Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

Επιτακτική ανάγκη: Οργάνωση και δράση


Οσοι εργαζόμενοι πήραν το εκκαθαριστικό της εφορίας αντιμετωπίζουν έναν εφιάλτη. Ανεργοι με μηδενικό εισόδημα το 2011, επειδή κάποτε μπόρεσαν να αγοράσουν ένα ΙΧ πρέπει να πληρώσουν ακόμα και 300 ευρώ φόρο. Σε χιλιάδες νέα ζευγάρια κόπηκε το επίδομα παιδικού σταθμού και δεν μπορούν να πάνε εκεί τα παιδιά τους για να βγουν στο μεροκάματο. Καρκινοπαθείς δεν μπορούν να κάνουν θεραπεία και κινδυνεύει η ζωή τους. Υπάρχουν οικογένειες που δεν κάνουν εμβόλια στα παιδιά τους γιατί δεν έχουν ούτε ευρώ στην τσέπη. Θερίζει η ανεργία και οι μισθοί πέφτουν κατακόρυφα. Για όλα αυτά, το ΚΚΕ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Σε ό,τι αφορά στην κοινοβουλευτική του δράση έχει ξεκαθαρίσει ότι θα καταθέσει πρόταση νόμου για την κατάργηση του μνημονίου, της δανειακής σύμβασης και όσων νόμων σχετίζονται με αυτά. Και, ταυτόχρονα, τονίζει ότι οργανωμένα, μέσα από τα συνδικάτα, τους μαζικούς φορείς, τις Λαϊκές Επιτροπές, πρέπει να υπάρξει αντίδραση και σχέδιο απόκρουσης της άγριας αντιλαϊκής επίθεσης. Με πολύ συγκεκριμένο σχέδιο, στήριξη και αλληλεγγύη προς εκείνους που αντιμετωπίζουν άμεσα πρόβλημα επιβίωσης.
Ολα τα παραπάνω αφορούν ακόμα και στη ζωή πολύ άμεσα. Το να πάρει ένας ασθενής, ένας χρονίως πάσχων το φάρμακό του μία μέρα, το να πιει ένα βρέφος γάλα το βράδυ πριν κοιμηθεί, το να έχει ένα καρβέλι ψωμί στο τραπέζι ένα νέο ζευγάρι, να πάρουν το επίδομά τους και να έχουν φάρμακα τα Ατομα με Αναπηρία, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Γι' αυτό το ΚΚΕ καλεί όλο το λαό σε δράση. Οι δυνάμεις του στα συνδικάτα και στους άλλους φορείς του λαϊκού κινήματος πρωτοστατούν για την οργάνωση της δράσης για όλα αυτά τα ζητήματα, όπως και για το εργατικό εισόδημα, το επίδομα του ανέργου, γενικά να μπει φρένο στην αντιλαϊκή πολιτική.
***
Δεν αρκείται όμως μόνο σε αυτό. Λίγο - πολύ προεκλογικά ακόμα και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μιλούσαν - έστω και κάλπικα - για τέτοια ζητήματα, λέγοντας ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν με την επιμήκυνση του χρόνου εφαρμογής του μνημονίου με επαναδιαπραγμάτευση στην ΕΕ. Δημαγωγούσαν ακριβώς γιατί ήθελαν να περιορίσουν τις εκλογικές τους απώλειες. Δημαγωγούσαν και άλλα κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθούσε και προσπαθεί να εξηγήσει ότι αρκεί η τροποποίηση του μνημονίου με επαναδιαπραγμάτευση στο πλαίσιο της ΕΕ για να λυθούν τέτοια προβλήματα και καλούσε στην ανάδειξη μιας τέτοιας κυβέρνησης.
Αυτή η πολιτική προπαγανδίστηκε ως πολιτική που θα συμβάλει στην αντιμετώπιση της κρίσης και των συνεπειών της για τα λαϊκά στρώματα, αλλά γι' αυτό ακριβώς είναι κάλπικη. Γιατί εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες της ΕΕ προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση αλλά σε όφελος του κεφαλαίου. Χτυπάνε το λαϊκό εισόδημα, κάνουν περικοπές στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών (Υγεία, φάρμακα, Πρόνοια, επιδόματα ανεργίας κ.λπ.), γιατί αυτό βοηθά το κεφάλαιο να έχει λιγότερες απώλειες από τη χασούρα του λόγω κρίσης, λιγότερες ή και καθόλου απώλειες κερδών.
***
Η αιτία για όλα τα δεινά του λαού έχει μία συγκεκριμένη πηγή. Το καπιταλιστικό σύστημα. Οσο υπάρχει αυτό θα φέρνει οικονομικές κρίσεις που θα θερίζουν την κοινωνία. Μέσα από τον αναγκαίο αγώνα για τα άμεσα ζητήματα που καίνε, όσο υπάρχει πάνω απ' το κεφάλι των λαϊκών στρωμάτων ο καπιταλιστής, η καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ενωση θα τους καταστρέφει τη ζωή και αυτό σημαίνει: Πεινασμένα παιδιά που λιποθυμούν, φτώχεια, ανεργία, δουλειά χωρίς ασφάλιση, χρέη στις τράπεζες, αδυναμία να πληρώσουν φάρμακα και να πάνε στο γιατρό, να ζητιανεύουν ψίχουλα για να φάνε, ιμπεριαλιστικούς πολέμους κ.λπ. Είναι δυνατόν οι εργάτες να ανεχτούν να περνά έτσι η ζωή τους;
Να γιατί η πάλη γι' αυτά τα άμεσα λαϊκά προβλήματα πρέπει να εναντιώνεται στην αιτία που τα προκαλεί. Την πολιτική του κεφαλαίου, τους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους στην ΕΕ. Που συνδέει αυτό τον αγώνα με την πάλη για την εξουσία. Γιατί διαφορετικά είναι αδύνατον να απαντήσουμε πώς ο λαός θα βγει απ' την κρίση, πώς θα κερδίσει όλα όσα έχασε, πώς θα ικανοποιήσει όλες τις ανάγκες του στις οποίες κάνει όλο και περισσότερες εκπτώσεις. Αυτό δε σημαίνει ότι κάτω από προϋποθέσεις δεν μπορεί να έχει κάποιες κατακτήσεις. Αλλά αν μένει σ' αυτό μόνο θα τις ξαναχάσει όπως τις χάνει και τώρα. Αν δε βγει ο λαός στην επίθεση, τα προβλήματα θα εμφανίζονται σαν τη Λερναία Υδρα. Θα κόβεις 1 κεφάλι, θα φυτρώνουν 10. Και θα κυλά η βάρβαρη ιστορία του καπιταλισμού αναπαράγοντας τη ζοφερή πραγματικότητα της ανεργίας, της φτώχειας, των υποσιτισμένων παιδιών, των θυμάτων από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τόσα άλλα. Και όσο περισσότερο θα σαπίζει τόσο περισσότερο θα παρασέρνει εκατομμύρια εργαζόμενους και τις οικογένειές τους στον όλεθρο.

Κ. Π

Πηγή

Ο Γερμανός ... τα χρειάστηκε!


Σύμφωνα με τα «ΝΕΑ» (27/6/2012)
«ίσως το μεγαλύτερο προτέρημα του νέου υπουργού Οικονομικών (σ.σ.: του Γιάννη Στουρνάρα) είναι ότι στο παρελθόν έχει υπερασπισθεί με επιτυχία τα συμφέροντα της Ελλάδας στην Ευρώπη και έχει αποτρέψει την εφαρμογή πολιτικών λιτότητας που είχαν και τότε - όπως και σήμερα - εμπνευστή τη Γερμανία».
Αυτός είναι - κατά τα «ΝΕΑ» - ο κ. Στουρνάρας.
*
Ας πάμε τώρα να δούμε ποιος είναι ο κ. Ασμουσεν.
Πρόκειται για τον Γερμανό, μέλος της ηγεσίας της ΕΚΤ, ο οποίος με τις τελευταίες δηλώσεις του κάλεσε την ελληνική κυβέρνηση να αφήσει τα περί «επαναδιαπραγμάτευσης» και χωρίς περιστροφές απαίτησε από την Ελλάδα να εφαρμόσει 100% - όπως είπε - τα μέτρα λιτότητας του μνημονίου.
*
Αυτοί οι δύο, λοιπόν,
ο Στουρνάρας (που «έχει αποτρέψει την εφαρμογή πολιτικών λιτότητας με εμπνευστή τη Γερμανία») και
ο Ασμουσεν (ο Γερμανός που απαιτεί την εφαρμογή 100% των μέτρων λιτότητας),
χτες συναντήθηκαν.
Ρητορικό το ερώτημα:
Μετά τις συστάσεις των «ΝΕΩΝ», όσον αφορά τον κ. Στουρνάρα, υπάρχει κανείς που να αμφιβάλλει ότι με το που αντίκρισε ο Γερμανός τον Ελληνα υπουργό Οικονομικών, κάθισε μπροστά του «κλαρίνο»;...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
 

ΣΥΡΙΖΑ, όπως ΠΑΣΟΚ...


Μιλώντας χτες στο συνέδριο του «Εκόνομιστ», ο Αλ. Τσίπρας κατέθεσε μια σειρά από προτάσεις του κόμματός του για τη διαχείριση της κρίσης. Μεταξύ άλλων ζήτησε:
1. Την έκδοση ευρωομολόγων, από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή από άλλο θεσμό της Ευρωζώνης.
2. Την πολιτική ρύθμιση του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού τομέα, με τέσσερα βασικά εργαλεία: α) την εισαγωγή φόρου Tobin στη βραχυπρόθεσμη κίνηση κεφαλαίων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. β) Ευρωπαϊκή τραπεζική νομοθεσία κατά το πρότυπο της Νομοθετικής Πράξης Glass-Steagall, που ίσχυσε στις ΗΠΑ από το 1933 έως το 1999, και διαχώριζε τις εμπορικές από τις επενδυτικές τραπεζικές δραστηριότητες γ). Την κατάργηση των φορολογικών παραδείσων εντός και εκτός ευρωπαϊκών εδαφών. δ) Τη δημιουργία δημόσιου ευρωπαϊκού οίκου πιστοληπτικής αξιολόγησης των οικονομιών.
3.«Τη θεσμοθέτηση Ευρωπαϊκού Ταμείου Κοινωνικής Ανάπτυξης και Αλληλεγγύης, που προτείνει το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, για τη χρηματοδότηση δημόσιων επενδύσεων στους τομείς της έρευνας και ανάπτυξης»
4.«Την απόδοση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ρόλου πραγματικής κεντρικής τράπεζας. Δηλαδή ρόλου δανειστή ύστατης καταφυγής στην αγορά κρατικών ομολόγων».
5. «Την εποπτεία και ανακεφαλαιοποίηση των εθνικών τραπεζών στο επίπεδο της Ευρωζώνης».
Ο Γ. Παπανδρέου, σε άρθρο του στις 3/05/2012 (τρεις μέρες πριν τις πρώτες εκλογές) με τίτλο: «Από τον Συντηρητικό Ευρωπαϊκό Χειμώνα στην Προοδευτική Ευρωπαϊκή Ανοιξη», παρουσιάζει τις προτάσεις που έχει καταθέσει «για την εισαγωγή στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα, νέων εργαλείων, θεσμικών, πολιτικών, οικονομικών και αναπτυξιακών» προτείνοντας τα εξής:
1.«Ευρωομόλογα, τόσο για το χρέος όσο και για την ανάπτυξη».
2.«Ο φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών (Tobin), ο φόρος του διοξειδίου άνθρακα, η ανάγκη ελέγχου αλλά και ρύθμισης του χρηματοπιστωτικού συστήματος, των CDS, των οίκων αξιολόγησης, των φορολογικών παραδείσων».
3.«Μια νέα φιλόδοξη αναπτυξιακή στρατηγική πανευρωπαϊκού επιπέδου με προτεραιότητα στην πράσινη ανάπτυξη, στις καθαρές τεχνολογίες και στην καινοτομία, που θα έφερνε δουλειές και θα προσέδιδε ξανά ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην Ευρώπη».
4.«Πρέπει να είναι περισσότερο παρεμβατική η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όπως η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ» (αυτό πρότεινε ο Γιώργος Παπανδρέου, μιλώντας στο ετήσιο Συνέδριο της Google «Zeitgeist» στο Λονδίνο στις 21/05/2012).
5. Πρέπει να «δουλέψουμε μαζί, για μια τραπεζική ένωση, που θα εγγυάται τις καταθέσεις όλων των πολιτών, μια οικονομική, δημοσιονομική ένωση» (Δήλωση του Γ. Παπανδρέου στις Βρυξέλλες 28/06/2012). Η «τραπεζική ένωση» που προτείνει ο Γ. Παπανδρέου και η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, έχει στόχο την «εποπτεία» των τραπεζικών ομίλων από την ΕΕ, όπως ακριβώς δηλαδή προτείνει και ο Αλ. Τσίπρας...
Αντί άλλου σχολίου: Το ΠΑΣΟΚ (και η καραμπινάτη διαχείριση) είναι εδώ...
 

«Αντιμνημονιακοί» που στηρίζουν κάθε μνημόνιο


   Κι ενώ το προηγούμενο διάστημα μας ...«ξεκούφαναν» με τις φραστικές - δήθεν - «αντιμνημονιακές» τους καταδίκες, σήμερα έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι όχι μόνο δε στρέφονταν κατά του «πυρήνα» του μνημονίου, αλλά και ότι συντάσσονται με αυτόν. Γιατί, αν εντοπίσει κανείς τις αντιδράσεις «αντιμνημονιακών» κομμάτων για το αποτέλεσμα της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, θα συνειδητοποιήσει ότι το μόνο που κάνουν είναι να στρώνουν το έδαφος για τα νέα μνημόνια που σύντομα θα έρθουν. Για παράδειγμα, η μεν ΔΗΜΑΡ «διαμαρτυρήθηκε» επειδή η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απευθείας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (για την ακρίβεια το σχετικό σχέδιο που για να υλοποιηθεί απαιτεί τήρηση του συμφώνου δημοσιονομικής σταθερότητας και του συμφώνου για το ευρώ, δηλαδή λιτότητα, αντεργατικά μέτρα, ιδιωτικοποιήσεις κλπ.) δεν μπορεί να γίνεται επιλεκτικά για ορισμένες χώρες, κλαψουρίζοντας ουσιαστικά για λογαριασμό του ελληνικού τραπεζικού κεφαλαίου. Στάση που μόνο φρένο στην εφαρμογή άγριων αντεργατικών μέτρων δε βάζει, αφού είναι σίγουρο ότι ο «κορβανάς», τον οποίο θα ...αρμέγει το τραπεζικό κεφάλαιο, θα χρηματοδοτείται από χρήματα τα οποία θα αρπάζονται από τους Ευρωπαίους εργαζόμενους και φυσικά θα «εξοικονομούνται» μόνο μέσα από άγρια λιτότητα και «εξυγίανση» δαπανών που σημαίνει διαρκείς περικοπές σε κοινωνικές παροχές κλπ.

   Το αποκορύφωμα όμως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, που έτρεξε να μιλήσει για «παράδειγμα των κανόνων του αποτελεσματικού "διαπραγματεύεσθαι"»! Δηλαδή τι έκανε; Ετρεξε να παινέψει το νέο ενδοϊμπεριαλιστικό συμβιβασμό μέσα από τον οποίο καταλήχθηκε νέος τρόπος εξασφάλισης πόρων για τα ευρωενωσιακά μονοπώλια με βασικό προαπαιτούμενο την απαρέγκλιτη εφαρμογή όλων των μεταρρυθμίσεων που προβλέπει το «Σύμφωνο για το Ευρώ» και το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο». Δηλαδή, δύο από τις «Συμφωνίες» που για τα επόμενα χρόνια θα «πυρπολεί» αμείωτα το λαό με μικρότερα και μεγαλύτερα μνημόνια...

Πηγή

Χρειάζεται αντίσταση


   Προκαλεί εντύπωση, αλλά ορισμένοι δείχνουν ότι τώρα αντιλαμβάνονται το τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει με τις φορολογικές δηλώσεις για τα περσινά εισοδήματα. Και, για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν πρόκειται απλά για πρόβλημα. Τα μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου, που έπαιρναν πέρσι, αρχικά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια η συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, είχαν προδιαγράψει αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας.

  Η εικόνα είναι σκέτη απελπισία. Φορολογούμενοι που κατά κανόνα είχαν επιστροφή φόρου, λόγω της υψηλής παρακράτησης, καλούνται φέτος να πληρώσουν 600 και 700 και 1.000 ευρώ. Σε άλλες περιπτώσεις, ειδικά εκείνοι που έχουν δύο και τρία παιδιά, η επιβάρυνση είναι ακόμα μεγαλύτερη και φτάνει ή και ξεπερνάει τα 1.500 και τα 2.000 ευρώ.

  Για ...κερασάκι να πούμε ότι μέσα στις επόμενες βδομάδες, μετά τα εκκαθαριστικά για το φόρο εισοδήματος θα έρθουν και το τέλος κατοχής για τα ακίνητα, το περιβόητο χαράτσι (επίσης) για τα ακίνητα κ.ο.κ.

  Είναι λογικό, όλα αυτά τα μέτρα που μας γονατίζουν καθημερινά, προκαλούν γκρίνια, προκαλούν οργή, προκαλούν αγανάχτηση. Εντάξει, μαζί με όλα αυτά καλό είναι και χρειάζεται να ξυπνήσουν μέσα μας και την ανάγκη για οργανωμένη αντίσταση και πάλη κατά των συγκεκριμένων μέτρων, που δεν είναι τίποτα άλλο από συστατικά στοιχεία μιας ολόκληρης αντιλαϊκής και αντιδραστικής πολιτικής.

Πηγή

«Ισοδύναμη» απάτη



Παπαγεωργίου Βασίλης
Δεν φτάνει που κορόιδευαν ξεδιάντροπα προεκλογικά το λαό, υποσχόμενοι ότι έχουν έτοιμα «ισοδύναμα μέτρα» που, όπως υπόσχονταν, θα επέτρεπαν τάχα να επαναδιαπραγματευτούν με την τρόικα τους «επώδυνους όρους του μνημονίου», επιμένουν και μετά τις εκλογές στο ίδιο παραμύθι, όπως προκύπτει από το κείμενο της προγραμματικής συμφωνίας των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση.Οι προτεινόμενες αλλαγές του μνημονίου που προβλέπονται στην προγραμματική συμφωνία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, επιφέρουν, σύμφωνα με την «Καθημερινή», επιπλέον κόστος χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας κατά 26,5 έως 28 δισ. ευρώ. Στα 20 δισ. ευρώ υπολογίζουν το κόστος από την επέκταση της «δημοσιονομικής προσαρμογής» κατά δύο έτη, ενώ για τις υπόλοιπες αλλαγές της προγραμματικής συμφωνίας θα πρέπει να βρεθούν ισοδύναμα μέτρα 8 δισ. ευρώ. Για παράδειγμα, αν συμφωνηθεί με την τρόικα η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα επίπεδα που βρίσκονταν πριν από τη μείωσή του, τότε θα προκληθεί κόστος 200 - 300 εκατ. ευρώ στον προϋπολογισμό για τα επιδόματα ανεργίας, που είναι συνδεδεμένα με τον κατώτατο μισθό. Επίσης, η επέκταση του επιδόματος ανεργίας για δύο έτη σημαίνει επιπλέον ετήσιο κόστος 2 δισ. ευρώ, ενώ οι παρεμβάσεις στις χαμηλές συντάξεις κοστίζουν από 300 εκατ. ευρώ έως 1 δισ. ευρώ. Η αύξηση του αφορολόγητου ορίου από τα 5.000 ευρώ στα 8.000 ευρώ κοστίζει 2 δισ. ευρώ και στα 12.000 ευρώ το κόστος ανέρχεται συνολικά σε 3,5 δισ. ευρώ. Είναι ολοφάνερο ότι τα περί «άλλου μείγματος πολιτικής» είναι αέρας κοπανιστός και σκέτη απάτη.
Σε κάθε περίπτωση, οι όποιες αλλαγές στη συνταγή δεν θα αφορούν τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους ανέργους ή άλλα εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα, αλλά μόνο την ενίσχυση της ρευστότητας και των φοροαπαλλαγών στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Πηγή

Αδιέξοδη η καπιταλιστική διαχείριση της κρίσης...



Παπαγεωργίου Βασίλης
ΟΙ ΣΧΕΤΙΚΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ για τη μεταποίηση δείχνουν κάμψη σε ολόκληρη την Ευρωζώνη (και στη Γερμανία ή τη Γαλλία) ενώ η ανεργία έφτασε στο 11,1% (ακόμη και έτσι όπως την μετράνε). Αν αυτό δεν σημαίνει πιο βαθιά κρίση, τότε τι άλλο μπορεί να σημαίνει;Με άλλα λόγια, η φοβερή και τρομερή Ευρωζώνη (που είναι το μέλλον μας και όλοι πρέπει να την προασπίσουμε κλπ. - κλπ.) έχει δημιουργήσει δυόμισι ...Ελλάδες ανέργους - περίπου 25 εκατομμύρια- και η τάση είναι αυξητική.
Κατά τα άλλα όλοι μας υπόσχονται πως τα πράγματα έχουν αλλάξει, ότι πνέει νέος άνεμος και έχουν μπει μπρος οι μηχανές της ανάπτυξης. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι το δούλεμα από τους «ευρωπαϊστές» κάθε απόχρωσης, συμπολιτευόμενους και αντιπολιτευόμενους, πάει σύννεφο.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ έχει ετοιμαστεί με κάθε επισημότητα και λεπτομέρεια το ανέβασμα της ...γνωστής πια θεατρικής παράστασης «Οι έλεγχοι της Τρόικας». Μάλιστα λέγεται ότι θα κρατήσει όλο το καλοκαίρι.
Περιμένουμε λοιπόν να δούμε το γνωστό σκηνικό: Αυστηρούς ελεγκτές που θα προτείνουν το ένα μέτρο μετά το άλλο, «πατριώτες» και «φιλολαϊκούς» υπουργούς που θα αντιστέκονται και «αποκλειστικές» πληροφορίες από τα δελτία ειδήσεων για τις «σκληρές διαπραγματεύσεις».
Κινδυνολογία στο φουλ, «διαρροές», «τυράκια» και «δολώματα» παντού με στόχο να πείσουν τον κόσμο ότι ...πάλι καλά που καταφέραμε να σώσουμε και πέντε πράγματα.
Αυτά την ίδια στιγμή που τα μέτρα κατά των εργασιακών δικαιωμάτων, των μισθών, της κοινωνικής ασφάλισης και των κοινωνικών παροχών είναι ήδη αποφασισμένα, μιλημένα και συμφωνημένα.
Τρόικα, εγχώρια πλουτοκρατία, ΕΕ και ελληνική κυβέρνηση το ομολογούν χωρίς περιστροφές ότι έχουν κοινούς στόχους. Το μόνο που τους απασχολεί πραγματικά είναι το πώς θα μας το ...πλασάρουν το πράγμα.


Παπαγεωργίου Βασίλης





ΑΜΕΣΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΩΝ ΣΤΗ ΝΙΚΑΙΑ


Περιοδεία στα μικρομάγαζα Ελλήνων και μεταναστών

 Κλιμάκιο με επικεφαλής τη βουλευτή Δ. Μανωλάκου συζήτησε για τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και το ρόλο της φασιστικής οργάνωσης στην τρομοκράτηση και τον αποπροσανατολισμό του λαού
Από την περιοδεία στα μικρομάγαζα της Νίκαιας
Στο πλευρό των μεταναστών που διατηρούν καταστήματα στους δρόμους γύρω από την πλατεία του Αγίου Νικολάου της Νίκαιας, αλλά και όλων των αυτοαπασχολούμενων της περιοχής, που βιώνουν από πρώτο χέρι τις συνέπειες της βαθιάς κρίσης, βρέθηκε το περασμένο Σάββατο το πρωί κλιμάκιο του ΚΚΕ με επικεφαλής τη Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ και βουλευτή του Κόμματος.Αφορμή για την περιοδεία έδωσε το πρόσφατο περιστατικό στην περιοχή, όπου ομάδες φασιστοειδών της «Χρυσής Αυγής» επιτέθηκαν σε μετανάστες που διατηρούν καταστήματα στην πλατεία Αγίου Νικολάου και στο Ρέντη και απαιτούσαν με διορία 15 ημερών να τα κλείσουν και να φύγουν. Παράλληλα χτυπούσαν πόρτες, ζητώντας ονόματα ιδιοκτητών που νοικιάζουν σπίτια και μαγαζιά σε μετανάστες! Ολα αυτά, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, κάτω από το βλέμμα δυνάμεων της ΕΛ.ΑΣ. που τους «επιτηρούσαν» διακριτικά.
Η Διαμάντω Μανωλάκου επισκέφτηκε πολλά από τα μαγαζιά μεταναστών και αφού τους εξέφρασε τη συμπαράσταση του ΚΚΕ, τους κάλεσε να μην φοβούνται και να συνεχίσουν να ζουν και να εργάζονται όπως πριν. Μιλώντας με Ελληνες καταστηματάρχες, τους εξήγησε πως αιτία της μείωσης του τζίρου τους δεν είναι οι μετανάστες, αλλά η φιλομονοπωλιακή πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων της, που ευνοεί τα ντόπια και ξένα μεγαθήρια, αφήνοντας τους μικρούς να σβήνουν στην ψάθα.
Χαρακτηριστική ήταν η αγανάκτηση πολλών καταστηματαρχών από τη δράση των φασιστοειδών στην περιοχή καθώς, όπως έλεγαν, ο φόβος που καλλιεργούν αποτρέπει τον κόσμο να κυκλοφορεί στους δρόμους και να ψωνίζει από τα μαγαζιά. Παράλληλα, εξέφραζαν την ικανοποίησή τους που «το ΚΚΕ είναι στους δρόμους και αγωνίζεται για όλα».
Στην εξόρμηση μοιράστηκε πλατιά η ανακοίνωση - καταγγελία της Αχτιδικής Επιτροπής Κοκκινιάς - Κορυδαλλού - Ρέντη του ΚΚΕ η οποία καταγγέλλει τις επιθέσεις των Χρυσαυγιτών και επισημαίνει: «Ο κοκκινιώτικος λαός, οι εργαζόμενοι του Ρέντη έχουν ζήσει στο πετσί τους την προσφυγιά και την ξαναζούν και σήμερα. Είναι χαραγμένη στην μνήμη τους η δράση των ταγματασφαλιτών με τους εκατοντάδες δολοφονημένους Κοκκινιώτες στο μπλόκο της Κοκκινιάς.
Αυτές οι ομάδες είναι ιδεολογικοί απόγονοι αυτών που γκετοποίησαν την Κοκκινιά μετά την μικρασιατική καταστροφή, απειλούσαν και επιτίθονταν στους πρόσφυγες και τους αποκαλούσαν Τουρκόσπορους. Γι' αυτό ο λαός μας πρέπει να τους απομονώσει και να μην επιτρέψει να εκμεταλλεύονται τη δίκαιη αγανάκτησή του για τις συνθήκες διαβίωσής του που συνεχώς χειροτερεύουν. Για τη θύελλα των αντεργατικών μέτρων που τσακίζουν τη ζωή του.
Οι "Χρυσαυγίτες" που σήμερα κυνηγούν τους μετανάστες, είναι οι ίδιοι που παίζουν το ρόλο του μαντρόσκυλου της εργοδοσίας ενάντια σε όποιον αγωνίζεται. Κάνουν τους παλικαράδες στους αδύναμους και σκύβουν ευλαβικά το κεφάλι στα καλέσματα της πλουτοκρατίας. Βγάζουν λάδι την πολιτική του κεφαλαίου, που είναι η αιτία της μαζικής μετανάστευσης και κερδίζει δισεκατομμύρια από την εκμετάλλευσή τους.
Καμία ανοχή στα τρομοκρατικά χτυπήματα μίσους και ξενοφοβίας. Να τοποθετήσουμε τη "Χρυσή Αυγή" εκεί που της αξίζει, στο περιθώριο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής».
Τέλος, η ανακοίνωση καλεί τους εργαζόμενους και κάθε λαϊκή οικογένεια, μέσα από το οργανωμένο κίνημα στους τόπους δουλειάς, τα σωματεία και το ΠΑΜΕ, στις γειτονιές με τις Λαϊκές Επιτροπές, να βάλει εμπόδια στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, για να δυναμώσει η ελπίδα της οργανωμένης απάντησης, της αλληλεγγύης, της αντεπίθεσης.

Πηγή

Συμβιβασμός με θύμα το λαό


   Ο λαός πρέπει να ψάξει καλά τι θέλουν να του κρύψουν τα κόμματα της αστικής διαχείρισης, στην ΕΕ και στην Ελλάδα, με τις θριαμβολογίες τους για το συμβιβασμό που έγινε στη Σύνοδο Κορυφής την περασμένη βδομάδα. Τι επιδιώκουν η συγκυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν του λένε πως οι αποφάσεις της Συνόδου ανοίγουν «χαραμάδα» για τον ίδιο, να ζήσει τάχα καλύτερα; Τι εξυπηρετούν οι συστάσεις στο λαό να δεχτεί αδιαμαρτύρητα τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, ώστε η κυβέρνηση να φανεί συνεπής στις υποχρεώσεις της απέναντι στην ΕΕ και με καλύτερες προϋποθέσεις να διεκδικήσει να ισχύσουν και για την Ελλάδα οι αποφάσεις της Συνόδου; Πού στοχεύει η προπαγάνδα για δήθεν «μέτωπο των χωρών του Νότου» που οδήγησε σε «ήττα της Γερμανίας»;
 
  Οι αποφάσεις της τελευταίας Συνόδου, όπως και όλων των προηγούμενων, δεν αφορούν στα συμφέροντα των λαών. Είναι διευθετήσεις στο πλαίσιο της προσπάθειας για ελεγχόμενη διαχείριση της κρίσης. Ενας τέτοιος προσωρινός συμβιβασμός έγινε την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή, με αιχμή την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με τρόπο που να μην επιβαρύνεται το δημόσιο χρέος. Από αυτή τη σκοπιά, η συμφωνία της Συνόδου δεν αναιρεί τις αιτίες της κρίσης και δε θα μπορούσε άλλωστε να το κάνει και, πολύ περισσότερο, δεν οδηγεί σε χαλάρωση της αντιλαϊκής πολιτικής. 
Είναι στη λογική αντιμετώπισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου. Με δοσμένους τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, στόχος των καπιταλιστικών κυβερνήσεων της Ευρωζώνης είναι να θωρακίσουν το ευρώ ως διεθνές νόμισμα και ταυτόχρονα να προχωρήσει ταχύτερα η εσωτερική υποτίμηση στα κράτη - μέλη, προκειμένου η οικονομία της ΕΕ να γίνει ανταγωνιστικότερη σε παγκόσμιο επίπεδο.
 
  Παρά τις προσπάθειες για μεγαλύτερη ενοποίηση της δημοσιονομικής πολιτικής και για ενιαία εποπτεία του χρηματοπιστωτικού τομέα των κρατών - μελών, ο νόμος της ανισομετρίας στον καπιταλισμό προεξοφλεί από τώρα ότι θα υπάρχουν σταθερά χώρες που δε θα συμμορφώνονται στους κανόνες, μεγαλώνοντας τις φυγόκεντρες τάσεις στην ΕΕ. Ταυτόχρονα, όλοι κρύβουν από το λαό ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή της συμφωνίας, όπως και για τη χρηματοδότηση των μονοπωλιακών ομίλων από τους μηχανισμούς της ΕΕ, είναι η απαρέγκλιτη εφαρμογή των αντιλαϊκών δεσμεύσεων των κρατών - μελών. Η πιστή τήρηση δηλαδή των μνημονίων διαρκείας, που υπογράφουν οι κυβερνήσεις, αποδεχόμενες και συνδιαμορφώνοντας τις στρατηγικές της ΕΕ.
 
  Οι δεσμεύσεις αυτές αφορούν στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, στην κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, στη μείωση του μέσου μισθού, στην επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων. Είναι αποκαλυπτικό το γεγονός ότι στη σημερινή Ιταλία, χωρίς ειδικό μνημόνιο και τρόικα, κατεδαφίζονται τα εργατικά δικαιώματα και απελευθερώνονται οι απολύσεις, στην Ισπανία ένα εκατομμύριο οικογένειες κινδυνεύουν ήδη από τις εξώσεις και τις κατασχέσεις σπιτιών, στη Γαλλία αυξάνονται τα όρια συνταξιοδότησης. Τι επιβεβαιώνεται; Οτι εχθρός των λαών είναι το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, η ίδια η ιμπεριαλιστική διακρατική συμμαχία της ΕΕ και η άρχουσα τάξη σε κάθε κράτος - μέλος. Μόνο η ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος, με σταθερό προσανατολισμό την «αποδέσμευση από την ΕΕ με εργατική - λαϊκή εξουσία», αποτελεί ελπιδοφόρα προοπτική για το λαό σε κάθε κράτος - μέλος.
 

Δεν αλλάζει τίποτα!


  Αν υπάρχει κάτι που ξεχωρίζει στην αστική προπαγάνδα γύρω από τις εργασίες και τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της προηγούμενης βδομάδας, είναι το γεγονός ότι παρότι και αυτές οι αποφάσεις της ΕΕ αποτελούν μία κατάληξη, ένα συμβιβασμό που έγινε προκειμένου να επαναβεβαιωθεί ο άκρως αντιλαϊκός προσανατολισμός και ο φιλομονοπωλιακός χαρακτήρας των μέτρων και της πολιτικής διαχείρισης της οικονομικής κρίσης, υπάρχουν παράγοντες που πανηγυρίζουν για τη νίκη, λέει, των λαών. Οι συμμετέχοντες στη Σύνοδο ομοφώνησαν ότι η διαρκής και σκληρή λιτότητα σε βάρος των εργαζομένων θα εξακολουθήσει να είναι συστατικό στοιχείο των κρατικών παρεμβάσεων για την αντιμετώπιση κάθε παρέκκλισης από τις ευρωενωσιακές νόρμες, κάποιοι όμως βγήκαν στις ρούγες για να δείξουν την Ευρώπη που αλλάζει, τον Ολάντ που ανοίγει το δρόμο και τον Μόντι που βάζει τα γκολ...
 
  Κανονικά θα 'πρεπε να το καταλαβαίνουν όλοι. Η απόφαση της Συνόδου, ότι στις περιπτώσεις προσφυγής χωρών στο Μηχανισμό Σταθερότητας τα κεφάλαια που απαιτούνται για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών μπορούν να δίνονται απευθείας στις ενδιαφερόμενες τράπεζες, δεν απαντά σε κανένα απολύτως πρόβλημα, από αυτά που ταλανίζουν τους εργαζόμενους. Ο τρόπος που θα στηριχτούν οι τραπεζίτες, κάθε άλλο παρά ελαφρύνει τους εργαζόμενους από τα δεινά που πληρώνουν στο βωμό της διαχείρισης της κρίσης υπέρ του κεφαλαίου. Το γεγονός ότι έγιναν και πάλι αναφορές στα ...«αναπτυξιακά» κονδύλια, που αναμένεται να δοθούν για να στηριχτούν διάφορες ομάδες μεγαλοεπιχειρηματιών προκειμένου να κάνουν επενδύσεις, σε καμιά περίπτωση δεν βελτιώνει το λαϊκό εισόδημα, ούτε ανακουφίζει τα θύματα των άθλιων εργασιακών σχέσεων, ούτε κάνει πιο εύκολη τη ζωή των εκατομμυρίων οικονομικά περιθωριοποιημένων συνανθρώπων μας.
Εντάξει, πάντα υπάρχουν οι... επιμελέστεροι. Αυτοί που κόντρα στα πραγματικά δεδομένα, αναζητούν στηρίγματα που υποτίθεται ότι τους δικαιώνουν και τα προβάλλουν επειδή φαντάζονται ότι έτσι γίνονται πιο φερέγγυοι. Καταλαβαίνουν πολύ καλά το παιχνίδι που παίζουν, όμως αυτός ακριβώς είναι και ο ρόλος τους. Να δείχνουν την ΕΕ σαν την... ωραία κοιμωμένη που περιμένει τάχα το παλικάρι να την αναστήσει. Σκέτο παραμύθι, δηλαδή, ή απροκάλυπτος εμπαιγμός, αν μιλάμε για... μεγαλύτερα παιδιά. Γιατί, εμπαιγμό αποτελούν αυτά που λένε τις τελευταίες μέρες κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ένας, για παράδειγμα, εκτιμά ότι η Σύνοδος «θα πρέπει να διδάσκεται ως παράδειγμα των κανόνων του αποτελεσματικού «διαπραγματεύεσθαι». Ο άλλος, είναι και ευρωβουλευτής, θεωρεί ότι η Σύνοδος «σηματοδοτεί ένα πρώτο ρήγμα στις πολιτικές που προσπαθούν να ρίξουν τα βάρη της μεγάλης δημοσιονομικής και τραπεζικής κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων».
 
   Η κοροϊδία είναι ολοφάνερη. Ο,τι αποφασίστηκε στην ΕΕ, έγινε στο πλαίσιο απόλυτης συμφωνίας ότι οι χώρες μέλη, κύρια η Ελλάδα που δεσμεύεται με το μνημόνιο, θα κλιμακώσουν τις κρατικές παρεμβάσεις για εφαρμογή των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων και αναδιαρθρώσεων. Με αυτή την έννοια στο στόχαστρο βρίσκονται και πάλι μισθοί και συντάξεις, εργασιακές σχέσεις και πολιτικές πρόνοιας, απελευθέρωση επαγγελμάτων και κλάδων οικονομικής δραστηριότητας, ιδιωτικοποιήσεις και ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα. Οι εργαζόμενοι οφείλουν πια να το γνωρίζουν. Κανένα χαΐρι δεν πρόκειται να δούμε μ' αυτήν την πολιτική, κι όσοι το αμφισβητούν το κάνουν για να πληγώσουν τις ελπίδες των εργαζομένων για μια καλύτερη ζωή. Το μέλλον το δικό μας είναι η ανατροπή αυτής της πολιτικής, η αποδέσμευση από την ΕΕ, η λαϊκή εξουσία - οικονομία.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
 

Έχουμε καθήκοντα


Στην καλή χαρά οι ...τίτλοι:
«Πάσα Μόντι για 50 δισ. ευρώ ανάσα στο χρέος» (ΒΗΜΑ), «Αλλη μια ευκαιρία» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ), «Πρώτο ρήγμα στις πολιτικές που ρίχνουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων» (ΣΥΡΙΖΑ).
***
Παρ' όλα αυτά τα νούμερα δεν βγαίνουν. Οι άνεργοι αυξάνονται. Και στην καρδιά του καπιταλισμού η ανάκαμψη δεν λέει να 'ρθει. Μιλάνε για νέα οπισθοδρόμηση στην ΕΕ, ενώ ακόμα και οι ανερχόμενες καπιταλιστικές οικονομίες δείχνουν σημάδια αποδυνάμωσης.
Σε απλά ελληνικά η θέση του ΚΚΕ ότι το σύστημα δεν δείχνει να μπορεί να ξεπεράσει την κρίση του. Κι ότι η εργατική τάξη πρέπει να βρίσκεται προετοιμασμένη για κάθε ενδεχόμενο. Από δω και η ανάγκη για ανασύνταξη του κινήματος για την οργάνωση της αντεπίθεσης.
Γιατί παρά τα πανηγύρια απ' τη μια και την καλλιέργεια φρούδας ελπίδας από την άλλη, τα δεδομένα δεν αφήνουν περιθώρια για επανάπαυση. Αυτό που πλασάρουν σαν την «πιο ευνοϊκή ρύθμιση», αφορά στις τράπεζες. Για το λαό είναι σφίξιμο της θηλιάς.
Αυτό δεν αφορά μόνο τους εργάτες. Οι μεγαλέμποροι ήδη μιλάνε για νέα μείωση του τζίρου, οι ίδιοι βέβαια, κάνουν πως δεν βλέπουν ότι δεν καταγράφεται και η παραμικρή μείωση τιμών στην πρωτογενή παραγωγή, ψάχνουν λύση στο φορολογικό, όταν το πρόβλημα υπάρχει στην αναγκαστική επιδίωξη των καπιταλιστών να έχουν κέρδη.
Οι τιμές δεν θα πέσουν όσο κι αν πέσουν τα μεροκάματα. Κι επειδή τα κατώτερα μεροκάματα δεν μπορούν να πέσουν άλλο, χτυπιούνται ήδη οι μέσοι μισθοί, εφαρμόζεται δηλαδή η στόχευση των μονοπωλίων στις περίφημες αναδιαρθρώσεις, σ' όλα εκείνα δηλαδή όπου οι ανατροπές μπορούν να δημιουργήσουν πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Γι' αυτό η επικέντρωση και στις ιδιωτικοποιήσεις, στα τρένα, στο νερό, στην ενέργεια.
***
Στον κόσμο μας, στις γειτονιές όπου και οι αναφορές μας, μια ματιά γύρω μας θέτει ερωτήματα δύσκολα:
-- Πόσοι είναι ήδη με κομμένο ηλεκτρικό ρεύμα και δεν το λένε;
-- Πόσοι ζούνε ήδη υποσιτισμένοι καθημερινά και δεν το λένε;
-- Πόσοι έχουν ήδη τα χρέη ως το λαιμό και δεν το λένε;
-- Πόσα γερόντια κόβουν ως και το ψίχουλό τους για να ζήσουν τα εγγόνια;
-- Πόσοι μένουν χωρίς φάρμακα;
-- Πόσοι χωρίς περίθαλψη;
-- Πόσοι έχουν πάρει ήδη σειρά για υπερχρέωση;
Κι άλλα, που μερικά ίσως δεν τα φανταζόμαστε ακόμη και ίσως βρεθούμε να τα αντιμετωπίζουμε σαν αποτέλεσμα πια. Αυτό - το να μετράμε θύματα εκ των υστέρων - πρέπει να το αποφύγουμε, καθώς ακριβώς πάνω στην απόγνωση του κόσμου χτίζει την εξουσία της η αστική τάξη παρουσιάζοντας το ένα μετά το άλλο διάφορα σχήματα «φιλανθρωπίας» ως λύση.
***
Οσο κι αν το καλοκαίρι επιβάλλει ξεκούραση και μάζεμα δυνάμεων για έναν σκληρό Σεπτέμβρη, ας έχουμε καθαρό ότι λίγοι όλο και λιγότεροι είναι αυτοί που θα κάνουν διακοπές, πολλοί όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που θα ζουν με την αγωνία πώς θα την βγάλουν κι αύριο.
***
Η λύση δεν μπορεί να αφεθεί στις ΜΚΟ (σημ.: η εκκλησία ανακοίνωσε ότι σταματάνε τα συσσίτια γιατί οι εθελοντές πάνε διακοπές...) ούτε στις «κοινωνικές κουζίνες» που μαζεύουν εκλογική πελατεία. Παράλληλα το πρόβλημα δεν πρέπει να γίνει και πάλι λίπασμα για να γαντζωθούν ξανά στην εξουσία διάφοροι που αφού χαντάκωσαν με τις πολιτικές τους το λαό, τώρα εμφανίζονται σα να βγήκαν από την κολυμπήθρα του Σιλωάμ να μιλάνε για τη «νέα δημοκρατική αριστερά», δηλαδή για αναβάθμιση της εξουσίας του κεφαλαίου.
Σ' αυτό το πλαίσιο ο εμφανιζόμενος σαν αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να 'ναι καθαρό ότι δεν αντιπροσωπεύει μόνο έναν ελιγμό της σοσιαλδημοκρατίας ώστε να επανέλθει δριμύτερη, αλλά και ένα παρόν με θέσεις συγκεκριμένες που έχουν πυρήνα την υπεράσπιση της ΕΕ και των επιχειρηματιών. Είναι, δηλαδή, συστημική δύναμη που λειτουργεί σαν αμορτισέρ για να απορροφούνται οι κοινωνικοί κραδασμοί.
Στο σύνολό τους οι δυνάμεις που καλλιεργούν την αυταπάτη ότι η λύση για τα λαϊκά στρώματα είναι να παραδώσουν την ελπίδα τους σε μια πιθανή αλλαγή κυβέρνησης και μέχρι τότε στη θεσμική αντιπολίτευση μέσα στη Βουλή, ενισχύουν τις τάσεις υποταγής, υποβιβάζουν την ταξική συνείδηση ώστε να λειτουργεί για τη συντήρηση του συστήματος.
***
Το αίτημα για αφαίρεση της ιδιοκτησίας και της εξουσίας από τους καπιταλιστές έχει τεθεί στην ημερήσια διάταξη από την ίδια την πραγματικότητα ενός συστήματος που έχει παρασαπίσει και απειλεί να παρασύρει στην καταστροφή καθέναν που το ανέχεται.
Οσο κι αν η πολιτική συγκυρία δεν κάνει ορατή την άμεση ανατροπή, τα οικονομικά δεδομένα της εξελισσόμενης καπιταλιστικής κρίσης δείχνουν και την διέξοδο. Την έχει διακηρύξει το ΚΚΕ: Καμιά θυσία για την πλουτοκρατία. Ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, οργάνωση, αντεπίθεση, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία - οικονομία.
Απ' αυτήν την ημερήσια διάταξη απορρέουν τα καθήκοντα και του καλοκαιριού. Λύσεις με ντρίπλες δήθεν αντικαπιταλιστικής πάλης που θα αφήνουν τους καπιταλιστές ανέπαφους δεν υπάρχουν.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
 

Εργαζόμενοι

    Αντισυνταγματικούς, έκρινε το Ειρηνοδικείο δύο μνημονιακούς νόμους που επέβαλαν μείωση των αποδοχών κ.ά. των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα. Οπως αναφέρεται στην απόφαση (599/2012) που δημοσιεύτηκε στο νομικό περιοδικό «Επιθεώρησης Εργατικού Δικαίου» τα μέτρα που επιβλήθηκαν σε βάρος των εργαζομένων, αποτελούν ανεπίτρεπτη επέμβαση στη συλλογική αυτονομία, με αποτέλεσμα να καταλύουν τα άρθρα 22 και 23 του Συντάγματος, ενώ δε συνοδεύονται από αντισταθμιστικά μέτρα, όπως η μείωση των τιμών και των φόρων. Αντίθετα, μάλιστα, προσθέτει η απόφαση, επιβλήθηκαν φοροεισπρακτικού χαρακτήρα μέτρα, ενώ παραβιάζεται και το άρθρο 4 του Συντάγματος (περί ισότητας) γιατί έγινε μείωση ίδιου ύψους στις αποδοχές των υψηλόμισθων και των χαμηλόμισθων.

Να σημειωθεί ότι επί της ουσίας είναι η πρώτη απόφαση πολιτικών δικαστηρίων που αντιπαρατίθεται στην απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου Επικρατείας που έκρινε ότι οι περιορισμοί στις αποδοχές, στα δώρα των εργαζόμενων, είναι συμβατοί με τις επιταγές του Συντάγματος.

ΣΥΣΚΕΨΗ ΠΑΜΕ - ΠΑΣΥ - ΠΑΣΕΒΕ - ΟΓΕ - ΜΑΣ


Δράση με σύνθημα «Κανένας μόνος του. Οργάνωση και αλληλεγγύη»!

Η οργάνωση της λαϊκής παρέμβασης για τα βάσανα που αντιμετωπίζει η λαϊκή οικογένεια στα φλέγοντα «μέτωπα» Φορολογικού και Υγείας - Πρόνοιας - Φαρμάκου ήταν το βασικό ζητούμενο στην κοινή σύσκεψη που πραγματοποίησαν χτες ΠΑΜΕ - ΠΑΣΥ - ΠΑΣΕΒΕ - ΟΓΕ - ΜΑΣ, όπου καταλήχτηκαν και συγκεκριμένοι στόχοι πάλης (βλ. ένθετα).
Την εισήγηση παρουσίασε ο Χρήστος Κατσώτης, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, τονίζοντας μεταξύ άλλων την ανάγκη να ξαναφουντώσει το κύμα αλληλεγγύης στους απεργούς χαλυβουργούς. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στην ανάγκη να αξιοποιηθεί το πρόσφατο κάλεσμα που απηύθυνε το ΠΑΜΕ για να οργανωθεί ανυποχώρητος αγώνας ενάντια στην εξαθλίωση των εργαζομένων με συγκεκριμένα αιτήματα που προβάλλουν την κατάργηση νόμων που αφαιρούν δικαιώματα από τους εργαζόμενους και θωρακίζουν την εργοδοτική επιθετικότητα - να μπει το θέμα παντού, να μαζευτούν υπογραφές στήριξης από ςωματεία, να ζητηθεί από κάθε ΔΣ σωματείου να πάρει θέση. Πριν ξεκινήσουν οι ομιλίες βραβεύτηκαν οι ομάδες που κατέκτησαν τις τέσσερις πρώτες θέσεις στο Εργατικό Τουρνουά Ποδοσφαίρου που οργάνωσε το ΠΑΜΕ και το οποίο είχε τη μεγαλύτερη συμμετοχή από κάθε άλλη χρονιά. Πρώτη βγήκε η ομάδα των Λογιστών, δεύτερη της επιχείρησης «Ματσούκη», τρίτη των Λιθογράφων και τέταρτη των εργαζομένων στο Χρηματοπιστωτικό Σύστημα.
Στην απελπιστική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι μικροί και φτωχοί αγρότες λέγοντας ότι «το μόνο που υπάρχει είναι χρέη και αφραγκία» αναφέρθηκε ο Γ. Γκικόπουλος, στέλεχος της ΠΑΣΥ. Το 2000 υπήρχαν πάνω από 850 χιλιάδες αγρότες και το 2011 είχαν πέσει κάτω από τους 500 χιλιάδες. Τα στοιχεία της Γιούροστατ δείχνουν μείωση του αγροτικού εισοδήματος κατά 5% στην Ελλάδα, ενώ στις άλλες χώρες της ΕΕ υπήρχε αύξηση κατά 7%. Πέρυσι πάνω από 220 χιλιάδες αγρότες δεν μπόρεσαν να θεωρήσουν τα βιβλιάριά τους και φέτος αναμένεται να μείνουν ακόμα περισσότεροι χωρίς ασφάλεια, φάρμακα, παροχές υγείας. Καταλήγοντας τόνισε την αναγκαιότητα των κοινών αγώνων με τους αυταπασχολούμενους και τους εργαζόμενους σημειώνοντας ότι όπου αυτό οργανώθηκε σωστά στο παρελθόν είχε αποτελέσματα.
Ο Παν. Γεώργος, από τη Γραμματεία της ΠΑΣΕΒΕ, αναφέρθηκε στην προσπάθεια οργάνωσης του αγώνα που έγινε στο Μενίδι και στους γειτονικούς δήμους. Σημείωσε ο Σύλλογος ΕΒΕ στο Μενίδι κάλεσε σε γενική συνέλευση, καθώς πολλοί αυταπασχολούμενοι ήταν ανασφάλιστοι, αδυνατούσαν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους στα ταμεία, τη ΔΕΗ και αλλού. Επίσης, κάλεσε τους πέντε εμπορικούς συλλόγους των γύρω δήμων βάζοντας το ζήτημα της οργάνωσης της πάλης για να διεκδικήσουν τη θεώρηση των βιβλιαρίων και για την παροχή ασφαλιστικής ενημερότητας. Η δράση αυτή είχε ως αποτέλεσμα την απόσπαση υποσχέσεων από τους αρμόδιους φορείς για την εξέταση των ζητημάτων αλλά, όπως σημείωσε, θα είχε καλύτερα αποτελέσματα αν συσπείρωνε περισσότερο κόσμο.
Η Μυρσίνη Στεφανίδου, εκ μέρους της ΟΓΕ, τόνισε ότι το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα πρέπει να κάνει πλατύ άνοιγμα στις γυναίκες, να παίξει μεγάλο ρόλο στη γειτονιά. Οι γυναίκες να γνωρίσουν το σύλλογο και μαζί με τις λαϊκές επιτροπές να παλέψουν για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Τέλος επισήμανε ότι οι τρεις άξονες δράσης στους οποίους θα επικεντρωθεί η ΟΓΕ το επόμενο διάστημα είναι τα προβλήματα που αφορούν στους ανέργους, στην υγεία και στους παιδικούς σταθμούς.
Ο Θοδωρής Κωτσαντής, από το ΜΑΣ, επισήμανε ότι μέχρι πρόσφατα οι φοιτητές, που οι γονείς τους ήταν εργαζόμενοι ή άνεργοι, είχαν φοιτητική ασφάλιση. Είχαν, δηλαδή, το δικαίωμα της δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, τα έξοδα της οποίας κάλυπταν οι σχολές. Σήμερα αυτή έχει καταργηθεί και είναι χαρακτηριστικό ότι σε κάποιους φοιτητές που δεν είχαν καταβάλλει νοσήλια γιατί νόμιζαν πως είχαν ακόμα αυτό το δικαίωμα, σήμερα τους τα ζητάνε. Ακόμα τόνισε πως το χτύπημα των μισθών και η φοροληστεία των οικογενειών οδηγούν πολλούς φοιτητές σε εγκατάλειψη των σπουδών ή να αναγκάζονται να δουλεύουν, γεγονός που φέρνει σε δεύτερη μοίρα τις σπουδές.

Πώς θα δουλέψουμε


Αναφερόμενος στη δράση που πρέπει να αναπτυχθεί ο Χρ. Κατσώτης επισήμανε:
Κάθε κλάδος έχει και τα ιδιαίτερα προβλήματά του και πρέπει να τα παλεύει.
Πρέπει όμως σήμερα να συμφωνήσουμε ότι τα ζητήματα της φορολογίας και της υγείας θα μπουν κατά προτεραιότητα παντού, να γίνουν υπόθεση μαζικής πάλης από κάθε κρίκο του μαζικού κινήματος.
Τα διοικητικά συμβούλια των φορέων που συμμετέχουν στη σημερινή σύσκεψη να συζητήσουν το ζήτημα, να προετοιμαστούν για τέτοιο αγώνα. Να αξιοποιήσουν την πείρα που έχουν, να αναπτύξουν πρωτοβουλία. Μέσα στον Ιούλη πρέπει να μετρήσουμε πρόοδο.
Χρειάζεται να εξοπλιστούν κατάλληλα αυτοί που θα πρωτοστατήσουν στη διαφώτιση. Μπορούμε για τη δουλειά αυτή να αξιοποιήσουμε λογιστές, φοροτεχνικούς, γιατρούς, νοσηλευτές κλπ.
Πρέπει να φτάσουμε στο σημείο να ξέρει το κάθε σωματείο, σύλλογος, φορέας, τι αντιμετωπίζουν τα μέλη τους, συνολικότερα οι εργαζόμενοι του χώρου τους.
Να περάσει το σύνθημα: Κανένας μόνος του. Οργάνωση και αλληλεγγύη.
Σε συνέχεια πρέπει να προβληματιστούμε για τις μορφές δράσης και πάλης.
Για τη φορολογία, για παράδειγμα, το πρόβλημα που θα συναντήσουμε είναι ότι δεκάδες χιλιάδες δε θα μπορούν να πληρώσουν και πιθανό να υποστούν συνέπειες. Θα βρεθούν σε απόγνωση χιλιάδες άνθρωποι, οικογένειες.
Πώς θα βρούμε και θα παλέψουμε με αυτόν τον κόσμο;
Ο στόχος μας πρέπει να είναι να διαμορφωθεί κίνημα μαζικής αντίστασης που μπορεί να φτάσει ως τη μαζική άρνηση πληρωμών.
Να οργανώσουμε μαζικό κίνημα πίεσης με βάση τα αιτήματα.
Είναι άλλο πράγμα να πάει σε μια Εφορία, υπουργείο, υπηρεσία κλπ. μια αντιπροσωπεία του Σωματείου κι άλλο πράγμα να πάει το ΔΣ με αντιπροσωπεία ενός εργοστασίου, μιας επιχείρησης, με υπόμνημα όλων των εργαζομένων.
Πάμε λοιπόν για μαζικές μορφές πίεσης κατά κλάδο, κατά εργοστάσιο, επιχείρηση, γειτονιά με όλες τις δυνατές μορφές.
Μέσα από τέτοιες διαδικασίες θα δημιουργηθούν προϋποθέσεις συντονισμού και ανώτερες μορφές μαζικής πάλης. Κάθε κλάδος να πάρει την ευθύνη του.
Να αξιοποιήσουμε την πείρα με το χαράτσι της ΔΕΗ. Τους δυσκολέψαμε αρκετά.

Στόχοι πάλης για το Φορολογικό


Σε κίνημα αντίστασης που μπορεί να φτάσει σε μαζική άρνηση πληρωμών, καλούν με κοινή ανακοίνωσή τους ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ και ΟΓΕ στην οποία προβάλλουν το πλαίσιο πάλης για τη φορολογία:
  • Αύξηση του αφορολόγητου ορίου για το ζευγάρι 40.000 ευρώ το χρόνο και 5.000 για κάθε παιδί για όλους τους μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες.
  • Αναδρομική κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης και του τέλους επιτηδεύματος στο εισόδημα μέχρι 40.000 για το ζευγάρι και 5.000 για κάθε παιδί, καθώς και του ΕΕΤΗΔΕ για την κύρια και την πρώτη εξοχική κατοικία.
  • Αναγνώριση των λογιστικών βιβλίων ως μοναδική πηγή προσδιορισμού εισοδήματος των επαγγελματοβιοτεχνών. Κατάργηση περαίωσης και κάθε είδους αντικειμενικών κριτηρίων. Αύξηση του ορίου προσωποκράτησης για χρέη στο Δημόσιο και ειδικά για τους αυτοαπασχολούμενους που έχουν κλείσει την επιχείρησή τους και δεν έχουν άλλα εισοδήματα. Πάγωμα των χρεών χωρίς προσαυξήσεις.
  • Κατάργηση των έμμεσων φόρων, ΦΠΑ και ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης και αγροτικής κίνησης στα αγροτικά εφόδια, στα είδη διατροφής, εκπαίδευσης, Υγείας και στα οικιακά τιμολόγια ενέργειας, ύδρευσης και τηλεπικοινωνίας.
  • Κατάργηση των φόρων και τελών για Δήμο και ΕΡΤ.
  • Απαγόρευση διά νόμου κάθε πλειστηριασμού κύριας και δευτερεύουσας κατοικίας και αγροτικής εκμετάλλευσης με σημερινά αντικειμενικά κριτήρια αξίας 300.000 ευρώ και μέχρι 150 τμ για τη λαϊκή τετραμελή οικογένεια.
  • Να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο με συντελεστή 45% σε διανεμόμενα και αδιανέμητα κέρδη.
  • Να καταργηθούν τα αφορολόγητα αποθεματικά και οι «αναπτυξιακές» φοροελαφρύνσεις για το μεγάλο κεφάλαιο. Να καταργηθεί το ειδικό φορολογικό καθεστώς για τους εφοπλιστές.

Η σύσκεψη για την οργάνωση της λαϊκής παρέμβασης

Αποσπάσματα από την εισήγηση
Κατάμεστη ήταν η αίθουσα της σύσκεψης
Χωρίς να παραγνωρίζουμε κανένα από τα οξυμένα προβλήματα προκρίνουμε στη σημερινή συζήτηση ορισμένα από τα πιο επείγοντα και επίκαιρα, ενιαία, κοινά προβλήματα.
Οπως η φοροκαταιγίδα και τα χαράτσια, που οδηγούν σε απόγνωση και αδιέξοδο πολύ κόσμο, η εξασφάλιση των φαρμάκων και της φροντίδας για την υγεία, πρόβλημα ζωής και θανάτου για όλο και περισσότερο κόσμο.
Νομίζουμε ότι έχουμε όλοι συνείδηση μέσα σε ποιες συνθήκες καλούμαστε να οργανώσουμε τη δράση μας. Επιγραμματικά υπογραμμίζουμε:
α) Η οικονομική καπιταλιστική κρίση συνεχίζεται και βαθαίνει και στην Ελλάδα και στην ΕΕ. Ζούμε όλη αυτή την κατάσταση σε κάθε κλάδο, με μεγάλη μείωση παραγωγής και εμπορίου, με μεγάλες, καταστροφικές συνέπειες. Κλείσιμο επιχειρήσεων, ιδιαίτερα μικρομάγαζων, απολύσεις, ανεργία, με περιορισμούς εσόδων στα κρατικά ταμεία και ασφαλιστικούς οργανισμούς, με μεγάλη μείωση μισθών, συντάξεων, αύξηση της εκμετάλλευσης, κ.ά.
Η πτώση ή η μείωση κερδών για το κεφάλαιο κάνει την επίθεση του κεφαλαίου πιο αδίστακτη, πιο ανελέητη σε βάρος της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων, της φτωχής αγροτιάς, σε βάρος όλων των εργαζομένων. Ιδιαίτερα πλήγματα δέχονται οι νέες ηλικίες και οι γυναίκες (...)
Τα μνημόνια είναι η ενιαία ταξική πολιτική της ΕΕ για διέξοδο από την κρίση προς όφελος των μονοπωλίων. Επεξεργασμένη από χρόνια και η οποία προσαρμόζεται διαρκώς. Αν αυτά δε συνειδητοποιηθούν, οι εργαζόμενοι θα παγιδεύονται σε απατηλές ιδέες και πολιτικές και σε αυταπάτες, ότι μπορεί από τα πάνω και με μια καλύτερη διαχείριση να διορθωθούν τα πράγματα και να αλλάξει η αντεργατική πολιτική.
β) Ο περίφημος «νέος αέρας» που φυσάει στην ΕΕ και παγίδευσε αρκετό κόσμο προεκλογικά, είναι αέρας αγριότητας και νέας επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων, των λαών. Ερχεται νέα καταιγίδα μέτρων. Αυτά αποφάσισαν στην πρόσφατη Σύνοδο της ΕΕ.
γ) Μέσα σε αυτές τις συνθήκες έχουμε και το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα, που είναι συνολικά αρνητικό για τα λαϊκά συμφέροντα.
Η νέα κυβέρνηση και η νέα διάταξη των πολιτικών δυνάμεων αντανακλά τη θέληση και το σχεδιασμό της αστικής τάξης και των διεθνών συμμάχων της για ανάσχεση και τσάκισμα του ταξικού εργατικού κινήματος, γενικότερα του λαϊκού κινήματος. Θέλουν με κάθε μέσο να γονατίσουν το λαό, να τον υποτάξουν στο δικό τους μονόδρομο και να χτυπήσουν κυρίως την προοπτική ότι υπάρχει άλλος δρόμος, άλλη εναλλακτική λύση.
Στους σχεδιασμούς αυτούς δε σηκώνει καμία υποτίμηση, καμία εφησύχαση (...)
δ) Ο σχηματισμός νέας κυβέρνησης δε σημαίνει και πολιτική σταθερότητα. Οι δυσκολίες του συστήματος στη διαχείριση της κρίσης και στον έλεγχο των λαϊκών αντιδράσεων παραμένουν. Θα επιχειρήσουν και με το μαστίγιο και με το καρότο να εμποδίσουν το κίνημα, να τσακίσουν αγωνιστικές κινητοποιήσεις και να το ενσωματώνουν στην ταξική συνεργασία, στην υποταγή στο μονόδρομο της ΕΕ και της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες θα κινηθούμε και πρέπει γρήγορα να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας και να ετοιμαστούμε για πιο σύνθετους και σκληρούς ταξικούς αγώνες (...)
Το ΠΑΜΕ, από την ίδρυσή του, τα ταξικά συνδικάτα που συσπειρώνονται σ' αυτό, οι άλλες αντιμονοπωλιακές συσπειρώσεις, οι αγωνιστές και αγωνίστριες που συσπειρώνονται στις γραμμές τους έχουν σημαντική διαδρομή με σκληρούς αγώνες που αναπτύχθηκαν με τη συγκεκριμένη γραμμή και στόχους πάλης που ανταποκρίνονται στις ανάγκες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, αποτελούν το στήριγμα και τη βάση της προετοιμασίας μιας νέας αντεπίθεσης.
Οι αγώνες αυτοί καθυστέρησαν, δυσκόλεψαν την υλοποίηση αντιλαϊκών νόμων, έχουν φέρει αποτελέσματα (...)
Με την ίδια γραμμή πάλης, με όρους ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, συνεχίζουμε τη δράση μας για κάθε μεγάλο και μικρό πρόβλημα, για αντιστοίχηση του κινήματος με τις απαιτήσεις της ιδεολογικής και πολιτικής πάλης ώστε να μην εγκλωβίζονται οι εργαζόμενοι στην αστική και μικροαστική πολιτική, σε ψεύτικες ελπίδες και αυταπάτες εύκολων λύσεων (...)
Τώρα χρειάζεται να περάσει η λειτουργία των Σωματείων και κάθε άλλης μορφής οργάνωσης σε άλλο επίπεδο, με καλά επεξεργασμένο σχέδιο, καλύτερη οργάνωση δουλειάς σε κάθε χώρο, σε κάθε κλάδο, αξιοποίηση όλο και περισσότερων δυνάμεων και επιμονή στις συλλογικές διαδικασίες. Να πολεμήσουμε πιο αποφασιστικά την επιχειρούμενη ενσωμάτωση, τη λογική του μικρότερου κακού, την καλλιέργεια του μονόδρομου της ΕΕ και να οργανώσουμε πιο καλά το μέτωπο με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, για να απαλλαγεί το συνδικαλιστικό κίνημα από αυτή τη γάγγραινα.
Να ξεπεράσουμε τις όποιες αναστολές, αναμονές και κάθε ανοχή της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στη νέα συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Η κυβέρνηση αυτή θα υλοποιήσει όλα τα αντεργατικά μέτρα που πάρθηκαν μέχρι τώρα και θα συνεχίσει την αντιλαϊκή πολιτική (...)
Στον αφοπλισμό του εργατικού κινήματος που επιχειρεί η αστική τάξη έχει ως σύμμαχό της τον ΣΥΡΙΖΑ, με την αυταπάτη που καλλιεργεί ότι μπορεί να αλλάξει η ΕΕ ή ότι μπορεί να ξεπεραστεί η κρίση, χωρίς να θιχτούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Καραδοκεί να γίνει κυβέρνηση και θα κάνει ό,τι μπορεί για να εγκλωβίζει το λαϊκό κίνημα σε αναμονή και προσδοκίες.
Τα κόμματα της συγκυβέρνησης έχουν κοινό στόχο να ξεπεράσουν την κρίση σε βάρος του λαού, με πιο φτηνή την εργατική δύναμη, με κατάργηση κάθε δικαιώματος που έχει απομείνει, με σημαντική μείωση κάθε κοινωνικής δαπάνης για Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, για τη δημιουργία εκείνου του περιβάλλοντος που απαιτεί το κεφάλαιο για την κερδοφορία του, με το ξεκαθάρισμα της αγοράς από χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ.
Ο δρόμος της ανασύνταξης και της αντεπίθεσης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, ο δρόμος της σύγκρουσης και της ρήξης με το κεφάλαιο, την ΕΕ και τις πολιτικές δυνάμεις που τη στηρίζουν, είναι μονόδρομος. Γιατί από την άλλη υπάρχει η ενσωμάτωση, η πορεία της εξαθλίωσης των εργατικών - λαϊκών οικογενειών (...)
Η μείωση των απαιτήσεων των λαϊκών στρωμάτων στο ελάχιστο, η υποχώρηση των αξιώσεων να ζήσουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους καλύτερα, είναι δρόμος που οδηγεί σε όλο και πιο βαριές θυσίες για το κεφάλαιο και τα κέρδη του. Είναι αδιέξοδος.
Η κρίση και ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης αποκλείουν κάθε ελπίδα και δυνατότητα για βελτίωση της θέσης των εργαζομένων χωρίς αγώνα, χωρίς ισχυρό κίνημα, χωρίς ρήξεις και ανατροπές.
Αποτελεί επομένως πρωταρχικό ζήτημα και ενιαίο καθήκον για όλους μας η σκληρή δουλειά για την ανασύνταξη του κινήματος και την οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας κατά κλάδο, κατά γειτονιά, κατά χωριό.
Χωρίς τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων, των γυναικών, των νέων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων δεν μπορεί να προχωρήσει όπως απαιτείται σήμερα η ανασύνταξη του κινήματος, η οργάνωση στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους και στις εργατικές - λαϊκές συνοικίες. Κρίσιμο ζήτημα είναι πώς οργανώνεται η πάλη των ανέργων.
Δεν μπορεί να μαζικοποιηθούν αλλιώς τα Συνδικάτα και να ανατραπεί ο αρνητικός συσχετισμός στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να αποδυναμωθούν οι εργοδοτικές και συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, που στηρίζουν και προωθούν την αντιλαϊκή πολιτική και ετοιμάζονται για νέες συμμαχίες σε βάρος του ΠΑΜΕ και του ταξικού προσανατολισμού του κινήματος. Είναι προϋπόθεση η συμβολή όλων προκειμένου να οικοδομείται στη βάση η λαϊκή συμμαχία των εργαζομένων, των φτωχών αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις και στην ύπαιθρο, των νέων, προκειμένου να βαθαίνουν οι ρίζες και τα θεμέλιά της, να μεγαλώνει το μπόι της και να αποτελεί αντίπαλο δέος στους κεφαλαιοκράτες και τα κόμματά τους (...)
Οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, η φτωχή αγροτιά, με την ενεργή συμμετοχή των γυναικών και των νέων, χρειάζεται να πάρουν στα χέρια τους τη ζωή τους. Εμείς πρέπει όμως να μπούμε μπροστά και να δείξουμε αυτό το δρόμο. Μέσα από το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, την ΟΓΕ, το ΜΑΣ, τα ταξικά συνδικάτα, τις λαϊκές επιτροπές παίρνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί ώστε να οργανωθεί η αντεπίθεση του λαού και μεις να γίνουμε πιο ικανοί να δουλεύουμε, να οργανώνουμε και να καθοδηγούμε πλατιές μάζες και όχι έναν περιορισμένο κύκλο ανθρώπων.
Η συμμετοχή στο κίνημα είναι ανάγκη να αντιστοιχηθεί με την επίθεση που δεχόμαστε στη ζωή και στα δικαιώματά μας (...) Χρειαζόμαστε συνδικάτα, λαϊκές επιτροπές της κοινωνικής συμμαχίας και κίνημα χρειαζόμαστε ικανά όχι μόνο να οργανώνουν την προστασία της ζωής του λαού, αλλά και ικανά να οργανώσουν έναν ανειρήνευτο αγώνα με τα μονοπώλια και το κράτος τους.
Σήμερα είναι αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε να οργανωθεί το εργατικό, το λαϊκό κίνημα για να αντιμετωπίσει μια σειρά από επείγοντα προβλήματα: Την προστασία των ανέργων και των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, την ανακούφιση από τη φοροληστεία, τη χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ και των ασφαλιστικών ταμείων, τη λειτουργία των νοσοκομείων και των παιδικών σταθμών (...)
Ξεκινάμε σήμερα με μια πιο σχεδιασμένη προσπάθεια οργάνωσης της μαζικής πάλης στα παρακάτω φλέγοντα ζητήματα.

«Ο Νόμος δυτικώς του Ρίο Πέκος»...


Από τον Στάθη
                          

Το Στόκτον χρεωκόπησε.
Τι είναι το Στόκτον; Μια πόλη στην Καλιφόρνια. Μια από τις πολιτείες των ΗΠΑ που διάγει υπό κατάρρευσιν και η ίδια! (Οπως άλλωστε υπό λανθάνουσα κατάρρευση διάγει το σύνολο των ΗΠΑ)...
Ομως το Στόκτον χρεωκοπεί -ούτε οι δικοί του πόροι, ούτε οι πόροι της Πολιτείας, ούτε οι πόροι της Ομοσπονδίας μπορούν να σώσουντο Στόκτον- το Στόκτον χρεωκοπεί.
«Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές του καιαπανωτά πακέτα λιτότητας που συνοδεύτηκαν από εκατοντάδες απολύσεις», γράφει στον «Ελεύθερο Τύπο» ο συνάδελφος κ. Κώστας Πλιάκος, «το Στόκτον των 300.000 κατοίκων ετοιμάζεται να υποβάλει αίτηση για υπαγωγή στο άρθρο 9 για προστασία από τους πιστωτές του».
Ελπίζοντας ότι έτσι θα μπορέσει να συνεχίσει να πληρώνει τουλάχιστον για τις βασικές υπηρεσίες του Δήμου όπως η αστυνομία και η πυροσβεστική – ή
μάλλον για ό,τι έχει απομείνει από αστυνομικούς και πυροσβέστες.
Διότι το Στόκτον βρίσκεται από καιρό σε καθεστώς λιτότηταςλόγω ελλείμματος -τι άλλο;- με αποτέλεσμα τις (συνήθεις) δραστικές περικοπές και την απόλυση κατά συνέπειαν του 40% των δημοτικών υπαλλήλων, του 30% των πυροσβεστών και του ενός τετάρτου των αστυνομικών.
Αποτέλεσμα του ως άνω αποτελέσματος ήταν η επιστροφή του Στόκτον στην εποχή της Αγριας Δύσης, κοινώς του Φαρ Ουέστ, όπου νόμος ήταν ο νόμος του ισχυρότερου - περίπου κάτι σαν τοννεοφιλελευθερισμό σήμερα.
Αυτήν τη στιγμή η ανεργία και η εγκληματικότητα είναι στα υψηλότερα επίπεδα των ΗΠΑ, πέρσι «έγιναν 58 ανθρωποκτονίες, ενώ μέχρι στιγμής, φέτος, έχουν γίνει 31, με 195 σπίτια να έχουν βγει στον πλειστηριασμό».
Παρά ταύτα η πολιτική της λιτότητας συνεχίζεται με μειώσεις μισθών και περικοπές στις δαπάνες για την κοινωνική ασφάλιση - ένα μίνι Μνημόνιο δηλαδή σε τοπικό επίπεδο,

καθώς και με την απελευθέρωση των επαγγελμάτων του ληστή, του τοκογλύφου, του ενεχυροδανειστή και του νεκροθάφτη.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτός ο Νόμος Δυτικά του Ρίο Πέκοςεφαρμόζεται και Ανατολικά, αρκετές πόλεις και Πολιτείες στις ΗΠΑ πάνε επίσης για χρεωκοπία, αρκετά κράτη στην Ευρώπη πάνε για χρεωκοπία - πλην όμως όχι απαραιτήτως όσα χρωστάνε τα περισσότερα εν σχέσει μετο ΑΕΠ τους όπως η Γερμανία!

Το έχουμε ξαναπεί και το ξαναπούμε: το χρέος είναι όπλο! Και οι μεν πιστολάδες στη Δύση το χρησιμοποιούν ως εξάσφαιρο περίστροφοκαι Ρέμινκτον καραμπίνα, οι δε τοκογλύφοι στην Ευρώπη ωςπαντσερντιβιζιόν κι «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα».
Ο Νόμος δυτικώς του Ρίο Πέκος και ανατολικώς της Πρωσίας είναι ο ίδιος. Είναι το δίκαιο (κι όχι το δίκιο) των Τόκων, είναι ο νόμος τουισχυρότερου που προβλέπει και συνεπάγεται πίσσα και πούπουλα για τους λαούς, χρυσάφι και ισχύ για τους Δυνατούς.
Και στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ οι ελλειμματικοί προϋπολογισμοίθα συνεχίσουν να είναι ελλειμματικοί και μετά τη λιτότητα και μετά τα μνημόνια.
Ο κ. Μόντι μετά την προχθεσινή του «νίκη» στη Σύνοδο Κορυφής, θα πρέπει να απολύσει 100.000 δημοσίους υπαλλήλους και να πάρειεκατό ακόμα ανάλογα μέτρα. Στην Ισπανία επίσης μετά την προχθεσινή «νίκη» της στην ίδια Σύνοδο, οι εξώσεις συνεχίζονται και έχει αρχίσει τοαίμα να χύνεται στους δρόμους.
Οπως στο Στόκτον! Ο νόμος δυτικά του Ρίο Πέκος. Ή στην Αθήνα - «Η Ελλάδα έχει δεχθεί επίθεση», όπως δήλωσε στα «Επίκαιρα» ο Μαξ Κάιζερ, οικονομικός αναλυτής και ακτιβιστής. Το ίδιο έχουν διαπιστώσει πλήθος επιφανών οικονομολόγων παγκοσμίως. Και το διακηρύσσουν, «η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο και τον χάνει».
Η Ελλάδα χάνει τον πόλεμο, αλλά δεν τον χάνουν όλοι οι Ελληνες. Η Διαπλοκή και οι σμπίροι της τον κερδίζουν.
Αυτοί, που υπηρετώντας τη Διαπλοκή βύθισαν τη χώρα στηΔιαφθορά και ύστερα την οδήγησαν στη Σκλαβιά δεν χάνουν κανέναν πόλεμο, όπως δεν έχαναν κανένα πόλεμο στην Κατοχή οι μαυραγορίτεςκαι οι συνεργάτες των Κατακτητών – ώσπου ένα                              
                                                              
γλυκό βραδάκι ιδρύθηκε το ΕΑΜ.

Πηγή: enikos.gr

Αυτή τη φορά κανείς δεν μπορεί να πεί πως δεν γνώριζε…


Ζούμε σε μια εποχή που το αυτονόητο δεν είναι αυτονόητο;
Που το προφανές απαιτεί απόδειξη επί αποδείξεων;
Που το ναι δεν είναι ναι και το όχι δεν είναι όχι;
Που η βλακεία προσφέρεται σαν το πιο ατράνταχτο επιχείρημα;
Που όσο πιο ηλίθιο είναι το επιχείρημα τόσο πιο πολλοί το υιοθετούν;
Ζούμε σε μια εποχή που ο φόβος κυριαρχεί πάνω απ’ την πόλη*
Που οι άνθρωποι  συμπεριφέρονται προτάσσοντας τα αγελαία τους ένστικτα;
Υποτακτικοί στον αρχηγό,  βίαιοι με τον αδύναμο, φοβικοί με το διαφορετικό,
εχθρικοί με τον ξένο, απάνθρωποι με το φτωχό;
Σ’ άλλους καιρούς αυτό το είπαν φασισμό, ναζισμό, ολοκληρωτισμό.
Τον πρώτο καιρό όταν τον είδαν να περπατάει στους δρόμους έρποντας, γελούσαν μαζί του……
Όταν άρχισε να κάνει βήματα σταθερά προσπάθησαν να τον εμποδίσουν.
Τα εργαλεία που χρησιμοποίησαν για να τον αντιμετωπίσουν αποδείχτηκαν ανεπαρκή.
Οι πολλοί κατάλαβαν ότι ανδρώθηκε, όταν πάνω απ’ τα κεφάλια τους άρχισαν να σφυρίζουν
οι μπόμπες της καταστροφής. Ήταν στα 1936, Γκερνίκα ΙΣΠΑΝΊΑ.
Τότε ήταν πολύ αργά  το έγκλημα είχε συντελεστεί , τα επόμενα χρόνια ο κόσμος θρήνησε εκατομμύρια νεκρούς.
( 1936-1945) Καταγράφηκε στο κορμί της ανθρωπότητας, ως η δεκαετία του τρόμου.
Σήμερα στα 2012 ζούμε σε μια εποχή που ο φασισμός έχει αρχίσει να σηκώνει κεφάλι .
ΚΑΙ στην Ελλάδα απόχτησε κοινοβουλευτική  δύναμη.
Ας  πάψουμε να κοιτάμε απ’ τις γωνίες αμήχανα.
Τα φασιστικά ιδεολογήματα:»περί ασφάλειας, νόμου και τάξης», «για τους περιούσιους λαούς,  και τα ανώτερα έθνη», » για την ανάγκη επέκτασης της χώρας – εμπρός να πάρουμε την πόλη»-,για την πατριαρχική οικογένεια και κατά ακολουθία για τον πατριάρχη αρχηγό του έθνους, -ένα δικτάτορα χρειαζόμαστε- » «για τον μετανάστη αλλόθρησκο, εγκληματία,  εχθρό, που μας παίρνει τη δουλειά και μολύνει τη χώρα», » για τη σωτηρία της φυλής, του έθνους, της πατρίδας, της οικογένειας, της θρησκείας, της ιδιοκτησίας «, πατάνε και αναπαράγονται  στο ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε μάθει να βλέπουμε το δέντρο κι όχι το δασός,  να βλέπουμε  τ’ αποτελέσματα χωρίς να μας αφορούν οι γενεσιουργές αιτίες .(όλοι αυτοί που φώναζαν στις συγκεντρώσεις του περσινού καλοκαιριού να καεί να καεί το μπουρδέλο η βουλή, βρίζοντας και προπηλακίζοντας τους βολευτές, κρατώντας ελληνικές σημαίες, ούτε για μια στιγμή δεν τα έβαλαν με τους πραγματικούς υπεύθυνους που είναι τα ντόπια  και ξένα αφεντικά και τούτο είχε σαν αποτέλεσμα παρά τις τεράστιες συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις να πηγαίνουν την άλλη μέρα στην δουλειά και να υπογράφουν κατ’ εντολή των εργοδοτών την απόλυση τους , την μείωση του μεροκάματου, την ατομική σύμβαση  να αποδέχονται την δικτατορία του αφεντικού.)
Τα φασιστικά ιδεολογήματα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος,  στα καταπιεσμένα ανθρώπινα ένστικτα , στις ανασφάλειες των μικροαστών μικροϊδιοκτητών που καταστρέφονται, στην ανάγκη των εργαζόμενων να κρατήσουν την δουλειά τους πάση θυσία, στην ανάγκη των εξαθλιωμένων εργατών να βρουν εύκολα   εξιλαστήρια θύματα για την κατάντια τους,   στα φοβικά σύνδρομα  που μετατρέπονται σε μίσος κατά του διπλανού μας, στους εθνικούς αλυτρωτισμούς και μεγαλοϊδεατισμούς στην προγονολατρεία και προγονοπληξία.
Το φασισμό τον γεννάει ο καπιταλισμός , είναι το πιο αντιδραστικό παιδί του
.
Ο φασισμός είναι ο εχθρός κάθε προοδευτικής κοινωνικής εξέλιξης.
Οι  αντιθέσεις που γεννάει το καπιταλιστικό σύστημα, χρησιμοποιούνται από τους φασίστες για να στρατολογήσουν οπαδούς ψηφοφόρους, εκτελεστικά όργανα.
Ο φασισμός είναι η τελευταία άμυνα απέναντι στο εργατικό κίνημα , είναι η αντιδραστική ασπίδα, στην πάλη που κάνει η εργατική τάξη για την χειραφέτηση της, για την απελευθέρωση της, για την απαλλαγή της απ’ τις πατροπαράδοτες προλήψεις, προκαταλήψεις  και δεισιδαιμονίες.
Η απραξία , η αδιαφορία ,το βόλεμα μας, η υπόκλιση  στο μικρό εγώ μας  και στο μικρό έχειν μας, είναι σίγουρο ότι θ’ αποβούν μοιραία ,εφαλτήρια για το φασισμό και την μετατροπή  του σε μαζικό κίνημα( να θυμηθούμε την Γερμανία του 1930-33 και το ναζισμό)
Ο κίνδυνος να ξαναζήσουμε  για δεύτερη φορά όχι σαν κωμωδία, αλλά σαν δράμα την επανάληψη της ιστορίας είναι μεγάλος.
Ας προσπαθήσουμε να βρούμε καινούργια εργαλεία για τι είναι εμφανές τα παλιά δεν απέδωσαν.
Η εν δυνάμει επαναστατική εργατική τάξη ,μπορεί να μετεξελιχτεί σε οπαδό του φασισμού, γιατί ζει, εργάζεται, διαμορφώνει κοινωνικές σχέσεις ,μέσα στον αντιφατικό κόσμο του καπιταλισμού, και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι πάντα και για πάντα  υιοθετεί , θέσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντά της. Είναι ψευδαίσθηση ότι ,η φτώχια , η ανεργία, η εξαθλίωση, η καταπίεση, η εκμετάλλευση, οδηγούν σε  ευθεία εξίσωση με την αγωνιστικότητα, την αντισυστημική δράση, με την επανάσταση για το γκρέμισμα του καπιταλισμού.
Γι’ αυτό λοιπόν:
Απαιτούνται μεγάλες προσπάθειες και πολύμορφες δράσεις για την ενότητα των εργαζομένων και το κέρδισμα τους με την ιδεολογία της αρχές και της αξίες του κομμουνισμού- του κομμουνισμού ως πολιτική πραχτική και δράση στην καθημερινή ζωή για μια άλλη λειτουργία και οργάνωση της κοινωνίας-.
Απαιτούνται πράξεις  καθημερινές που θα απαντάμε με τη συλλογικότητα – στον ατομισμό, με την ενότητα – στο κοινωνικό κατακερματισμό, με την αγωνιστικότητα – στην κοινωνική αφασία, με την συμμετοχή στα κοινά – στην ανάθεση σε «σωτήρες» και αρχηγούς τη λύση των προβλημάτων μας.
Απαιτούνται πράξεις αλληλεγγύης που θα φτάνουν μέχρι και το πιάτο φαί . ΟΙ άστεγοι, οι άνεργοι, οι φτωχοί, οι άρρωστοι,  οι καταδιωκόμενοι μετανάστες, έχουμε χρέος να αλληλουποστηριχτούμε να μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας να μπορούμε να ζήσουμε.
Απαιτείται τώρα να δημιουργήσουμε ευρύτατο δίκτυο αλληλεγγύης, αυτενέργειας, αυτοπροστασίας,  αυτοάμυνας .
Απαιτείται ιδεολογικός και  πραχτικός αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό και τους καπιταλιστές και όλους τους πεμπτοφαλαγγίτες, τις παρακρατικές και παραστρατιωτικές εγκληματικές οργανώσεις, που μισθώνονται από τ’ αφεντικά , αλλά και απ’ τις πρεσβείες ξένων κρατών, για να γίνει καθαρό ποιος είναι ο φίλος και ποιος ο εχθρός, ποιος είναι με την πρόοδο και ποιος με το σκοταδισμό, για να μην ψαρεύουν οι φασίστες στα θολά νερά εμφανιζόμενοι σαν αντισυστιμηκή, ενώ στην ουσία είναι πράκτορες των αφεντικών.**
Απαιτείται ν’ αποκαλύψουμε σ’ όλο το βάθος τ’ αδιέξοδα, τον ανορθολογισμό τουκαπιταλιστικού συστήματος, να δείξουμε τις καταστροφικές του συνέπειες για την φύση και τον άνθρωπο, να  καταλάβουμε την βαθύτερη ουσία των αντιθέσεων που γεννάει και κατ’ ακολουθία να εξηγήσουμε την άλογη ,αντιφατική  συμπεριφορά των ανθρώπων***, για να μπορέσουμε να αντιπαλέψουμε τον φασισμό, τον μυστικισμό, την αντίδραση τον ολοκληρωτισμό όποιας μορφής και απόχρωσης.
Να διατυπώσουμε μ’ εύγλωττο τρόπο την πρόταση για ένα άλλο τρόπο ζωής, – κομμουνιστικό-για ένα άλλο κοινωνικό σύστημα, που δεν θα χωρίζει τους ανθρώπους σε πλούσιους και φτωχούς, σε ικανούς και ανίκανους, που αντιλαμβάνεται την ιδιαιτερότητες του καθενός, που θα θεωρεί ότι ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος, που δεν θα υποδαυλίζει τους εθνικούς και φυλετικούς ανταγωνισμούς, που δεν θα χρειάζεται  πολέμους  για να διαιωνίζει την κυριαρχία του.
Απέναντι στη βία της εξουσίας , στο αυταρχικό κράτος, στο φόβο που τον χρησιμοποιεί ως εργαλείο επιβολής , στο μίσος, στη θρησκοληψία, στον εθνικοσωβινισμό,  στην πατριδοκαπηλία, , στα εγερθείτε, στη στρατικοποίηση της ζωής,  στις ολοκληρωτικές αντιλήψεις,  στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στους αρχηγούς, τ’ αφεντικά………
Να προτάξουμε, με πράξεις στο σήμερα:
Τα ουμανιστικά ιδανικά, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την ισοτιμία, την αλληλεγγύη , τη συλλογικότητα , το δικαίωμα στην διαφορετικότητα,  την ισοτιμία ανδρών και γυναικών, το δικαίωμα στη μόρφωση και την πρόσβαση στην γνώση για να κατανοήσουμε τις απεριόριστες δυνατότητες που έχουμε.
Να προτάξουμε  το δικαίωμα μας να ζούμε ως άνθρωποι και όχι να επιβιώνουμε σα ζώα.
Είναι ώριμες οι συνθήκες  να περάσουμε απ’ την εποχή της προϊστορίας μας στην εποχή της συνειδητής ιστορίας, ανοίγοντας το δρόμο για την απελευθέρωσή  μας , απ τα δεσμά της μισθωτής εργασίας και της ιδιωτικής ιδιοκτησίας .
Να  αυτοκυβερνηθούμε, να αυτοδιαχειριστουμέ  τις υποθέσεις μας, να καταργήσουμε τ’ αφεντικά.
Μην αφήσουμε να νικήσουν τα αγελαία πρωτόγονα ένστικτα μας, ας μην κρυφτούμε πίσω απ’ το «να σωθούμε εμείς κι ας τους άλλους να πεθάνουν», γιατί έχει αποδειχτεί πως γρήγορα έρχεται και η σειρά μας. Μην αφήσουμε κανένα νοσταλγό του Χίτλερ, του Μουσολίνι, του Μεταξά και της δικτατορίας της 21 Απριλίου του 67, να μας γυρίσει πολλά χρονιά πίσω.
Το αυγό του φιδιού γέννησε φίδια.
Χρειάζεται να πάρουμε μέτρα , αύριο  ίσως είναι αργά.
οι πιό συνεπείς αντιφασιστές είναι αυτοί που αγωνίζονται για το γκρέμισμα του καπιταλισμού.
ΟΡΓΆΝΩΣΗ TΩΡΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΤΗΝ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ , ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ
ΤΗ  ΡΉΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΌΠΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΎ.
Περιστέρι Ηλίας Φωτιάδης.
*TERRA INCOGNITA:Η βιομηχανία του φόβου παράγει τα αυγά του φιδιού. Μάκης Γεωργιάδης Βαθυ κόκκινο.
**Η ταξική φύση του ναζιστικού κόμματος. του Θ. Παππαρήγα στην επιστημονική σκέψη στα 1985. Aristero blok
*** Η μαζική ψυχολογιά του φασισμού. Βιλχελμ Ραιχ.
Πηγή: vathikokkino.com