Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

Εκτός από τους… κακούς χαλυβουργούς, υπάρχουν και οι «καλοί» εργαζόμενοι. Το παράδειγμα της «Α. Γ. ΠΕΤΖΕΤΑΚΙΣ Α.Ε.»




Η εμετική προπαγάνδα της άρχουσας τάξης μέσω των πολιτικών της υπαλλήλων και των καθοδηγούμενων ΜΜΕ προκαλεί κάθε νοήμονα άνθρωπο, όταν μονίμως διατυμπανίζει πως τα εργοστάσια στην Ελλάδα κλείνουν εξαιτίας... των «ακριβών» εργαζομένων και των εργατικών διεκδικήσεων, που... υποκινεί το ΠΑΜΕ, συνεπώς το "κακό" ΚΚΕ!...
Αυτές τις μέρες με αφορμή την ηρωική απεργία των εργατών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» η προπαγάνδα φούντωσε πάλι. Μάνεσης, συγκυβέρνηση, τσιράκια-μπράβοι-απεργοσπαστικός μηχανισμός, έπιασαν στασίδι σε –δημόσια και ιδιωτικά- «ανεξάρτητα» ΜΜΕ, συκοφαντώντας  τον αγώνα των χαλυβουργών, κατηγορώντας τους πως θέλουν να κλείσουν το εργοστάσιο (!) και πως υποκινούνται… από το ΠΑΜΕ, «δηλαδή» το ΚΚΕ.
Τι μας λέει η εργοδοσία μέσω της, πολύ προβεβλημένης από τα ΜΜΕ, δήθεν εκπροσώπου (τηλεφωνήτρια είναι απ’ ότι ακούστηκε…)  των εργαζομένων στην «Ελληνική Χαλυβουργία»;
Ο… ταλαίπωρος  κύριος Μάνεσης που απηύδησε με τους κακούς απεργούς, περνάει κεσάτια και δεν μπορεί να περιμένει άλλο πια την… κατανόησή τους. Άλλη λύση δεν υπάρχει λοιπόν και το εργοστάσιο του Ασπροπύργου -με μεγάλη του λύπη- πάει για κλείσιμο. Και ποιοι θα φταίνε αν συμβεί αυτό; Μα φυσικά οι «κακοί» απεργοί που δεν τους καίγεται καρφί για το μέλλον της επιχείρησης -άρα και το δικό τους- και δεν επιτρέπουν «με τη βία» στους… «καλούς» συναδέλφους τους που θέλουν να  δουλέψουν, να περάσουν την πύλη.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Ας πεταχτούμε μέχρι την «Ελληνική Βιομηχανία Πλαστικών κι Ελαστικού Αριστόβουλος Γ. Πετζετάκις Α.Ε.», να δούμε πως αντιμετωπίζουν οι «απλήρωτοι επί μήνες»  εργαζόμενοι εκεί, τα κεσάτια (είναι ν' απορεί κανείς πως τα βγάζουν πέρα  οι βιομήχανοι με τέτοια κρίση...) των μεγαλομετόχων της εταιρείας και τις δυσκολίες για να κλείσει η συμφωνία με το νέο στρατηγικό επενδυτή (Concritech) και έτσι «να αποφύγει την πτώχευση μια από τις ιστορικότερες ελληνικές βιομηχανίες».
Σε ψήφισμα που εξέδωσαν προχτές παίρνουν ανοιχτά το μέρος του υποψήφιου στρατηγικού επενδυτή και του προσφέρουν «γη και ύδωρ»,  προβάλλοντας μια μια τις υποχωρήσεις και τους συμβιβασμούς που έκαναν μέχρι τώρα, «υποσχόμενοι» νέους,  προκειμένου να αναλάβει την εταιρεία που –όπως λένε οι ίδιοι, αν δεν υπάρξει συμφωνία- βαδίζει ολοταχώς προς την πτώχευση.
Διαβάστε προσεκτικά το ψήφισμα:
«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΠΛΑΣΤΙΚΩΝ ΚΙ ΕΛΑΣΤΙΚΟΥ ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΣ Γ.ΠΕΤΖΕΤΑΚΙΣ Α.Ε.»
ΨΗΦΙΣΜΑ  ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Οι εργαζόμενοι στην Ελληνική Βιομηχανία Πλαστικών κι Ελαστικού Αριστόβουλος Γ.Πετζετάκις Α.Ε. παρά τη συνεχιζόμενη δοκιμασία που περνάμε εμείς κι οι οικογένειές μας, αφού παραμένουμε απλήρωτοι επί μήνες, δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι παρέχουμε την ειλικρινή στήριξή μας στην προσπάθεια που καταβάλλει η Concritech για την επίτευξη συμβιβαστικής συμφωνίας με τους ομολογιούχους της εταιρείας.
  Απ’ την πλευρά μας, αποδεικνύουμε περίτρανα πως βούλησή μας είναι να ενισχύσουμε κι όχι να εμποδίσουμε κάθε προσπάθεια για τη διάσωση της εταιρείας. Το παράδειγμα της θυγατρικής της Νοτίου Αφρικής, όπου η Concritech έδωσε δείγμα γραφής της αξιοπιστίας και της σοβαρότητάς της, πετυχαίνοντας την επαναλειτουργία των εργοστασίων στην περιοχή και διασώζοντας εκατοντάδες θέσεις εργασίας, μας γεμίζει κουράγιο κι ελπίδα για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας .
 Σύμφωνα με πληροφορίες που φτάνουν σε εμάς, δεν είναι λίγες οι ελληνικές τράπεζες που έχουν ανταποκριθεί θετικά –έστω κι ανεπισήμως- στην πρόταση εξαγοράς της Concritech. Η επίτευξη όμως μιας τόσο σημαντικής συμφωνίας, ιδιαίτερα σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο για την εταιρεία και τη χώρα, εμποδίζεται μέχρι σήμερα απ’ τη στάση που τηρούν οι ξένοι ομολογιούχοι κι από την οποία δεν μπορεί παρά να προκαλούνται σοβαρότατα ερωτήματα τόσο για τα κίνητρα όσο και για τις επιδιώξεις τους.
Καλούμε όλους τους πιστωτές της εταιρείας και κυρίως τους αλλοδαπούς ομολογιούχους της, να αναλάβουν το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί για την διάσωση της εταιρείας.
Τους καλούμε επίσης, να απαντήσουν θετικά στη δίκαιη και καθαρή λύση που τους προτείνεται για την εξαγορά των ομολόγων τους, ώστε να επιτευχθεί, χωρίς άλλη καθυστέρηση, η απαραίτητη συμβιβαστική συμφωνία και να υποβληθεί  μαζί με τις αντίστοιχες δικές μας συμβιβαστικές συμφωνίες με την εταιρεία, στο αρμόδιο Δικαστήριο για επικύρωση.  
Καλούμε τέλος κάθε πλευρά να αναλογιστεί τις ευθύνες της απέναντι στους εργαζόμενους που κινδυνεύουν να βρεθούν στον δρόμο σε περίπτωση πτώχευσης μιας από τις ιστορικότερες ελληνικές βιομηχανίες». (Το βρήκα εδώ).
Τι βλέπουμε λοιπόν;
Οι «καλοί» εργαζόμενοι της «Α. Γ. Πετζετάκις Α.Ε.» δέχονται να δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται.
Οι «κακοί» απεργοί χαλυβουργοί διεκδικούν να πληρώνονται για τη δουλειά τους και με ολόκληρο το μεροκάματο.
Οι «καλοί» εργαζόμενοι της «Α. Γ. Πετζετάκις Α.Ε.»  στηρίζουν τον υποψήφιο στρατηγικό επενδυτή και πάνω του στηρίζουν το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους. (!)
Οι «κακοί» απεργοί χαλυβουργοί διεκδικούν (άκου λέει!) να πάρουν οι εργάτες τις τύχες τους στα χέρια τους.
Οι «καλοί»  εργαζόμενοι της «Α. Γ. Πετζετάκις Α.Ε.»  υπογράφουν «συμβιβαστικές συμφωνίες με την εταιρεία».
Οι «κακοί» απεργοί χαλυβουργοί δεν έβαλαν τις υπογραφές τους κάτω από «συμφωνίες» εξόντωσής τους.
Ποια είναι τα "συμπεράσματα" που  φυτεύει βαθιά μέσα στο όποιο μυαλό μας η προπαγάνδα της άρχουσας τάξης;
Ο «καλός» κύριος Μάνεσης απειλεί πως θα βάλει λουκέτο στην «Ελληνική Χαλυβουργία» και θα φταίνε γι’ αυτό οι «κακοί» απεργοί.
Η βιομηχανία «Α. Γ. Πετζετάκις Α.Ε.» των «καλών» μεγαλομετόχων απειλείται κι αυτή με λουκέτο, την ίδια στιγμή που οι «καλοί» εργαζόμενοί της τσοντάρουν από την τσέπη τους για να μην κλείσει, και αν κλείσει θα φταίνε όσοι σαμποτάρουν τον "καλό" στρατηγικό επενδυτή...
Οι «ευεργέτες» βιομήχανοι κάνουν τα πάντα για τους εργάτες τους, αλλά πόσο να αντέξουν κι αυτοί…μπροστά στην «κρίση» που… όλους «μας» επηρεάζει…
Το «κακό» ΠΑΜΕ παραπλανά τους αφελείς εργάτες, σε δρόμους μακρινούς από το… πραγματικό τους συμφέρον (που είναι να κάνουν ότι τους λέει ο «καλός» εργοδότης τους).
Υποκινούμενοι από ένα  ακόμα πιο «κακό» ΚΚΕ... που δήθεν νοιάζεται για αυτούς... σκόπιμα όμως τους εξωθεί στην ανεργία... κλείνοντας τα εργοστάσια με... στοχευμένες απεργίες που… σχεδιάζει στα υγρά υπόγεια του Περισσού... δημιουργώντας έτσι στρατιές εξαθλιωμένων που κάποια στιγμή… θα τους χρησιμοποιήσει για… κομματικό του όφελος…

Απαντάμε στις επιδιώξεις  τους. 

Γυρίζουμε την πλάτη στους προδότες της τάξης μας.
Κλείνουμε τα αυτιά μας στην βρώμικη προπαγάνδα.

Εμπρός στον δρόμο των χαλυβουργών!

Απορίες..

Με αφορμή την απόφαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σχετικά με το αποτέλεσμα των εκλογών της 17/6, μου γεννήθηκαν κάποιες απορίες...

1) Πως γίνεται η εκλογική πτώση του ΚΚΕ να οφείλεται αποκλειστικά στη στρατηγική του φυσιογνωμία και την πολιτική του, ενώ η αντίστοιχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη διαρροή ψηφοφόρων προς τον ΣΥΡΙΖΑ εξαιτίας της εκλογικής πόλωσης;

2) Πως γίνεται να καταγγέλει το ΚΚΕ για σεχταρισμό, και ταυτόχρονα στην αυτοκριτική της να επισημαίνει ότι "ήταν η μόνη(!) δύναμη που επέμεινε ότι η έξοδος από ευρώ και ΕΕ, η διαγραφή του χρέους, οι εθνικοποιήσεις, ο εργατικός και λαϊκός έλεγχος μπορούν να αποτελέσουν τη βάση και για την άμεση ανακούφιση του λαού και για την ανατροπή"

3) Πως γίνεται να κατηγορεί το ΚΚΕ για "απουσία από μάχες(!)" και "άρνηση της κοινής δράσης της Αριστεράς και εχθρική στάση απέναντι σε μεγάλες στιγμές του λαϊκού ξεσηκωμού"; Κατ' αρχήν ποια είναι η Αριστερά; Μήπως (και) ο ΣΥΡΙΖΑ; Και ποιες ήταν αυτές οι μεγάλες στιγμές; Οι "διαδηλώσεις, οι καταλήψεις, οι «Πλατείες» και οι συγκρούσεις (ο πετροπόλεμος με τα ΜΑΤ)", όπου μαζευόταν κόσμος χωρίς κοινή ιδεολογική βάση και κοινό στόχο, με μοναδικό σκοπό την εκτόνωση (με καμιά μούντζα και καμιά πέτρα) και την επιφανειακή διαμαρτυρία κατά του μνημονίου;

Προφανώς και ούτε οι "Αγανακτισμένοι" ούτε τα κινήματα των πλατειών συνιστούν "κοινωνία ώριμη για έρθει σε ρήξη με το σύστημα εκμετάλλευσης. Μια τέτοια κοινωνία δε θα έδινε ποσοστό 42% σε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ούτε 33% σε ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ, ούτε θα είχε συμμετοχή μόλις 60% στις εκλογές. Οι αριθμοί αυτοί δείχνουν μια εντελώς ανώριμη για την ανατροπή κοινωνία και καλό θα ήταν (και) η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να επικεντρωθεί αποκλειστικά σε αυτό...

Μεγάλη διαδήλωση αλληλεγγύης στους απεργούς χαλυβουργούς


Παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες και τον καύσωνα, πραγματοποιήθηκε, στις 17/7/2012 το απόγευμα στην Ομόνοια, μεγάλη, για τα δεδομένα της εποχής, συγκέντρωση αλληλεγγύης στον ηρωικό αγώνα των απεργών χαλυβουργών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» που συνεχίζουν την απεργία τους 261 μέρες τώρα! 

Επί κεφαλής της διαδήλωσης ήταν απεργοί χαλυβουργοί με τον πρόεδρο τους Γιώργο Σιφωνιό. 

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη και ηρωικότερη απεργία εργατών στις τελευταίες δεκαετίες. Η απεργία αυτή παίρνει πολύ μεγαλύτερη αξία εκ του γεγονότος ότι έχει απέναντί της όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν, όλα τα αστικά κόμματα, το κεφάλαιο και τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχει ενώ μόνο συνεπείς αγωνιστικές δυνάμεις τη στηρίζουν. Ακόμη και δήθεν αριστερές οργανώσεις, κόμματα και φορείς σιωπούν ή υπονομεύουν στην πράξη την απεργία αποτρέποντας την στήριξή της από τους οπαδούς τους. Φυσικά δεν μιλάμε για την ΓΣΕΕ που αν μπορούσε θα κήρυττε παράνομη την απεργία!  

Ολόκληροι μηχανισμοί κάθε είδους έχουν επιστρατευθεί για να συκοφαντήσουν και απομονώσουν την απεργία. Το κεφάλαιο τρέμει μη μεταδοθεί το αγωνιστικό φρόνημα και η φλόγα των χαλυβουργών σε όλη την εργατική τάξη και στην κοινωνία.
Ήταν μια διαδήλωση για να μην περάσει η προσπάθεια εργοδοσίας – κυβέρνησης – ΜΜΕ να συκοφαντήσουν τους χαλυβουργούς, τους εργαζόμενους συνολικά ότι οι αγώνες τους κλείνουν τα εργοστάσια. 

 «Εργάτες ενωμένοι ποτέ νικημένοι» ήταν το κεντρικό σύνθημα. 

Το Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων Ελληνικής Χαλυβουργίας «Η Ενότητα» με ανακοίνωσή του που διάβασε ο πρόεδρος Σιφωνιός, απευθυνόμενο προς την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό, ανέφερε μεταξύ άλλων: 
«Εδώ και εννιά μήνες, δίνουμε έναν ηρωικό και τίμιο αγώνα για το δικαίωμα στη δουλειά, για να επαναπροσληφθούν οι 120 συνάδελφοι μας απολυμένοι. Για να δουλεύουμε σε ανθρώπινες συνθήκες, χωρίς τα καθημερινά ατυχήματα που ορισμένες φορές οδηγούν στο θάνατο. 
Μέσα από τις συνελεύσεις μας, αποφασίσαμε και διατυπώσαμε συγκεκριμένες προτάσεις που επιτρέπουν να δοθεί άμεση λύση στο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με ευθύνη της εργοδοσίας.
 
· Άμεση επαναπρόσληψη τουλάχιστον 40 συναδέλφων μας.
· Σταδιακή επαναπρόσληψη των υπολοίπων μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα.
· Μέχρι τότε δέσμευση της εταιρείας ότι δεν θα προχωρήσει σε καμία νέα πρόσληψη. 

H εργοδοσία αρνείται εδώ και μήνες κάθε συνάντηση και συζήτηση με το σωματείο και αποφεύγει να απαντήσει στις προτάσεις μας. Αντί για αυτό σε συνεργασία με την κυβέρνηση, τα ΜΜΕ, τον απεργοσπαστικό μηχανισμό που έχει στήσει, τις τελευταίες μέρες εξαπέλυσε βρώμικο πόλεμο ενάντια στην αεργία μας, τους Χαλυβουργούς. Μας κατηγορεί ότι: εμείς ευθυνόμαστε για τις απολύσεις, εμείς φταίμε που εννιά μήνες δεν μπαίνει μεροκάματο στα σπίτια μας. Μας απειλεί με το κλείσιμο τον εργοστασίου. 

Αυτός που έχει πετάξει στο δρόμο 120 οικογένειες, που κρατά ομήρους 380 οικογένειες, κατηγορεί εμάς ότι είμαστε ενάντια στο δικαίωμα στη δουλειά. Αυτό ο λαός μας το λέει: «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης». 

H επίθεση αυτή, δεν αφορά μόνο τον αγώνα των χαλυβουργών. Έχει στόχο να χτυπήσει συνολικά το εργατικό κίνημα, τους αγώνες. Να κάνει το άσπρο μαύρο, ότι οι εργάτες φταίνε για την κρίση, την ανεργία, τις χιλιάδες απολύσεις, τα λουκέτα σε εκατοντάδες επιχειρήσεις. Να συκοφαντήσει τον αγωνιζόμενο λαό, να απενοχοποιήσει τούς βιομήχανους και την τάξη τους για τα βάσανα που ζούμε. Για αυτό η υπεράσπιση τον ηρωικού αγώνα των χαλυβουργών είναι υπόθεση όλων. 

Καταγγέλλουμε την κυβέρνηση που ενώ κάνει όλα τα χατίρια στο Μάνεση, του δίνει νέα προνόμια, κάνει τα στραβά μάτια για τις εγκληματικές παρανομίες του, πιέζει τους Χαλυβουργούς να δεχτούν να επιστρέψουν στη δουλειά χωρίς καμία ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους. 

Καλούμε όλα τα κόμματα να πάρουν καθαρή θέση απέναντι στα δίκαια αιτήματά μας. 

Καλούμε τούς εργαζόμενους που όλο αυτό το διάστημα μας στηρίζουν να δώσουν απάντηση στα ψέματα των βιομηχάνων και της κυβέρνησής τους ενάντια στην οργανωμένη εκστρατεία λάσπης ενάντια στους αγώνες. Να στηρίξουν τον αγώνα μας, να δυναμώσουν την αλληλεγγύη.» 

Η διαδήλωση κατευθύνθηκε με πορεία στο υπουργείο Εργασίας, στην οδό Σταδίου, το οποίο απέκλεισε για αρκετή ώρα και κατόπιν έκλεισε στην Ομόνοια αφού δόθηκε και νέο αγωνιστικό ραντεβού.