Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Τεμπέληδες και οι Γάλλοι εργαζόμενοι...

Κύμα αντιδράσεων έχει ξεσηκώσει στη Γαλλία η κίνηση αμερικάνικου μονοπωλίου να στείλει γράμμα στον υπουργό Βιομηχανικής Ανασυγκρότησης, στο οποίο καταφέρεται ούτε λίγο ούτε πολύ εναντίον των Γάλλων εργατών με προσβλητικές και ειρωνικές εκφράσεις.

Η Titan, αμερικάνικο μονοπώλιο στα ελαστικά, που είχε ενδιαφερθεί για την εξαγορά εργοστασίου της Goodyear στην Αμιέν της Γαλλίας, παρουσιάζει στην επιστολή της, δια στόματος του επικεφαλής της Μορίς Τέιλορ, τους λόγους για τους οποίους απέσυρε το ενδιαφέρον της.

«Επισκέφθηκα το εργοστάσιο πολλές φορές. Οι Γάλλοι εργαζόμενοι πληρώνονται με υψηλούς μισθούς, αλλά εργάζονται μόνο για τρεις ώρες. Χρειάζονται μία ώρα για διαλείμματα και γεύμα, μιλούν για τρεις ώρες και εργάζονται τρεις ώρες» σημειώνει ο Τέιλορ, οποίος μιλά παρακάτω ξετσίπωτα για «δήθεν αυτοαποκαλούμενους εργάτες». Στην επιστολή του, τους ρίχνει ουσιαστικά την ευθύνη για το κλείσιμο του εργοστασίου.

Επίσης, σε μια κυνική ομολογία σημειώνει ότι η Τιτάν «θα αγοράσει μια εταιρεία παραγωγής ελαστικών στην Κίνα ή την Ινδία, θα πληρώνει λιγότερο από ένα ευρώ τους εργάτες και θα εξάγει στη Γαλλία όλα τα ελαστικά που αυτή χρειάζεται», χαρακτηρίζοντας «ηλιθιότητα» το να θέλει κάποιος να πληρώσει μισθούς Γαλλίας όταν έχει την παραπάνω δυνατότητα.

Το θράσος και ο κυνισμός του αφεντικού δεν πρέπει να εκπλήσσει. Θέλουν να ρίξουν όσο γίνεται πιο κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης, να πληρώνουν με μισθούς Κίνας και Ινδίας τους εργάτες σε όλο τον κόσμο. Γι' αυτό πετάνε λάσπη για «εργάτες που δουλεύουν τρεις ώρες» και βάζουν στο στόχαστρο ακόμα και τα διαλείμματα! Πατάνε στην πολιτική που ακολουθούν οι αστικές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, είτε βάζουν μπροστά την «ανάπτυξη» ή τη «λιτότητα», πολιτική που ισοπεδώνει τους εργάτες και τα λαϊκά στρώματα.

Χαρακτηριστικές είναι οι υποκριτικές αντιδράσεις που ακολούθησαν, που υιοθετούν την ουσία της επίθεσης απέναντι στους εργάτες, αλλά... έχουν «ενστάσεις» για το «ύφος». Έτσι, η Λοράνς Παριζό, πρόεδρος του γαλλικού ΣΕΒ, δήλωσε ουσιαστικά ότι ο Τέιλορ υπογραμμίζει υπαρκτές «ανωμαλίες» σε ζητήματα όπως «ο χρόνος εργασίας και η ανταγωνιστικότητα» και αρκέστηκε απλά να καταδικάσει το «ύφος» της επιστολής.

Καταδικάζοντας κι αυτός το «ύφος» της επιστολής, ο «πολύς» υπουργός Βιομηχανικής Ανασυγκρότησης, Μοντεμπούρ, έσπευσε παράλληλα να προβάλει το «έργο» της κυβέρνησής του υπέρ των μονοπωλίων και να υπενθυμίσει υπερήφανα ότι την πρώτη θέση μεταξύ όσων επενδύουν στη Γαλλία κατέχει το αμερικανικό κεφάλαιο. Μάλιστα, ως επιχείρημα για το «καλό κλίμα για επενδύσεις» στη χώρα του φέρνει την πρόσφατη άθλια συμφωνία εργοδοτών-συμβιβασμένων συνδικάτων! Ενώ η «απειλή» του για «αυστηρό έλεγχο των ελαστικών Τιτάν από τα γαλλικά τελωνεία» πρέπει να έχει προκαλέσει πανικό στα επιτελεία του αμερικάνικου μονοπωλίου...

Συνδέσεις Ειδήσεων: 

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

Τα είδη των φασιστών



Συνήθως όταν σκέφτεσαι τη λέξη «φασίστας» σου έρχεται στο μυαλό η εικόνα ενός γεροδεμένου σκίνχεντ, γύρω στα 30-35. Φοράει φλάι, έχει χτυπήσει και δυο σβάστικες στα μπράτσα και περπατάει σαν πάπια. Λίγο το στενό, κολλητό παντελόνι, λίγο οι κόθορνοι που φοράνε για παπούτσια, λίγο οι μυικές δυσπλασίες από τα γυμναστήρια, το σώμα τους γίνεται μια περίεργη μάζα κρέατος. Όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Αυτό είναι μόνο ένα από τα είδη των φασιστών που κυκλοφορούν μαζικά στη χώρα μας. Ας δούμε και τα υπόλοιπα:

Ο βασιλοχουντικός νοικοκυραίος
Τώρα είναι γύρω στα 60. Ως μικρό παιδί επί χούντας γαλουχήθηκε με …τας ιδέας της επαναστάσεως και το μίσος για τους αναρχοκομμουνιστοσυμμορίτες. Από μικρός εργαζόταν, στα καλά χρόνια της μεταπολίτευσης φρόντιζε να κερδίζει από όπου μπορούσε. Έστησε ένα μικρομάγαζο, εκμεταλλεύτηκε την χρυσή περίοδο της οικονομικής ανάπτυξης, ξέχασε να κόβει αποδείξεις, χρησιμοποίησε όποιο παράθυρο βρήκε σε νόμους και έζησε το όνειρό του. Αγόρασε μια Μερτσεντές και την πήγαινε στο χωριό για να την δούνε οι παλιοί γνωστοί και να σκάσουν από τη ζήλια. Όποτε έβλεπε κάτι που δεν του άρεσε μονολογούσε «που ‘σαι ρε Παπαδόπουλε» και ένιωθε ένα δέος κάθε φορά που κάποιο από τα παιδιά του Γλύξμπουργκ παντρευόταν. Τώρα βγήκε από το καβούκι του και άρχισε να φωνάζει δυνατά αυτά που μέχρι πριν λίγα χρόνια ψιθύριζε. Ξέφυγε από την προσκόλλησή του στην ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ και πλέον μπορεί να ψηφίζει Χρυσή Αυγή χωρίς ντροπή.

Ο ψαγμένος ουφολόγος 
Από μικρός ένιωθε διαφορετικός. Έβλεπε σημάδια που δεν έβλεπαν οι άλλοι. Πήγαινε σχολείο και όταν ο Λυκειάρχης αρνούνταν να συναινέσει στον καθιερωμένο περίπατο, αυτός μόνο καταλάβαινε πως αυτό είναι δάκτυλος των Εβραίων. Μεγαλώνοντας και όταν απέκτησε δικό του εισόδημα βάλθηκε να το ξοδέψει κάνοντας πλούσιο τον Βελόπουλο, τον Λιακόπουλο και τους υπόλοιπους τηλεπωλητές πατρίδας. Έτσι, έμαθε πως εβραίοι που μας ψεκάζουν, είναι αυτοί που για κάποιον άγνωστο λόγο φοβούνται μήπως το ελληνικό γένος ανυψωθεί και κατακτήσει τον πλανήτη. Έτσι, αρνούνται πεισματικά να ανοίξουν τις πύλες της γης από όπου θα ξεπηδήσουν οι ΕΛ, οι εξωγήινοι πρόγονοι των ελλήνων που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα από υπερσύγχρονους υπερυπολογιστές που διαθέτουν και σχεδιάζουν, μαζί με τον Πούτιν, να σώσουν την Ελλάδα από την κρίση και να απελευθερώσουν την ανθρωπότητα από τον σιωνιστικό ζυγό. Ένας τέτοιος άνθρωπος, μόνο φασίστας θα μπορούσε να είναι και μόνο Χρυσή Αυγή θα μπορούσε να ψηφίζει.

Ο καυλο-φασίστας
Μικρός σε ηλικία και με προβλήματα κοινωνικοποίησης, ήθελε να ενταχθεί σε μια ομάδα. Αφού με το σχολείο δεν τα πολυκατάφερνε και του φαίνονταν δύσκολα τα μαθήματα, άρχιζε να ζωγραφίζει στο θρανίο του και να περιμένει το διάλειμμα για να ξεμπουκώσει. Γράφτηκε και σε κάποιο σύνδεσμο για να μπορεί να …γαμάει και να δέρνει, αλλά απογοητεύτηκε γιατί μπάλα έχει κάθε Κυριακή και οι καθημερινές δεν παλεύονται χωρίς αδρεναλίνη. Άσε που ακρίβυνε και το εισιτήριο…
Αυτός, λοιπόν, ο εύπλαστος νέος μπορεί να πιστέψει ό,τι του πούνε. Όπως πίστεψε τα παιδιά στο σύνδεσμο όταν του είπαν ότι 5 άτομα έδειραν 500 αντίπαλους οπαδούς, έτσι πίστεψε ότι ο Χίτλερ ήταν φιλέλληνας και αγαπούσε την Ελλάδα και αν δεν ήταν εκείνοι οι ψευτοαντιστασιακοί προδότες, τώρα η Ελλάδα θα ήταν υπερδύναμη. Αυτό το παιδάκι έγινε φασιστάκι εύκολα και θα το βρίσκουμε μπροστά μας τα επόμενα χρόνια.

Το εκκλησιαζόμενο πρόβατο 
Ανήκει στο ποίμνιο της εκκλησίας. Προσπαθεί από μικρός να ακολουθήσει έναν χριστιανικό τρόπο ζωής γι’ αυτό και το σεξ ακούγεται για αυτόν/αυτήν σαν αμαρτία. Η κοιλιά μεγαλώνει, τα γυαλιά πατομπούκαλα, η αραίωση στα μαλλιά έρχεται από νεαρή ηλικία. Ένας άκακος άνθρωπος που κρύβει μέσα του την αγάπη του χριστιανικού λόγου και την αγαθή τιμιότητα. Με την άνοδο όμως του φασισμού αρχίζει και βρίσκει συμπαθητικές τις κινήσεις των φουσκωτών παιδιών. Ίσως επηρεάστηκε περισσότερο από τον Γαϊτάνο ή κάποιον τραγόπαπα που εκθειάζει τους νεοναζί. Όμως, όπως και να ‘χει, τέρμα τα καλά παιδιά. Τώρα ξύπνησε ο αδικημένος φασίστας μέσα του.

Ο κατά λάθος φασίστας 
Επηρεάστηκε πολύ από τα βιβλία της ιστορίας του δημοτικού. Ένιωσε περήφανος που οι αρχαίο του πρόγονοι ανακάλυψαν τα πάντα και ήταν καλύτεροι από τους άλλους. Μεγαλώνοντας ήρθε σε επαφή με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και άρχισε να διαβάζει με μανία ό,τι είχε σχέση με τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό. Πάντα επιβεβαίωνε ότι τα πάντα είχαν ανακαλυφθεί από την Ελλάδα. Με κάποιο περίεργο τρόπο, και μετά από πολλά άλματα σκέψης, στο μυαλό του αυτό μεταφραζόταν ως εξής: αφού ο Αριστοτέλης είναι κορυφαίος φιλόσοφος πρέπει να φύγουν από εδώ οι Πακιστανοί. Ή, αφού ο Σωκράτης ήταν Έλληνας, πρέπει να ψοφήσουν οι Εβραίοι. Αυτό το είδος φασίστα είναι κρίμα, γιατί πέρασε μια αιωνιότητα να διαβάζει βιβλία που δεν καταλάβαινε, ενώ είχε όλη την καλή διάθεση.

Η γριά φασίστω 
Το αγαπημένο μου είδος. Ένα κράμα εκκλησίας, βασιλικού παρελθόντος και δύσκολων παιδικών χρόνων, δημιούργησαν μια υστερική μπάμπω που μπορεί να μην έχει διαβάσει ποτέ τίποτα παραπάνω από συνταγή μαγειρικής, όμως με βεβαιότητα γνωρίζει πως η Ελλάδα είναι πρώτη παντού, οι αρχαίοι Έλληνες ήταν κορυφαίοι, ο Χριστός ήταν Έλληνας και οι ξένοι κακοί. Επίσης γνωρίζει πως οι Αριστεροί και τα κουμμούνια είναι εχθροί της πατρίδος και έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να την ξεκοιλιάσουν ένα βράδυ που θα κοιμάται. Τέτοιες παρουσίες βρίσκει κανείς εύκολα στη λαϊκή και κυρίως στα ΜΜΜ, όταν με πολύ μεγάλη άνεση το ελαφρώς σκισμένο κάθισμα γίνεται αφορμή για ένα πρωινό παραλήρημα μίσους. Αυτό είναι το μόνο είδος φασίστα που θα στεναχωρηθώ αν εκλείψει γιατί, σε αντίθεση με τα άλλα, είναι περισσότερο αστείο από επικίνδυνο.

Ο φασίστας της διπλανής πόρτας 
Μένει δίπλα σου, τον συναντάς στο σούπερ μάρκετ, στο λεωφορείο, στο μετρό, στη δουλειά. Είναι αυτός που δεν μιλάει ποτέ. Μόνο ακούει. Είναι αδιάφορο πως, αλλά έχει σχηματίσει ήδη την άποψη του, και δεν του την αλλάζει κανείς. Τόσα χρόνια κρυβόταν στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ. Μάλλον έτρεχε πίσω από όποιον του πετούσε ένα κόκκαλο. Τις πολιτικές συζητήσεις τις θεωρεί χαμένο χρόνο, αν και νομίζει πως για κάποιο περίεργο λόγο, συμφωνούν όλοι μαζί του πως πρέπει να ρίξουμε ποντικοφάρμακο στους 300. Κάθεται στον καναπέ και ξεφυσάει, απειλεί πως ο λαός θα βγει στους δρόμους και θα συντρίψει τους κλέφτες και τελικά καταλήγει πως στη χούντα τα πράγματα ήταν καλύτερα. Όταν μείνει άνεργος εκνευρίζεται με τους ξένους που του πήραν τη δουλειά και τα βάζει με αυτούς και όχι με το αφεντικό του, το οποίο σέβεται και αγαπά. Αυτό το είδος φασίστα είναι το πιο μαζικό και το πιο επικίνδυνο. Είναι αυτοί που απαντούν στο ερώτημα: από πού ξεφύτρωσαν τόσοι φασίστες στην Ελλάδα.

Πηγή: 2310net

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013

Άκρα αριστερά το ΚΚΕ κι ο ΣυΡιζΑ;;;;;;;;;

 

Τέτοιες μέρες πέρυσι, έβλεπε ως κόμματα της άκρας αριστεράς το ΚΚΕ και τον ΣυΡιζΑ ενώ δεν είχε πάρει χαμπάρι την δυναμική τής Χρυσής Αυγής: "Η ενίσχυση των κομμάτων της άκρας Αριστεράς (ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ) στο Κοινοβούλιο, σε συνδυασμό με την ανάδυση των κομμάτων της δυσαρεστημένης σοσιαλδημοκρατίας (ΔΗΜΑΡ, νέο κόμμα από τον χώρο των διαγραμμένων του ΠαΣοΚ) και την ενίσχυση - έστω και χωρίς κοινοβουλευτική παρουσία - ακραιφνών ακροδεξιών και ρατσιστικών κομμάτων (Χρυσή Αυγή), θα έχει ως συνέπεια να ενταθούν οι αντισυστημικές πιέσεις".

Λίγο πρωτύτερα (πάντοτε, όμως, εκτιμώντας ότι ΚΚΕ και ΣυΡιζΑ αποτελούν δυο όψεις τού ίδιου νομίσματος), διατύπωνε μια ηλιθιωδέστατη απορία: "Τι καινούργιο µπορεί να περιµένει κάποιος από πρόσωπα που πέρασαν τη ζωή τους θαυµάζοντας τις επιδόσεις του σοβιετικού ολοκληρωτισµού, αναριγώντας από ενθουσιασµό στο άκουσµα της µαγικής λέξης «κρατικοποίηση»; Πόσες εναλλακτικές προτάσεις για την έξοδο από τη χρεοκοπία µπορούν να παραγάγουν πολιτικοί φορείς που το βασικό τους µέληµα δεν είναι να αυξήσουν οι φτωχοί άνθρωποι τα εισοδήµατά τους, αλλά να εκµηδενιστεί ο ιδιωτικός πλούτος µέσα στις δαιδαλώδεις και διεφθαρµένες δοµές του κράτους της κοµµατικής νοµενκλατούρας, οδηγώντας το κοινωνικό σύνολο στην ανελευθερία και στην εξαθλίωση στο όνοµα µιας υποτιθέµενης ισότητας;"

Ο ίδιος "επιστήμονας", πριν δυο χρόνια περίπου, διαπίστωνε ότι λείπουν στον τόπο μας οι "φιλελεύθερες αξίες" (δηλαδή, οι "αξίες" πάνω στις οποίες χτίστηκε η σύγχρονη Ελλάδα, από την