Τα τελευταία χρόνια, σε όλο και περισσότερες σχολές, το αντικείμενο αρχίζει κι εξαρτάται απ' το «αλισβερίσι» με τις επιχειρήσεις, αλλά και την αξιοποίηση κάθε λογής προγραμμάτων για τις επιχειρήσεις. Το υπουργείο Παιδείας δηλώνει αποφασισμένο να εφαρμόσει το νόμο - πλαίσιο και όλα τα παραπάνω να γίνουν κανόνας.
Με το σχέδιο «Αθηνά» για το νέο ακαδημαϊκό χάρτη δεν επιδιώκει «εξορθολογισμό», όπως υποστηρίζει, αλλά τη διαμόρφωση ενός «χάρτη» για το νέο πανεπιστήμιο που προωθούν οι επιχειρήσεις. Εκτός απ' το γεγονός πως η λαϊκή οικογένεια θα πληρώσει τις μετακινήσεις των σπουδαστών από πόλη σε πόλη, προωθείται και το νέο «μοντέλο» των σχολών και των τμημάτων που επιδιώκουν οι εταιρείες. Μάλιστα, απ' το σχέδιο «Αθηνά» χτυπιούνται οι σπουδαστές των ΤΕΙ. Πριν ήταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με την πολιτική «κάθε πόλη και χωριό», για πελατειακές σχέσεις, και την ψευτοανωτατοποίηση. Τώρα η τρικομματική κυβέρνηση (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ) κατέθεσε ένα σχέδιο υποτιθέμενου εξορθολογισμού, που ακόμα και πρακτικά θέλει να υποβαθμίσει τα ΤΕΙ.
Συλλογικός αγώνας ενάντια σε κάθε έκφραση της κυρίαρχης τάξης
Για να πετύχει τους στόχους της η κυρίαρχη τάξη και στα πανεπιστήμια δεν της φτάνει μόνο η νομοθεσία. Θέλει να διαμορφώσει ιδρύματα που θα έχουν ένα ανάλογο «επενδυτικό περιβάλλον». Με διάφορους τρόπους, μεταξύ των οποίων και αξιοποίησης κάθε είδους προβοκάτσιας, καταργήθηκε το πανεπιστημιακό άσυλο.
Καλλιέργησαν για χρόνια το «παιχνίδι» της «ανομίας» και της «βίας» στα πανεπιστήμια και τώρα θέλουν να φέρουν τα δικά τους ήθη και τις αξίες. Ποια είναι αυτά; Η διεκδίκηση και η συλλογική πάλη δεν έχει χώρο στα ιδρύματα! Για την ακρίβεια, η συλλογική πάλη είναι «καλή» για το σύστημα, μόνο όταν είναι ελεγχόμενη και δεν στοχεύει στους κύριους υπεύθυνους για τα προβλήματα. Γι' αυτό το λόγο προσπάθησαν να χτυπήσουν τις συλλογικές διαδικασίες, προωθώντας τον εκπρόσωπο των φοιτητών στα Συμβούλια Διοίκησης των ιδρυμάτων. Οι φοιτητές τούς γύρισαν την πλάτη. Με την ευκαιρία της αναφοράς στα Συμβούλια Διοίκησης χρήσιμο είναι να υπενθυμίσουμε πως σε αυτά περισσεύουν οι επιχειρηματίες και οι άνθρωποι της «αγοράς», γεγονός που αποδεικνύει την κατεύθυνσή τους.
Οι φοιτητές και οι σπουδαστές, με την ίδια τους την πείρα, μπορούν να κρίνουν ποιοι (ΔΑΠ και ΠΑΣΠ) ήταν αυτοί που ήταν στηρίγματα των κυβερνήσεων και εκπρόσωποί τους στις σχολές. Μπορούν να δουν την υποκρισία στην πολιτική των ΕΑΑΚ και των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ. Χρήσιμο είναι να θυμηθούν ότι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν υποψήφια στα Συμβούλια Διοίκησης, ενώ παράλληλα το κόμμα τους ήταν ...ενάντια στο νόμο - πλαίσιο!
Παράλληλα, χρειάζεται να μην πιστέψουν στα ευχολόγια των «ανεξάρτητων», που πάντα στη συνέχεια αποκαλύπτονται. Σίγουρα πρέπει να γυρίσουν την πλάτη και να καταδικάσουν με κάθε τρόπο κάθε έκφραση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής και των διάφορων ομάδων γύρω απ' αυτή.
Οι εκλογές είναι ένας σταθμός. Η επόμενη μέρα είναι κρίσιμη. Ρίχνοντας στην κάλπη τα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής ΚΣ, ο αγώνας, προφανώς, δε σταματάει. Εκεί αρχίζει. Μέσα από μαζικές συλλογικές διαδικασίες, μέσα από ζωντανές μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, μέσα από ένα φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα οργανωμένο και σε αγωνιστική κατεύθυνση οι φοιτητές και οι σπουδαστές έχουν τη δυνατότητα να παλέψουν με αποτελέσματα. Μπορούν να ακυρώσουν στην πράξη το νόμο - πλαίσιο, να απαιτήσουν δημόσια και δωρεάν Παιδεία, να διώξουν τις επιχειρήσεις απ' τα ιδρύματα, να αγωνιστούν στο λαϊκό κίνημα μαζί με τους γονείς τους, για να πουν ένα ηχηρό «όχι» στη βαρβαρότητα, για να διεκδικήσουν και να κερδίσουν τα αυτονόητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου